- علمی
- سلامت
- گوناگون
- اجتماعی
- احکام اسلامی
- دین و مذهب
- اخلاق اهل بیت
- مباحث زناشوئی
- کودک و خانواده
- آشپزی و آشپزخانه
- گردشگری و تفریحی
- روانشناسی و مشاوره
- الگو سازی و سبک زندگی
- تکنولوژی و فناوری اطلاعات
خبرگزاری شبستان: روزي امام صادق(ع) يكي از اصحاب را مشاهده نمودند كه از طول غيبت حضرت ولي‌عصر(عج) دچار شگفتي شده است، فرمودند: خداي تبارك و تعالي سه ويژگي از سه تن از پيامبران را در قائم ما جاري ساخته است: ولادت او را همچون ولادت حضرت موسي قرار داده است. غيبت او را همانند غيبت حضرت عيسي مقرر فرموده است. عمر طولاني او را چون عمر حضرت نوح قرار داده است. آنگاه به بنده صالح خود -حضرت خضر- عمر طولاني داده تا دليل عمر او باشد.
در روايات بسياري كه از حضرت رسول اكرم(ص) و امامان معصوم به ما رسيده؛ آمده است كه در قائم آل محمد(عج) سنتي از حضرت نوح هست و آن عمر طولاني آن حضرت است. و در همة اين روايات اين نكته به صورت قطعي و ترديد ناپذير مطرح شده است. حتي يكبار امام صادق(ع)، انكار منكران را تقبيح نموده، چنين فرمودند: چرا نمي‌پذيرند كه خداوند عمر صاحب اين امر را طولاني گرداند، چنانكه عمر حضرت نوح(ع) را طولاني نموده بود؟
در حديثي ديگر از حضرت آمده است: وليّ خدا از عمر طولاني برخوردار خواهد بود. حضرت ابراهيم خليل(ع) 120 سال عمر كرد ولي به صورت جوان نيرومند سي‌ساله در ميان مردم ظاهر مي‌شد. قائم ما نيز به صورت جواني نيرومند ظهور مي‌كند، كه مردم او را انكار مي كنند.
براي ما كه پيرو فرمان پيامبر(ص) و امامان اهل بيت(ع) هستيم هيچ‌يك از اينها جاي شگفتي نيست اما عمر طولاني چندين هزار ساله براي بندگان صالح خدا چون خضر و عيسي و براي بندگان ناشايستي چون شيطان و دجّال واقع شده است. اما در مورد اينكه به صورت جوان نيرومند ظاهر مي‌شود، داستان‌هاي جالب‌تري هست:
گفته مي‌شود كه "عُزَير" با اهل بيت خود عازم سفر شد و همسرش حامله بود. عزير در آن زمان پنجاه سال داشت، خدايش او را به مدت صد سال تمام ميراند، آنگاه زنده ساخت و به صورت يك فرد پنجاه ساله به اهل بيت خود بازگشت، پسرش در حالي كه صد سال داشت، از او استقبال كرد!
شگفت‌انگيزتر از آن داستان "نصر بن دهمان" از قبيله غطفان است كه 190 سال زندگي كرده، سپس به صورت جوان شاداب و باطراوتي بازگشته و حيرت و تعجب معاصرين خود را برانگيخته است!
منبع:
روزگار رهايي (يوم الخلاص)، نوشتة كامل سليمان، ترجمة علي‌اكبر مهدي‌پور، صص 244-241.
