به گزارش "شیعه نیوز" به نقل از عصرایران، روزنامه آمریکایی «یو.اس.ای تودی» در گزارشی به بررسی وضعیت پوشش و حجاب زنان در شهرهای مختلف ایران و قوانین مربوطه در این خصوص پرداخت.
این روزنامه در ابتدای مطلب خود نوشت: "در فرودگاه بین المللی امام خمینی تهران تابلویی به چشم می خورد که بر روی آن حک شده است: «بانوان گرامی، لطفاً قوانین پوشش اسلامی را رعایت کنید» ".
«لورا بلای» خبرنگار روزنامه آمریکایی در تفسیر این عبارت می نویسد: "تحت قوانین ایران که پس از انقلاب اسلامی به اجرا درآمد کلیه زنان از جمله بازدیدکنندگان خارجی باید سرهای خود را بپوشانند و لباس های سنگین و موقری بر تن کنند."
اما رسماً منظور از عبارت بالا پوشیدن یک چادر تمام قد (معمولاً سیاه رنگ) یا یک روسری، شلوار و مانتوی آستین بلند و سبک است.
اما در حالی که توریست های خارجی در زیر پوشش غیرمرسوم خود احساس کلافگی می کنند تعبیرهای گوناگون از پوشش قابل قبول در ایران نشانگر واقعیت های پیچیده زنان این کشور است.
در خیابان های محلات بالانشین شهرهایی چون تهران و شیراز ، زنان جوان پیگیر مدهای جدید، مانتوهای کوتاه و چسبان می پوشند، موهای آراسته آنها از روسرهای کوتاه ابریشمی شان بیرون زده و در همین حال بازدیدکنندگان خارجی، کلاه به سر و با پیراهن های کوتاه نازک هندی در انظار ظاهر می شوند.
با این حال در نقاط دیگر به ویژه در شهرهای سنتی مشهد و یزد، چادر سیاه و مقنعه (نوعی لباس که سر و شانه ها را می پوشاند) در همه جا دیده می شود.
براساس گزارش های اخیر، «پلیس اخلاقی» ایران بر تحرکات خود افزوده و اقدام به بستن مغازه های فروش مانتوهای تحرک کننده کرده و زنانی را که مرتکب تخلفاتی چون جلا دادن ناخن های خود می شوند بازداشت می کند.
چند هفته قبل گلشیفته فراهانی، بازیگر سرشناس ایرانی، زمانی که در افتتاحیه فیلم خود «مجموعه دروغ ها» به کارگردانی رایدلی اسکات با موها و بازوان عریان در نیویورک ظاهر شد جنگ و جدل های داغی در کشورش به راه انداخت.
خبرنگار «یو.اس.ای تودی» که به اصفهان سفر کرده است می افزاید: "در بخش بانوان یک رستوران در اصفهان، گنجینه ای از معماری فارسی که بازدیدکنندگان داخلی و خارجی را به خود جذب می کند، گروه سه نفری از زنان روسری های خود را درآورده و از یکدیگر عکس می گیرند. زمانی که آنها یک آمریکایی را ملاقات می کنند، یکه می خورند و از وی می پرسند چرا در میان این همه کشور ایران را انتخاب کرده است؟"
آنها با اشاره به روسری خود که موقتاً آن را درآورده اند خطاب به فرد آمریکایی می گویند: "چگونه می توانی این روسری را تحمل کنی؟!"
این در حالی است که چند روز بعد یک توریست از فروشنده جوانی در شهر کرمان سئوال می کند که آیا از اینکه مجبور به پوشیدن چنین لباسی شده، ناراحت نیست که زن فروشنده جواب می دهد: "اصلاً، با این لباس احساس آرامش بیشتری می کنم."
زنان ایرانی در قسمت عقب اتوبوس ها سوار می شوند (در تهران می توانند از خودروها، تاکسی ها و یک پارک عمومی مختص زنان نیز استفاده کنند)، در همین حال آنها رانندگی می کنند، تجارت می کنند، در پارلمان نماینده دارند و بیش از نیمی از جمعیت دانشگاهی را تشکیل می دهند.
در ماه اکتبر سازمان ملل در گزارشی مدعی قوانین تبعیض آمیز و خشونت های جنسی گسترده علیه زنان این کشور شد و در همان ماه یک دانشجوی ایرانی – آمریکایی که در حال تحقیق بر روی پروژه دانشگاهی خود درباره پیشرفت حقوق زنان ایرانی بود در این کشور بازداشت شد.
ریاحی، نماینده یک بنگاه مسافرتی در زوریخ سوئیس که 25 سال قبل ایران را ترک کرد و اکنون راهنمای تورهای گردشگری به کشورش (ایران) است می گوید: "در سال 1935 حاکمان ایران دستور ممنوعیت چادر و سایر پوشش های سنتی در ملاعام را صادر کردند به طوری که زنان ایرانی برای شش ماه خانه خود را ترک نکردند."
وی می افزاید: "امروز گرایش به افراط به نقطه دیگری متمرکز شده اما مسائل بسیار مهم تری از حجاب وجود دارد."
