جنگ ايران و عراق يكي از طولاني‌ترين و خونبارترين جنگ‌ها پس از پايان جنگ جهاني دوم بود، از اين جنگ ميراث‌هاي زيادي باقي مانده است كه يكي از آن‌ها مصدومان شيميايي اين جنگ است.
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از جهان، روزنامه گاردين در گزارشي به موضوع جانبازان شيميايي ايران پرداخته است كه متن آن از نظرتان مي‌گذرد:
در مركز جديدالتاسيسي كه دقيقا در مركز پايتخت ايران قرار دارد و انسان را به ياد مركزي مشابه در هيروشيما مي‌اندازد، خدماتي به جانبازان باقي‌مانده از جنگ ارائه مي‌شود، به ويژه جانبازاني كه بر اثر حمله شيميايي صدام به ايران و توسط بمب‌هاي شيميايي مصدوم شده‌اند.
محمد نخعي، يكي از جانبازاني است كه از خدمات اين مركز استفاده مي‌كند، وي يك مرد ميانسال است كه دائما سرفه مي‌كند، سرفه‌هايي خشك و سخت، سرفه‌هايي كه ميراث ماندگاري براي او هستند، اين سرفه‌ها يادگار مجروح شدن وي در جزيره فاو در سال 1985 است، زماني كه وي تنها 22 سال داشت.
وي در اين باره مي‌گويد: چهار روز پس از آن كه ايراني‌ها موفق شدند فاو را تصرف كنند، ما در داخل خاك ايران بوديم، تازه صبحانه خورده بوديم كه ناگهان پنج يا شش جنگنده عراقي شروع به بمباران شيميايي منطقه كردند، من مانند فردي كه به رويش آب پاشيده‌اند، احساس سرما كردم، سپس حالت تهوع به من دست داد و در حالي كه يك مايع سبزرنگ از دهانم خارج مي‌شد، گلويم خشك شد و ديگر نمي‌توانستم نفس بكشم، تمام بدنم از سر تا انگشتان پا تاول زده بود.
نخعي پس از اين حمله به عقب برده شد و در يك بيمارستان خصوصي در لندن تحت عمل جراحي قرار گرفت، اما هنوز هم از اين جراحات رنج مي‌برد، و مدت‌هاي طولاني را در بيمارستان سپري مي‌كند.
حسن حسني سعيدي يكي از ديگر از اين جانبازان شيميايي است، وي نيز داستاني مشابه حادثه‌اي كه براي محمد رخ
داده، تعريف مي‌كند، سرگيجه، كما و احساس سوزش در سرتاسر بدن، وي بيش از دو دهه است كه بينايي چشم چپش را از دست داده است، همچنين بيست درصد از بينايي چشم راستش باقي مانده است، بر روي شش‌هايش اثراتي از زخم باقي مانده و سرفه‌هايش به خصوص در شب‌ها، بسيار طاقت‌فرساست، وي با وجود اين كه تنها 43 سال دارد، اما ده سال پيرتر از سن خود به نظر مي‌رسد.
حسن مي‌گويد: ما مي‌خواهيم به جهانيان نشان دهيم كه سلاح شيميايي با ما چه كرد، ما مي‌خواهيم پيامدهاي وحشتناك آن را به همه نشان دهيم، ما قصد نداريم از كسي انتقام بگيريم، فقط مي خواهيم با نشان‌دادن اين صحنه‌ها، جلوي وقوع مجدد چنين فجايعي را بگيريم.
در جنگ ايران و عراق بيش از شصت‌هزار ايراني بر اثر حملات شيميايي مجروح شدند، اين در حالي است كه از زمان جنگ جهاني اول، اين نخستين بار بود كه از گاز خردل در جنگ استفاده مي‌شد، همچنين در طول تاريخ، براي نخستين بار بود كه از گاز اعصاب استفاده مي‌شد، ايران به دليل اين كه كشورهاي غربي اين نوع گازها را براي عراق تامين مي‌كردند، شكايت كرده است.
عراق تا سال 1986ميلادي، همچنان از بمب‌هاي شيميايي بر ضد ايران استفاده مي‌كرد، نيروهاي ايراني نيز به ماسك و لباس هاي ضد شيميايي مجهز شده بودند، اين يك تجربه وحشتناك براي بسياري از نيروهاي ايراني بود، مركزي كه هم‌اكنون در تهران برپاست( و البته هنوز به طور رسمي افتتاح نشده است)، در نظر دارد كه گوشه‌هايي پيامدهاي بمباران شيميايي را نشان دهد.
دكتر شهريار خاطري از اعضاي جامعه دفاع از قربانيان سلاح‌هاي شيميايي در اين باره مي‌گويد: ما از جنگ متنفريم و به همين دليل اين مركز را برپا كردة‌ايم تا تنفر خود را از جنگ نشان دهيم، ما شاهد خرابي‌هاي جنگ بوده‌ايم و هنوز هم با پيامدهاي وحشتناك آن دست و پنجه نرم مي‌كنيم، ما وظيفه داريم اثرات وحشتناك جنگ را به جوانان خود نشان دهيم.
محمدرضا تقي‌پور مقدم، مدير اين مركز است، وي در جنگ مجروح شده و هر دو پاي خود را از دست داده است، وي در اين باره مي‌گويد: مردم به من به دليل اين كه جراحتم قابل مشاهده است، كمك مي كنند، اما متاسفانه جراحات جانبازان شيميايي ديده نمي‌شود، به همين دليل به آن‌ها كمكي نمي‌شود.
