به گزارش «شيعه نيوز»، امروز ششم نوامبر است،سالروز قربانی های قتل عام مسلمانان «جامو» در سال 1947 میلادی که بسیاری از آنها حتی نمی دانستند چه گناهی کرده اند که مستحق مرگ باشند.
مردمی که صادقانه از حاکمان هندو برای مدت یک قرن تبعیت کرده بودند قربانی طرح های شیطانی همین حاکمان شدند.
حدود سه هزار مسلمان چامبا در اوایل اکتبر سال 1947 میلادی به خاطر استقلال از هند تصمیم گرفتند به پاکستان مهاجرت کنند.از آنجا که کوتاه ترین مسیر به مقصد تازه آنها از جامو و کشمیر می گذشت،حاکم آنها،«مهاراجه لاکسامن سینگ» شخصا آنها را تا مرز کشمیر همراهی کرده و در مرز از آنها خداحافظی کرد اما پس از آن چه اتفاقی برای مسلمانان افتاد؟
در اینجا سوالی مطرح می شود و آن اینکه چه دلایل و عواملی موجب شد تا «هری سینگ» مهاراجه جامو و کشمیر با بثی رحمی دست به کشتار مسلمانان بزند.
همه شواهد نشان می دهد که بی شک،قتل عام مسلمانان در جامو در سال 1947 میلادی یک طرح ایالتی برنامه ریزی شده بود.
حاکم دوگرا که بخشی از کشمیر بود تصمیم داشت قبل از تجزیه هند در آگوست سال 1947 میلادی تسلیم این کشور شود اما در این مورد محافظه کارانه عمل کرد زیرا 80 درصد جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می دادند.
مسلمانان جامو که پیوند فرهنگی . اجتماعی بیشتری با مسلمانان پنجاب داشتند مشتاق بودند به پاکستان ملحق شوند بنابراین از لحاظ نظامی منطقی و به لحاظ سیاسی عملی بود که بافت جمعیتی جامو تغییر کند تا ورود ارتش هند به این کشور بدون مقاومت اضافی تسهیل شود و حکومت سیاسی دیگری در آنجا تشکیل شود بنابراین آنها تصمیم به قتل عام مسلمانان گرفتند.
به همین دلیل پس از استقلال هند و پاکستان به دنبال فرمان تحویل سلاح به پلیس و گسترش ناآرامی ها در جامو و کشمیر، هندوها و سیک ها در جامو به مسلمانان حمله کردند و موجب کشته شدن و مهاجرت بیش از دویست هزار نفر از آنها شدند، اما در قسمت های دیگر کشمیر، از جمله پونچ، مسلمانان به مقابله با مهاجمان پرداختند.
در این بازی که موجب به راه انداختن حمام خون در جامو و کشمیر شد،هری سینگ از دو مهاراجه دیگر در کشورهای همسایه حمایت لجستیکی دریافت کرد.
گفتنی است،اختلاف ديني موجب تقسيم اين شبه قاره در 1947 به دو قسمت هند با اكثريت هندو - تحت حكومت جواهر لعل ( پانديت ) نهرو (1889 تا 1964 ) از حزب كنگره - و پاكستان اسلامي ( شامل بنگلادش كنوني ) - تحت حكومت محمدعلي جناح ( 1876 تا 1948 ) از اتحادية اسلامي - شد. بيش از 70 ميليون هندو و مسلمان آواره شدند و از سرحدات جديد عبور كردند و هزاران نفر طي درگيريهای محلي كشته شدند. اختلاف در مورد مرزها باقي ماند.
هنوز مشخص نیست این منطقه آشوب خیز چه زمانی روی آرامش را به خود خواهد دید. مباحث مرتبط با کشمیر در حالی به طور محدود در برخی رسانه ها مطرح می شود که شهادت ده ها نفر از مسلمانان این منطقه، با سکوت مقامات سازمان ملل و کشورهای مختلف همراه بوده است. رسانه های غربی نیز از پوشش آنچه این روزها در کشمیر می گذرد، امتناع می کنند.
