نباید تلاش کنیم مسلمانان را بترسانیم

به گزارش «شیعه نیوز»، آنگوس کینگ تاکید کرد: بیایید خودمان در بازی دیوها و شرورها قرار نگیریم و به جای آن علیه تروریسم و افراطی گری بایستیم.

در پی انجام حملات تروریستی در پاریس، بروکسل، ترکیه و پاکستان، شفقنا انگلیسی با آنگوس کینگ سناتور آمریکایی مصاحبه ای اختصاصی ترتیب داده تا نظر او را در مورد مبارزه با تروریسم، سیاست خارجی و همچنین ادامه سیاست نگریستن به مسلمانان از لنز تروریسم جویا شود؛ تروریسمی که مسلمانان اصلی ترین قربانیان آن هستند.

زمانی که حملات تروریستی به بروکسل صورت گرفت، سناتور کینگ که عضو کمیته اطلاعاتی سنای آمریکا است، به همراه چهار نفر دیگر از سناتورهای این کمیته- ریچارد بور رییس کمیته و سناتور جمهوریخواه از کارولینای شمالی، باربارا میکلوکسی دموکرات از مریلند، دان کوتز جمهوریخواه از مریلند و مارک وارنر دموکرات از ویرجینیا- در پاریس و در ۲۰۰ مایلی بروکسل حضور داشتند.

*** سناتور کینگ نظر شما در مورد تلاش برخی سیاستمداران اروپایی و آمریکایی در مورد لزوم برخورد شدیدتر با مسلمانان به منظور جلوگیری از حملات تروریستی چیست؟

سناتور کینگ: منزوی نمودن گروه یا افراد خاصی به بهانه مبارزه با تروریسم، به هیچ وجه به کسی کمکی نمی کند؛ به خصوص در جوامع ما که تروریست ها بهترین بهره را از تفرقه میان افراد جامعه می برند. به حاشیه راندن جمعیت ها همواره بزرگترین چالش ما بوده است؛ در بیشتر مواقع به حاشیه کشاندن افراد منجر به سلب حقوق اولیه و مدنی آنان می شود که نهایتا جوانان این گروه ها، به اصلی ترین شکار افراد و گروه های شر تبدیل می شوند.

تبعیض درحقیقت چیزی مخالف انسانیت ما است؛ مخالف چیزی که ما می خواهیم آموزش دهیم یا بدان در یادها باقی بمانیم. زبان نفرت افکنی که اکنون برخی سیاستمداران از آن استفاده می کنند هیچ کاری جز ایجاد ترس انجام نمی دهد؛ درحقیقت ترس همان چیزی است که حقیقت را تحریف می کند و تحریف حقیقت هم بدترین چیزی است که در جنگ باتروریسم می تواند به وجود آید؛ این موضوع است که می تواند به سوءاستفاده از قدرت بینجامد. چیزی که می بایست همیشه در نظر داشته باشیم این است که در جنگ برای نابودی تروریست ها، جوامع مسلمان همواره بعنوان عضوی مهم به شمار می روند. مسلمانان علاقمند هستند تا اطلاعاتی را که از تروریست ها دارند افشا کنند و این به حس وظیفه شناسی شهروندی آنان بازمی گردد و به پلیس اجازه می دهد تا کار خود را به درستی پیش برد.

ذات مردم و جوامع همواره در معرض خطر تبعیض و تعصب بوده است؛  ما نباید اینگونه باشیم؛ مهمترین تاکتیک گروه تروریستی داعش نیز این است که میان مسلمانانی که در غرب زندگی می کنند و جوامعشان، جدایی ایجاد کنند. اینجاست که آنان حس می کنند هیچ گزینه دیگری ندارند، بنابراین به گروه های افراطی می پیوندند یا تندرو می شوند. پس بیایید خودمان در بازی دیوها و شرورها قرار نگیریم و به جای آن علیه تروریسم و افراطی گری بایستیم.

*** جنابعالی آینده امنیت جهانی را چگونه می بینید؟ آیا فکر می کنید بازهم شاهد حملات تروریستی علیه انسان های بی گناه باشیم؟  چطور می توانیم جلوی حملاتی شبیه به لاهور، استانبول یا بروکسل را بگیریم؟

سناتور کینگ: ببینید، حملات تروریستی تقریبا غیرقابل اجتناب هستند؛ باوجود همه اقدامات اطلاعاتی و امنیتی که ممکن است انجام شود، باید گفت حملات تروریستی تقریبا غیرقابل پیش بینی و یا غیرقابل اجتناب هستند؛ به خصوص اینکه شبه نظامیان و تروریست ها انگیزه های لازم برای این حملات را از جای دیگری کسب کرده باشند؛ ما هم اینک با یک دشمن سراب گونه و نامرئی در نبردیم؛ یعنی وحشت افکنی چیزی نیست که اکنون شما در جبهه مقابلتان و یا جلوی چشمتان آن را مشاهد کنید.

مشکلی که هم اینک در آمریکا وجود دارد و من را تا نیمه های شب بیدار نگه می دارد، حملاتی به سبک گرگ های تنها[۱] است. ممکن است شخصی شهروند آمریکا باشد اما به صورت آنلاین و از طریق شبکه های اجتماعی افراطی شود؛ به یکباره در زیرزمین خانه خود سلاح و مهمات جمع آوری کند؛ بیرون از خانه بیاید  مردم را بکشد؛ همه اینها از راه دور هم می توانند بوجود بیایند.

به همین دلیل است که من می گویم نباید تلاش کنیم مسلمانان را بترسانیم یا به آنها برچسب بزنیم. راههای بهتری برای محافظت از شهروندان آمریکایی وجود دارد که کشور هم سربلند باقی بماند. ما بی دفاع هستیم چون آزادیم. همین آزادی باعث می شود در برابر کسانی که می خواهند اقدامات خرابکارانه و غیرمتمدانه انجام دهند، ضعیف باشیم. ما هم اگر بخواهیم مسافرت یا زندگی خود را تعطیل کنیم به داعش یک پیروزی هدیه داده ایم. دوستی به من می گفت آیا ما واقعا نمی توانستیم جلوی حمله به ماراتن بوستون را بگیریم؟ من گفتم چرا می توانستیم؛ ما اگر ۲۶ مایل را پر از پلیس و نیروهای امنیتی می کردیم می توانستیم جلوی این حمله را بگیریم؛ اما ما نمی خواهیم اینطور زندگی کنیم؛ این جهانی نیست که ما دوست داشته باشیم در آن زندگی کنیم؛ ما اینگونه نیستیم.

[۱] –  این راهبرد اولین بار توسط یک تروریست به نام ابومصعب السوری در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی مطرح شدو نام جهاد بدون رهبر به خود گرفت. السوری یک تروریست مستقل بود. او معتقد بود جهادی ها به سازمان نیاز ندارند بلکه نیازمند چارچوب و قواعداند و باید آنقدر قدرتمند بشوند که به تنهایی دست به عملیات بزنند

انتهای پیام/654