به گزارش «شیعه نیوز»، این خانه مورد عنایت و توجّه
مسلمانان بوده و یكى از بهترین مكان هاى مكه شناخته مى شده است. در نقشه
اى كه از این خانه هست مصلّاى رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و مولد
فاطمه (علیهاالسلام) مشخّص گردیده است.
مورخان دو نقطه را به عنوان
خانه ایشان ذكر كرده اند: اولی در فضای پشت مسعی و نزدیك به مروه كه به
مولد النبی نزدیك‌تر بوده و دیگری بالاتر از مروه به سمت خیابان غزه،
ابتدای بازاری بنام جودریه (ابوسفیان) كه این بازار نیز در سال ۱۳۸۹ تخریب
گردید. ابتدای این بازار مغازه عطرفروشی قرار داشت كه معروف بود منزل حضرت
خدیجه (علیهاالسلام) آنجا بوده است.
بنا به نظر مرحوم عبده یمانی در
كتاب خدیجة بنت خویلد بهجة قلب المصطفی و نیز بررسی برخی عكس‌های برجای
مانده از این مكان قول اول به صحت و واقعیت نزدیك‌تر است.
این گزارش
می افزاید: در فاصله اندكى از مولد النبی، محل خانه خدیجه (علیهاالسلام)
بوده كه در آنجا «مولد السیدة فاطمة الزهراء علیهاالسلام» بوده است. فاسى
مى نویسد: سه نقطه در این خانه هست كه زیارت مى شود؛ نخست «مولد فاطمه
(علیهاالسلام)، دوم جایى كه آن را «قبّة الوحى» مى نامند و سوم «المختبأ».
وى سپس مى افزاید: در آن، جاهاى دیگرى است كه صورت مسجد دارد. بنا به نقل
محبالدین طبرى، این خانه بهترینِ مكانها، پس از مسجد الحرام در مكه است.
تاریخ
نویسان می گویند: پس از هجرت پیامبر (صلی الله علیه و آله)، عقیل این خانه
را تصرف كرد؛ گویا نزدیك‌تر از او به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) كسى
نبوده تا در آن حیص و بیص فشار قریش، خانه را تصرف كند. بعدها معاویه،
خانه یاد شده را از عقیل خرید و آن را تبدیل به مسجد كرد. در نزدیكى همین
خانه، ابوسفیان نیز خانه اى داشته است. این همان خانه اى است كه رسول خدا
(صلی الله علیه و آله) در فتح مكه فرمود: «مَنْ دَخَلَ دارَ أبىسُفْیان
فَهُوَ آمِن».
توفیق تشرّف به محضر حضرت مهدى (عج الله تعالی فرجه الشریف)شیخ
صدوق، قطب راوندى و ابن حمزه از محمد حسن بن وجناء النصیبى نقل مى كنند:
زیر ناودان- در حجراسماعیل- به سجده افتاده، مشغول دعا و گریه و زارى بودم،
ناگهان كسى مرا حركت داد و گفت: اى حسن بن وجناء، از جاى خود برخیز. از جا
برخاستم. او از جلو حركت كرد و من نیز به دنبالش راه افتادم. مرا به خانه
حضرت خدیجه علیهاالسلام رسانید. در آن اتاقى بود كه در وسط دیوارى داشت. و
به واسطه پله اى كه از ساج ساخته شده بود، امكان رفتن به میان آن بود،
قاصد بالا رفت، در همین هنگام بود كه ندائى شنیدم كه فرمود: حسن! بالا بیا،
از پله بالا رفتم، دم در ایستادم.
حضرت صاحب الزمان (علیه
السلام) فرمود: حسن! آیا فكر مى كنى كه تو بر من مخفى هستى؟ ! به خدا
سوگند لحظه اى از حجّ تو نگذشت مگر آن كه با تو در آن بودم. آنگاه حضرت
برخى از كارهاى مرا شمرد، اینجا بود كه دیگر نتوانستم تعادل خود را حفظ
كنم، غش كرده و به روى بر زمین افتادم. دستان نوازش گرش بر صورتم بود كه به
خود آمدم و از جاى خود برخاستم.
حضرت فرمود: حسن! به مدینه برو و
ملازم خانه جعفر بن محمد (امام صادق علیه السلام) باش، و هیچ گونه نگرانى
از ناحیه طعام و آشامیدنى و لباس به خود راه مده.
آنگاه حضرت دفترى
به من داد كه در آن دعاى فرج و كیفیت درود بر حضرت وجود داشت، سپس حضرت به
من فرمود: این دعا را بخوان و اینگونه بر من درود فرست و آن را به همه كس
جز به دوستان شایسته نده، كه خداوند متعال تو را موفق خواهد داشت.
سرنوشت خانه در دوران معاصربه
نوشته محمد طاهر كُردى، روى این محل، در گذر تاریخ، بناهاى فراوانى ساخته
شده و آخرین آنها بنایى است كه به عنوان «محل ولادت حضرت زهرا
(علیهاالسلام)» ساخته اند. بانى این بنا نیز شیخ عباس قطان شهردار مكه
بوده كه به سال ۱۳۶۸ قمرى، در آنجا محلى براى حفظ و قرائت قرآن بنا كرد.
ابن بنا تا زمان تألیف كتاب كردى، به عنوان مدرسه حفظ قرآن برقرار بوده
است. پیش از این، در دوره عثمانى، در محل خانه خدیجه علیهاالسلام، تكیه اى
ساخته شده بود كه به نام «تكیة السیدة فاطمه» شهرت داشت.
دولت
سعودی، خانه حضرت خدیجه علیها السلام كه ۲۸ سال پیامبر (صلى الله علیه و
آله) در آن زیست و صدیقه طاهره (علیهاالسلام) در آنجا به دنیا آمد و خانه
ای كه از آنجا هجرت به مدینه منوّره صورت گرفت را منهدم ساختند، و به
دستور ملك عبدالعزیز، در محل آن «مدرسه تحفیظ القرآن» ساخته اند. و اكنون
(سال ۱۳۹۱شمسی) حتی از آن مدرسه نیز اثری باقی نمانده است.
انتهای پیام/ 852