به گزارش «شیعه نیوز»، ماه مبارک رمضان علی رغم مصادف شدن با فصل گرم تابستان و روزهای بلند، برای روزه داران ایامی شیرین به واسطه توفیق بندگی حضرت حق است اما در این میان روزه خواران نیز در دنیای متفاوت و عادی خود غرق و مسرور از خوردنی ها و نوشیدنی های تابستانی هستند.
از ابتدای ماه رمضان تا الان که به نیمه های آن رسیده ایم، مطالب زیادی را درباره برکت ماه رمضان و ثوابی که روزه دار می برد، خوانده و شنیده ایم. انواع دعا و ذکرهای مخصوص روزهای این ماه عزیز، که نوای آن درخانه ها و مساجد پیچیده است.
اما متاسفانه چیزهای تأسف انگیزی هم دیده ایم. در تمام این روزها چه صحنه های آشکاری از روزه خواری در بین بعضی ها شاهد بودیم.
از سیگار کشیدن افراد در خیابان، آدامس جویدن و آب خوردن همکاران در یک محیط اداری.
پسری که سیگار در دست از روبروی مسجدی می گذشت یا زنی که از فرط تشنگی بطری آب در خیابان سر می کشید و رهگذران نه با تعجب که آسوده از کنارشان رد می شدند. پا به سن گذاشته ها سری از تأسف تکان می دهند جوان ها اما کمتر، دیگر به روزه خواری دیگران آن هم در ملأعام عادت کرده اند!
این طریق در سال های گذشته به هیچ منوال با فرهنگ جامعه تناسب نداشت و یا اصلا دیده نمی شد و حتی در سال های گذشته شاهد این بودیم که فست فودها و کبابی ها به رسم احترام به روزه دار ها و نگه داشتن حرمت این ماه، ساعات پخت و پز را تغییر می دادند و حتی به درب ورودی مغازه خود پرده ای آویزان می کردند تا بلکه درون مغازه دیده نشود، کاری که این روزها کمتر دیده می شود و برای بعضی انگار این ماه با دیگر ماه ها هیچ فرقی ندارد.
این نکته را در نظر می گیریم که تکلیف روزه از روی دوش عده ای مانند (مسافر، بیمار و…) آن هم در شرایطی خاص برداشته شده است اما آیا همه اینها می تواند مجوزی برای روزه خواری در انظار عمومی باشد؟ و اگرنه، پس با این جماعت روزه خوار چگونه باید رفتار کرد؟ براستی حکم شرعی و قانونی این رفتار هنجارشکنانه چیست؟
روزه خواری نباید به شکل یک رفتار اجتماعی جلوه کند چرا که در این صورت حقوق کثیری از شهروندان روزه دار، نادیده گرفته می شود و این یعنی سقوط اخلاق شهروندی.
ماه رمضان ماهی است که حرمت خاص دارد و روزه خواری به صورت آشکار سبب شکستن حرمت این ماه می شود. در شرع مقدس اسلام برای روزه خواری علنی، تعزیر مقرر شده است هر چند شخص مریض و یا مسافر باشد و یا عذری دیگر،حق ندارد در ملاء عام روزه خواری کند.
در این رابطه چه کسی را باید مقصر دانست؟ خانواده؟ رسانه؟ مبلغان دینی ؟ این که قبح یک عمل زشت در یک جامعه از بین رفته و انجام آن با بی تفاوتی مواجه می شود، ارتکاب دوباره آن را افزایش خواهد داد. آیا مجازات هایی که در این باره تعیین شده و اعمال هم می شود توانسته از وقوع آن جلوگیری کرده و یا آن را کاهش دهد؟ و…
انتهای پیام/654
منبع: فرهنگ نیوز