به گزارش «شيعه نيوز»، حریرچی، عضو شورای علمی سلامت روان پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی در نشست واکاوی آسیب و خشونت و ضرورتهای سیاستگذاری که به مناسبت هفته کودک برگزار شد افزود: آسیب پذیرترین گروه سنی در تمام دنیا کودکاناند با این حال در ایران ما این کودکان را نمیپذیریم و تعریف مشخصی از کودکی نداریم. مشکل از جایی آغاز میشود که ما بلوغ شرعی را پایان کودکی میدانیم. آیا بلوغ جنسی نشانگر بلوغ جسمی است؟ همانطور که میدانیم بلوغ جسمی تا 20 سالگی ادامه دارد. آیا بلوغ جنسی بیانگر بلوغ روانی و اجتماعی هم هست؟ آیا فردی که به بلوغ جنسی رسیده میتواند تصمیم گیرنده باشد؟ بر اساس منشور بینالمللی حقوق کودک تمام افراد زیر 18 سال کودک، محسوب میشوند.
عضو اسبق شورای عالی آموزش علوم پزشکی با بیان مصادیقی از آزارهای جسمی در کودکان به تعریف انسان سالم پرداخت تا کنجکاوی فعالان حوزه کودک را به سمت دیگر خشونتها و آزارهای پنهان هدایت کند و ادامه داد: انسان سالم انسانی است که از نظر جسمی تندرست و از نظر ذهنی بیعیب باشد. از نظر روانی یک انسان سالم شاد است. انسان سالم از نظر اجتماعی فعال است. از نظر اقتصادی مولد است. از نظر سیاسی آگاه و از نظر فرهنگی مسئول می باشد. مفهوم انسان سالم در جایگاه معنوی نیز قابل تعریف است که البته فعلا به تعریف جامعی برای آن دست نیافتهایم چرا که مصادیق معنویت متنوع است. در چنین شرایطی به نتیجه مهمی میرسیم. ما دربارهی مصادیق قانون زیاد صحبت کردهایم و چیزی که به آن نیازمندیم، پرداختن به موضوعیت حق است. چرا که در دنیای توسعه یافته و فعالیت های جامعه مدنی مهمترین و اصلیترین آرمان؛ حقوق انسانی است.
این استاد دانشگاه به بیان برخی آمارهای سالهای اخیر در حوزهی آزار و خشونت علیه کودکان پرداخت و اظهار کرد: یکی از مسایل قابل بحث در این حوزه عدم توجه به مشکل تا جایی است که به آسیب اجتماعی که بعضا بزهکارانه تلقی می شود تبدیل شود. آسیب را نیز رها و تا جایی پیش میرود که تبدیل به بحران میشود. در چنین مرحلهای است که جامعه و مسئولین آن به تکاپو افتاده و بدنبال راه حل می گردند. سال قبل نزدیک به 8000 کودک آزاری در ایران ثبت شده است. این آمار قطعا واقعی نیست چون مواردی گزارش شده است و نمایشگر قله کوه یخ، چرا که ما بسیاری از انواع آزار و خشونت را نمیشناسیم یا عمل به آنها را جزو سنتها همچو تربیت کودک محسوب میکنیم.
حریرچی آزارهای پنهان را بسیار خطرناک خواند و گفت: تحقیر، بزرگترین خشونت و آسیب به کودکان است. این آزار در قالب مقایسه شکل میگیرد و اغلب در حوزه دانشآموزی رخ میدهد. در این میان معلمان و والدین بزرگترین مسوولان این شیوه از آزار هستند.