به گزارش«شیعه نیوز»، برخی زوجها به علل پایین بودن سن، عدم ثبات وضعیت مالی و اقتصادی، ابتلا به برخی بیماریها یا مشکلات دیگر ممکن است در ابتدای زندگی تا چند سال قصد بچهدار شدن نداشته باشند و زمانی به خود بیایند که امکان پدر و مادر شدنشان کم یا بسیار دشوار شود.
گاهی اوقات یکی از طرفین در ازدواج میلی به بچهدار شدن ندارد به همین دلیل بهتر است قبل از ازدواج و در صحبتهای نهایی این موضوع بررسی شود. البته گاهی برخی زوجها با هم به توافق میرسند که تا پایان زندگی یا دست کم مدتی طولانی بچهدار نشوند که بهتر است نسبت به عواقب این تصمیم خود آگاهی پیدا کنند.
چرا بعضیها دوست ندارند بچهدار شوند؟
گاهی اوقات برخی زوجها به علت عدم رضایت از زندگی مشترک و شریک زندگیشان میل به بچهدار شدن را از دست میدهند که بهتر است در چنین شرایطی با کمک یکدیگر، خانواده و مراجعه به مشاور این مشکل را ریشه کن کنند.
علاوه بر این، برخی مشکلات و اختلالات روحی نیز میتواند میل به پدر و مادر شدن را به شدت کاهش دهد؛ به عنوان مثال، بیماری افسردگی، اختلالات روحی و جسمی شدید و همچنین خاطرات تلخ دوران کودکی نیز به این مشکل دامن میزند. در چنین شرایطی مشورت با یک مشاور میتواند بهترین گزینه باشد.
در این بین، برخی از افراد نیز به علت عدم پایبندی و وفاداری به شریک زندگی، بچهدار شدن را مانند سرعتگیری بر سر خوشگذارنیها و وابستگیهای خود به زندگی قلمداد میکنند و از آن سر باز میزنند.
مراقب بالا رفتن سنتان باشید!
توجه به این نکته بسیار مهم است در صورت بالا بودن سن زوجها، به خصوص زنان بهتر است بعد از ازدواج هرچه سریعتر بچهدار شوند تا بازه سنی که در آن دارای قابلیت باروری هستند را از دست نداده یا در صورت باردار شدن، کودک آنها دچار اختلالات نشود.
بارداری در سنین بالای 35 سال ممکن است نیازمند مراقبتها و بررسیهای بیشتری باشد به گونهای که برخی غربالگریها برای زنان بالاتر از 35 سال در هفته 10 تا 20 بارداری تجویز میشود تا اختلالات ژنتیکی همچون بیماری تای ساکس، فیبروز و برخی از اختلالات کروموزومی همچون سندروم داون، تریزومی 18 و اسپینا بیفیدا بررسی شود.
از بچه دار شدن نترسید!
برخی زوجها به علت ترس و نگرانی از افزایش مسئولیتها و وظایف بعد از پدر و مادر شدن، صاحب فرزند شدن را به تعویق میاندازند یا نسبت به آن دو دل میشوند. گاهی فشارهای زندگی و شاغل بودن زوجها به خصوص زنان امکان بچه دار شدن و نگهداریهای بعد از آن زوجین را به نوعی با سردرگمی روبرو می کند.
برای رفع این مشکل بهتر است با همسر و نزدیکانتان صحبت کنید؛ فراموش نکنید قرار نیست تمام وظایف نگهداری از کودک بر عهده یکی از زوجها باشد بلکه با تقسیم مسئولیت و برنامهریزی دقیق به همراه کمک گرفتن از نزدیکان و خانواده در کنار کاهش زمان کار یا ترک موقت آن میتوان از حجم این مشکل کاست.
حواستان به سرد شدن روابطتان باشد
برخی زوجها بعد از گذشت مدتی پس از ازدواجشان از هم دور شده یا درگیر مسائل شخصی، اجتماعی، کاری و اقتصادی شده و ممکن است مدت زمان کوتاهتری را کنار هم سپری کنند. به همین دلیل ممکن است در ابتدای زندگی بچهدار شدن را فقط به تعویق بیندازید اما با گذشت زمان و افزایش مسئولیتها و مشغلهها به طور کلی فکر پدر و مادر شدن را از ذهن بیرون کرده و لذت آن را برای همیشه از خود بگیرید.
فراموش نکنید تولد نوزاد نوعی تمدید عهد میان زوجین و به نوعی ثمره ازدواجشان است و میتواند قویترین و مهمتری عاملی باشد که دو فرد و رویاهایشان را به هم نزدیک و اهداف، آروزها و تلاشهایشان را با هم مرتبط میکند. علاوه بر این، وجود موجودی کوچک و شیرین میتواند روابط را مستحکمتر و شما را شادتر از قبل کند و هر روز با رشد و بزرگ شدن او بر شادیها، انگیزهها و تلاشهایتان بیفزاید.
همیشه تا این حد پرانرژی نیستید!
ممکن است در ابتدای ازدواج به علت پایین بودن سنتان بچه دار شدن را به تاخیر بیندازید اما فراموش نکنید ممکن است است با گذشت چند سال، انرژی و سلامتی روحی و جسمی سابق خود را نداشته باشید. پدر و مادر شدن کاری تمام وقت است و نیاز به انرژی، انگیزه و رفتاری سنجیده دارد.
گاهی اوقات پس از گذشت سالها زوجها اقدام به بارداری میکنند و همان زمان متوجه میشوند که مبتلا به مشکلات باروری هستند و مدت زمانی را باید صرف درمان کنند و آن زمان است که با خود می گویند "ای کاش زودتر اقدام به بارداری میکردیم تا دچار چنین مشکلاتی نمی شدیم".
در نهایت همواره به یاد داشته باشید بچهدار شدن مسئلهای جدی و مهم در زندگی است و زوجها باید برای آن برنامهریزی کرده و علاوه بر داشتن انگیزه و توانایی، به بلوغ فکری، جسمی و رفتاری رسیده باشند. چشم و هم چشمی، حسادت، افزایش نفوذ خانواده ها، افزایش وفاداری یکی از زوجین، بازگرداندن زندگی از دست رفته نمیتواند دلایل محکم و قابل قبولی برای بچهدار شدن باشد.
انتهای پیام/ 852