به گزارش «شیعه نیوز»، نشریه گاردین در گزارشی نوشت: ساکنان شهر وانگ کلیان در شمال مالزی ناگهان متوجه شدند که تعدادی از افراد در حالی که تلو تلو می‌خوردند، با بدنی نحیف و سر و رویی زخمی از آن‌ها آب و غذا طلب می‌کردند.
به گفته لیزا ابراهیم که صاحب یک مغازه فروش مواد غذایی در این شهر است: «آن‌ها به مغازه من می‌آمدند، در حالی که زخم‌های زیادی روی دست و پاهای آن‌ها وجود داشت. برخی آن‌ها چنان دچار ضعف شده بودند که حتی به زحمت سخن می‌گفتند».
وی گفت: «یکی از آن‌ها این سئوال را از من کرد که آیا اینجا مالزی است؟ وی سپس به جانب دیگری اشاره کرد و گفت: "تایلند"، و به نشانه اینکه نمی‌خواهد آنجا باشد، سر خود را تکان داد.
وانگ کلیان برای آن‌ها یک منطقه سکونتی نیست اما طی این هفته و پس از یافته شدن ده‌ها اردوگاه جنگلی که از سوی قاچاقچیان مورد استفاده قرار می‌گیرد همچنین کشف 140 گور دسته‌جمعی در مرکز توجه جهان قرار گرفت.
پلیس گفته است که برخی از این گورهای دسته‌جمعی در برگیرنده چندین جسد هستند - امری که موجب افزایش احتمال در مورد مرگ صد‌ها تن از مهاجران شده است. دیروز سه‌شنبه مقامات مالزیایی عملیات ویژه‌ای را برای خارج کردن جسد قربانیان آغاز کردند.
برخی از اردوگاه‌های مخفی شامل اقامت‌گاهایی چوبی بوده و برخی با سیم خاردار در بر گرفته شده بودند و از سوی پست‌های بازرسی حفاظت می‌شدند. در یکی از خانه‌های چوب، پلیس قطعات متلاشی یک جسد را یافت.
این اردوگاه ظاهرا بخشی از مجموعه پایگاه‌هایی است که تا مرز تایلند و در مسیر قاچاق مسلمانان روهینگیا از میانمار و بنگلادش دایر شده‌اند. اما از ابتدای ماه می، زمانی که مقامات تایلندی پس از کشف گورهای دسته‌جمعی عملیات سرکوب را آغاز کرده‌اند، این تجارت غیرقانونی دچار هرج و مرج شده است.
پس از این ماجرا بود که هزاران تن از پناهجویان مسلمان روهینگیا که عزم پناه بردن به تایلند را داشته‌اند، در دیگر نقاط جنوب شرقی آسیا از قایق‌های حامل خود پیاده شدند. و همزمان با فرار قاچاقچیان از پناه‌گاه‌های خود در عمق جنگل‌ها، مهاجران در وانگ کلیان نمایان شدند.
ابراهیم به خبرنگار گاردین گفت که وی چندین پناهجو را دیده است که به باور وی روهنیگیا بوده‌اند و ماجراهای دیگری در مورد بسیاری دیگر شنیده است، از جمله کسانی که برای کمک‌خواهی به مسجدی که در همان نزدیکی است رفته‌اند.
دیگران نیز سخنانی مشابه وی گفتند. یک زن دیگر گفت که وی یک مهاجر بنگلادشی را دیده بود که در آن ناحیه در حال رفت و آمد بوده و درب خانه همسایه وی را زده بود.
این زن افزود: «خیلی ناراحت کننده بود. ما چنین ماجراهایی را شنیده بودیم، اما نمی‌توانیم کار چندانی انجام دهیم. ما تنها می‌توانیم غذایی به آن‌ها بدهیم، لباس‌هایشان را تمیز کنیم، اما مجبوریم که به پلیس اطلاع دهیم و پس از آن، پناهجویان توسط پلیس به جای دیگری منتقل می‌شوند».
مقامات مالزیایی اذعان کرده‌اند که برای مدتی اردوگاه‌هایی در اطراف آن مناطق وجود داشته است اما در مقابل انتقاداتی مبنی بر اینکه هیچ اقدامی پیشتر اتخاذ نشده است از خود دفاع کردند. مقامات پیشتر به صورت گسترده‌ای وجود چنین اماکنی را در کشور در کشور خود رد کرده بودند.
خالد ابوبکر، رئیس پلیس ملی مالزی روز دوشنبه خطاب به خبرنگاران با بیان این نکته که «ما اطلاعات و شناخت خود را تقویت کرده‌ایم» وعده داد که اقدامات سختی علیه هر مالزیایی که در این ماجرا دست داشته است، اتخاذ شود.
اما گروه‌های مردمی ضد قاچاق گفته‌اند که کشفیات اخیر اصلا مایه شگفتی نبوده است و تنها موجب جلب توجه (جامعه جهانی) به مالزی می‌شود، کشوری که از سوی گزارش سالانه قاچاق انسان وزارت خارجه آمریکا در دسته کشورهای درجه سوم از نظر اهمیت قرار داشت.
متیو فریدمن، رئیس سابق برنامه مقابله با قاچاق انسان سازمان ملل به گاردین گفت، «داستان‌های زیادی در مورد این اردوگاه‌ها وجود دارد که سابقه آن تا حدود 10 سال پیش بر می‌گردد، ما اطلاعات مربوط را به مقامات محلی انتقال داده‌ایم، اما هیچ پیگیری انجام نشد».
انتهای پیام/654