به گزارش «شیعه نیوز»، استقرار نیروهای نظامی روسیه در شبه‌جزیره کریمه، تأکیدی عملی بر جدیت مسکو در پایبندی به ایده نظامی تازه‌ای بود که «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌‌جمهوری این کشور، تقریبا یک ماه قبل از الحاق کریمه به روسیه آن را طراحی کرده بود. سیاست تازه کرملین در قبال کریمه همچنین نشانه روشنی بر تغییرات بنیادین در رویکرد روسیه نسبت به گسترش ناتو به شرق بود؛ زیرا ناتو به‌عنوان تهدید امنیت ملی روسیه در حال پیشرفت در مرزهای روسیه از اروپا تا آسیای میانه بوده است. روسیه اخیرا به صورت مستقیم در محاصره برخی تهدیدات میدانی قرار گرفته بود: افزایش تنش در اوکراین، استقرار پایگاه‌های نظامی ناتو در مرزهای روسیه و موضوع سپر دفاع موشکی، ازجمله این تهدیدات به‌شمار می‌روند.
روزنامه شرق به نقل از السفیر نوشت: دخالت نظامی ناگهانی و توفنده روسیه در میدان جنگ در سوریه در درجه اول، دفاع این کشور از امنیت و منافع و نقش این کشور، همچنین دفاع از کشورهای اوراسیا تلقی می‌شود؛ بنابراین هرگونه شکست و ناکامی روسیه در دفاع از سوریه نه‌تنها به منزله اخراج نهایی این کشور از منطقه خواهد بود، بلکه با تهدید مستقیم علیه امنیت روسیه (از منطقه خاورمیانه) در واقع اعتبار مسکو نزد کشورهای حوزه اوراسیا مخدوش خواهد شد. نتیجه چنین روندی گسترش انقلاب‌های رنگین نه تنها در حیات امنیتی روسیه، بلکه در داخل این کشور خواهد بود. با سقوط سوریه در دامان غرب، طرح احداث خط گاز از قطر به سوریه، لبنان و اسرائیل اجرا خواهد شد. این خط گاز قرار است از مسیر سوریه به ترکیه و سپس اروپا برود و در صورت احداث چنین خطی، روسیه از نظر اقتصادی محاصره خواهد شد؛ چون از ابزار فشار سیاسی علیه اروپا یعنی نیاز اروپایی‌ها به گاز روسیه محروم خواهد شد؛ هدف روسیه آن است که اولویت‌های نزاع در منطقه را تغییر دهد، به‌این‌صورت که از ضعف سیاسی و اقتصادی اروپا، همچنین از گرفتاری متحدان منطقه‌ای آمریکا استفاده کند؛ زیرا ترکیه گرفتار مشکلات داخلی است و عربستان هم بازنده جنگ فرسایشی در یمن شده و اسرائیل هم با تهدیدهای بقا و ادامه حیات مواجه است؛ علاوه بر اینها، جنگ آمریکا و نیروهای ائتلاف بین‌المللی علیه تروریسم در پیشگیری از پیشرفت زمینی تروریست‌ها نیز شکست خورده است. بدون‌شک پوتین و دستگاه حکومت او به خوبی می‌دانند که کشورشان تحمل هزینه‌های اقتصادی گرفتارشدن طولانی‌مدت در این جنگ را ندارد؛ زیرا تجربه‌های قبلی در ویتنام، عراق، افغانستان، یمن و جاهای دیگر پیش چشمانشان است؛ همچنین آنها نیک می‌دانند که حملات هوایی علیه تروریست‌ها نمی‌تواند جنگ را تمام کند؛ زیرا نمونه این راهکارها قبلا تجربه شده است. هدف از حضور مستقیم نظامیان روسیه در سوریه درواقع حمایت از نظام سوریه در تضمین ادامه حیاتش در ساحل مدیترانه است تا امکان شکسته‌شدن محاصره غربی‌ها علیه نظام سوریه در این منطقه فراهم شود. اکنون هیچ نشانه‌ای دال بر اینکه هدف اساسی از حضور نظامی روسیه فراتر از تأمین امنیت «سوریه مفید» مشتمل بر ساحل، دمشق و حمص باشد وجود ندارد. از مهم‌ترین اولویت‌های روسیه در سوریه، هدف‌گرفتن هزاران جنگجوی دارای تابعیت روسی در صفوف داعش و جبهه النصره و احیانا کشاندن تکفیری‌ها از قلمرو روسیه به سوریه است تا از شر آنها خلاص شود. هدف دیگر روسیه از دخالت مستقیم آن است که واشنگتن را وادار کند منافع روسیه و امنیت ملی آن را در تحولات آینده در منطقه و نظام جهانی در نظر بگیرد؛ علاوه‌بر‌آن روسیه قصد دارد از این طریق تأکید کند نظام چند‌قطبی به صورت واقعی محقق شده و لازم است آمریکا با این واقعیت کنار بیاید. هرچند دخالت روسیه در سوریه موضوع تازه‌ای نیست؛ ولی کیفیت نوین این دخالت به‌صورت فعلی سبب خواهد شد مدیریت بحران در سوریه به‌جای ایفای نقش قدرت‌های منطقه‌ای، بر عهده دو قدرت بزرگ جهانی بیفتد و این دو قدرت در صحنه سوریه رو در روی همدیگر قرار گیرند و البته عواقب چنین مسئله‌ای، کاسته‌شدن از نفوذ برخی قدرت‌های منطقه‌ای و آسیب‌پذیر‌شدن منافع آنان خواهد بود. چنین موضوعی، به‌ویژه برای متحدان واشنگتن در منطقه (دولت‌ها و دیگر تشکل‌های وابسته به آمریکا)، مفید نخواهد بود. امروزه سوریه تبدیل به بزرگ‌ترین مرکز تجمع نظامیان و جنگجویان در دنیا و همچنین بزرگ‌ترین و خطرناک‌ترین منبع بدون حساب و کتاب اسلحه شده است. سوریه امروزه نمونه کوچکی از صحنه یک جنگ جهانی در حوزه جغرافیایی محدود شده است؛ اما این صحنه کوچک آماده است تا به بدترین و خطرناک‌ترین احتمالات تبدیل شود. روسیه با راهبردی روشن وارد معرکه سوریه شده است و می‌داند به تنش‌ها هم دامن می‌زند، اما بااین‌حال هدف اصلی‌اش تقسیم حوزه نفوذ و منافع با آمریکا، به‌ویژه پس از توافق هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی است. روسیه صرفا قصد دفاع از منافع و امنیتش را دارد، بنابراین به‌هیچ‌وجه حاضر نیست ملزومات و مقررات رقابت و نزاع با آمریکا که خود آمریکا وضع‌کننده این مقررات است را زیر پا بگذارد. پرواضح است که روسیه سعی در احیای اعتبار و مشروعیت حکومت سوریه دارد؛ علاوه‌بر‌آن روسیه هم ترجیح می‌دهد با کشورها و نیروهای ضدآمریکایی و ضد‌تکفیری کار کند.
انتهای پیام/ 852
