13 رجب
1- ولادت امیرالمومنین (علیه السلام)
اولین امام مومنین و خلیفة الله بلافصل بعد ازرسول الله خاتم النبیین(صلی الله علیه وآله) برادر پسر عمو وزیر و داماد او سید الوصیین امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) در روز جمعه 13 رجب دربیت الله الحرام داخل کعبه معظمه به دینا آمد که قبل از او وبعد از او مولودی در آنجا به دنیا نیامده و نخواهد آمد.اسم شریفش علی است. صاحب کتاب الانوار می گوید: علی بن ابی طالب (علیه السلام) در کتاب خدا 300 اسم دارد. مشهورترین القاب آن حضرت امیرالمومنین است که این لقب مخصوص آن حضرت است و ابن شهر آشوب بیش از 850 لقب برای آن حضرت ذکر نموده است.(1)
پدروالا مقام آن حضرت سید بطحا حضرت ابو طالب(علیه السلام) و مادر آن حضرت فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف بانوی حرم حضرت ابوطالب است. فاطمه بنت اسد(سلام الله علیها) همچنین درحق پیامبر(صلی الله علیه وآله) مادری می کرد و همیشه او را بر فرزندان خود مقدم می داشت و همه روزه از آن حضرت علامات نبوت را مشاهده می نمود. همچنین بعد از رحلت حضرت خدیجه کبری(سلام الله علیها) پیامبر (صلی الله علیه وآله) فاطمه زهرا(سلام الله علیها) را به فاطمه بنت اسد سپردند.
نوری که ازعرش پروردگار آمده بود در انبیا و اوصیاء یکی بعد از دیگری منتقل شده تا به عبد المطلب رسید و بعد ازآن دو قسم شد. نوری در پیشانی مبارک عبدالله پدر بزرگوار پیامبر(صلی الله علیه وآله) که آن نور بعدا به پیشانی آمنه و سپس درصورت مبارک خاتم الانبیا (صلی الله علیه وآله) منتقل شد نصف دیگر نور در پیشانی مبارک ابو طالب قرار گرفت.
مکان ولادت امیرالمومنین (علیه السلام) اشرف بقاع یعنی حرم است. اشرف اماکن حرم مسجد است و اشرف بقاع مسجد کعبه است. مولودی جزآن حضرت در آن مکان به دنیا نیامده است آن هم درسید ایام روز جمعه در ماه حرام و دربیت الحرام !!(2)
حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) سه روز چشم مبارک را باز نکرد، تا او را خدمت پیامبر(صلی الله علیه وآله) آوردند. آنجا بود که چشم بازکرد. آن حضرت فرمود: او مرا مخصوص به نظرخود قرارداد ومن او را مخصوص به علم خویش قراردادم. سپس آن حضرت را درآغوش کشید و به منزل ابو طالب آورد.
هنگامی که وجود شریف آن حضرت دربطن فاطمه بنت اسد قرار گرفت درمکه زلزله شد و قریش بت ها را به کوه ابو قبیس آوردند ولی زلزله بیشتر شد و بت ها به صورت به زمین افتادند. آنان به ابوطالب پناه بردند و آن حضرت بالای کوه آمدو فرمود: "مردم دراین شب اتفاق مهمی افتاده است. خداوند خلقی را آفریده که اگر از او اطاعت نکنید و اقرار به ولایت او ننمایید و شهادت به امامت او ندهید این زلزله ساکن نمی شود. پس به اطاعت و ولایت و امامت او اقرار کنید. سپس درحالی که اشک می ریخت دستان مبارک را بلند نمود و فرمود: پروردگار من و آقای من تو را می خوانم به محمدیت پسندیده و علویت بلند مرتبه و به فاطمیت درخشنده و نورانی که برسرزمین تهامه به رحمت ومهربانی خویش لطف بفرمایی". دیگران آمین گفتند. دعا که تمام شد زلزله پایان یافت.
فاطمه بنت اسد بعد از سه روز که مهمان الهی بود فرزند مبارک ومحترم خود را درآغوش گرفته آماده خروج از کعبه شد که هاتفی غیبی ندا داد: ای فاطمه نام این مولود را علی بگذار چرا که من خدای علی اعلی هستم. من نام او را از نام خود گرفته ام، واو را ادب آموخته ام و امر خود را به او سپرده ام و او را برغوامض علم خود آگاهی داده ام. او درخانه من به دنیا آمده است. او اول کسی است که برفراز خانه من اذان می گوید، و بت ها را می شکند و آنها را از بالای کعبه به صورت می اندازد. خوشا به حال کسی که او را دوست می دارد و از او اطاعت می کند و او را یاری می نماید. وای برکسی که بغض او را دارد و ازاو سرپیچی می کند و او را خوار می نماید و حق او را انکار می نماید.(3)
منابع:
1- مناقب آل ابی طالب(علیه السلام): ج 3 ص 321-319.
2- مناقب آل ابی طالب(علیه السلام): ج 2 ص 200. بحار الانوار: ج 35 ص 19.
3- بحار الانوار: ج 35 ص 9، 37. امالی صدوق: ص 196.
انتهای پیام/654
