۰

آيا در قرآن و روايات، شواهدي بر کروي بودن زمين داريم؟

يکي از اسرار هستي که در قرآن به آن اشاره شده موضوع کروي بودن زمين است و اين حقيقت از آيات زير استفاده مي شود.
کد خبر: ۱۲۷۷
۰۰:۰۰ - ۲۱ مهر ۱۳۸۶

«شیعه نیوز»: يکي از اسرار هستي که در قرآن به آن اشاره شده موضوع کروي بودن زمين است و اين حقيقت از آيات زير استفاده مي شود.

1- «وَاَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ کَانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الاَرْضِ وَمَغارِبَها; و مشرق ها و مغرب هاي پر برکت زمين را به آن قومِ به ضعف کشانده شده (زير زنجير ظلم و ستم)، واگذار کرديم!».(1)

2- «رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَ رَبُّ الْمَشَارِقِ; پروردگار آسمانها و زمين آنچه ميان آنهاست، و پروردگار مشرق ها!».(2)

3- «فَلا اُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغارِبِ اِنَّا لَقَادِرُونَ; سوگند به پروردگار مشرق ها و مغرب ها که ما قادريم».(3)

توضيح اين که: اين آيات همان طور که در بحث گذشته اشاره شد همگي حاکي از تعدّد مشرق ها و مغرب ها و نقطه طلوع و غروب آفتاب است که لازمه آن کروي بودن زمين مي باشد; زيرا بطور مسلّم اگر زمين مسطّح و هموار باشد، براي جهان جز يک مشرق و يک مغرب نخواهد بود و تنها در صورتي کروي بودن زمين، به نسبت انحناي آن، هر نقطه اي داراي مشرق و مغرب جداگانه اي خواهد بود و طلوع خورشيد بر جزئي از اجزاي آن، ملازم با غروب آن از جزء ديگر است و بنابراين، تعدّد مشرق و مغرب دلالت روشني بر کروي بودن زمين دارد.

روايات و کروي بودن زمين
از رواياتي که از پيشوايان معصوم ما وارد شده است، به خوبي مي توان کروي بودن زمين را استفاده کرد; از آن جمله روايتي است که از امام صادق(عليه السلام) به مضمون زير نقل شده است:

امام صادق(عليه السلام) فرمود: «در مسافرتي، مردي با من همسفر گرديد. او مقيّد بود که نماز مغرب را در تاريکي شب و نماز صبح را در تاريکي کامل (آخر شب) بخواند، امّا من برخلاف او بودم; هر موقع آفتاب غروب مي کرد نماز مغرب را مي خواندم و هر موقع فجر طلوع مي نمود، نماز صبح را به جا مي آوردم.

آن شخص از من خواست که من نيز مانند او رفتار کنم و عمل خود را چنين توجيه مي کرد: آفتاب پيش از آن که به سرزمين ما طلوع کند، بر ديگران طلوع مي نمايد و هنگامي که از سرزمين ما ناپديد مي شود هنوز بر گروهي ديگر طالع و نور افشان است.

امام صادق(عليه السلام) مي فرمايد من به او گفتم: وظيفه ما اين است که هر موقع آفتاب از افق ما ناپديد شد، نماز مغرب را بخوانيم و نبايد در انتظار غروب خورشيد از نقاط ديگر باشيم و هر موقع فجر طلوع کرد، بر ماست که نماز صبح را بخوانيم اگر چه خورشيد در همان موقع بر نقاط ديگر طالع باشد، چنان که بر مردم همان نقاط لازم است نمازهاي خود را موقع طلوع فجر و غروب آفتاب در افق خود انجام دهند.»(4)

اين حقيقت را امام(عليه السلام) در حديث ديگر چنين فرموده است: «إنّمَا عَلَيْکَ مَشْرِقُکَ وَ مَغْرِبُک; تو بايد که مشرق و مغرب منطقه خود را ملاک عمل قرار دهي!» و اينها همه به خاطر کرويّت زمين مي باشد.

پي نوشت:
1. سوره اعراف، آيه 137
2. سوره صافات، آيه 5
3. سوره معارج، آيه 40
4. وسايل الشيعه، ج 1، ص 237

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: