به گزارش «شیعه نیوز»، بیش از چهار سال است که از آغاز پاشیده شدن بذر بهار عربی در لیبی می‌گذرد درحالی که این کشور هر روز با تقسیم شدنش بین گروه‌های درگیر بیش از روز گذشته شباهتش به یک کشور شکست خورده بیشتر می‌شود؛ درگیری‌هایی که لیبی را به محلی برای گسترش نفوذ تروریست‌ها و مهاجرت غیرقانونی آن‌ها به اروپا تبدیل کرده است."
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، فرانسسکو آنجلون، تحلیلگر سایت "امور کشورهای مدیترانه" در نوشته‌ای به تحلیل شرایط لیبی پس از بهار عربی پرداخته است:
« هم‌زمان با تلاش جامعه جهانی برای واسطه‌گری بین گروه‌های درگیر در لیبی و به ویژه اقدام برای مبارزه با گروه تروریستی داعش، غرق شدن قایق حاملان مهاجران در دریای مدیترانه مسائل بشردوستانه در حاشیه سواحل اتحادیه اروپا و به طور مشخص لیبی را بار دیگر تیتر یک رسانه‌ها کرد.
وساطت سازمان ملل
در بلوای لیبی، جامعه جهانی دولت طبرق را در حالی به رسمیت می‌شناسد که این گروه چه در کنترل این کشور و چه در میز مذاکره با محدودیت‌هایی مواجه است. هفته گذشته در الجزیره و پس از آن در مراکش به منظور دستیابی به آتش‌بسی پایدار در لیبی و بازیابی وحدت ملی در این کشور دیدارهایی بین گروه‌های درگیر این کشور صورت گرفت. این دیدارها با وساطت سازمان ملل و در حقیقت با همت برناردینو لئون، رییس هیئت ویژه سازمان ملل در امور لیبی برگزار شد. لئون تاکید می‌کند که موفقیت در مذاکرات به توانایی ظرفیت این مذاکرات برای جای دادن هرچه بیشتر گروه‌های درگیر بستگی دارد چرا که در این صورت می‌توان به توافقی مکتوب و مشترک بین اکثر گروه‌های درگیر دست یافت.
پیش از آغاز این مذاکرات وزرای خارجه ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، آلمان، انگلیس و آمریکا طی بیانیه‌ای مشترک نسبت به رسیدن به آتش‌بسی بدون قید و شرط ابراز امیدواری کردند. جنتیلونی، وزیر خارجه ایتالیا نیز بر افزایش توجه سران کشورهای گروه 7 بر مسئله لیبی تاکید کرده بود. جنتیلونی هم‌چنین تایید کرده بود که ایتالیا نقش ویژه‌ای در این بذل توجه چه از سوی جامعه جهانی و چه از سوی گروه جی 7 به نتایج بی‌ثباتی در لیبی داشته است.
چگونگی مبارزه با داعش
نبود نیروهای بین‌المللی در خاک لیبی را می‌توان یکی از دلایل فروپاشی این کشور و به وجود آمدن سناریو موجود در لیبی دانست؛ سناریویی که در آغاز هیچ کس آن را پیش بینی نمی‌کرد. در حال حاضر حتی در مجامع بین‌المللی نیز رویکرد واحدی برای حل بحران لیبی وجود ندارد. برخی کشورها از جمله فرانسه، به طور کامل احتمال تقسیم شدن این کشور را حذف نمی‌کنند. در مقابل ایتالیا قاطعانه از ضرورت وجود یک وحدت ملی در لیبی برای جلوگیری از بروز تنش‌های آتی حمایت می‌کند.
این در حالی است که به نظر می‌رسد مهم‌ترین تهدید برای امنیت اروپایی‌ها از داعش ناشی می‌شود. گروهی که اخیرا با انتشار فیلمی بار دیگر قصاوتش را با قتل 28 مسیحی اتیوپیایی در برقه به رخ جهانیان کشید. با تمام این تفاسیر مسئله لیبی در حال حاضر یک مسئله استراتژیک است. با این حال تفاوت و گستردگی منافع بازیگران عرصه جهانی در این مسئله باعث شده هم‌زمان با به تاخیر افتادن تصمیم‌گیری درباره این کشور، تجاوزات نیز در آن افزایش یابند.
در این شرایط به نظر می‌رسد که سازمان ملل باید در جهت ایجاد وحدتی ملی و سپس شکست داعش در لیبی تلاش کند. در غیر این صورت هم‌زمان با شکست مذاکرات باید به پیشنهاد مصر در آغاز درگیری‌ها بازگشت و این به این معنی خواهد بود که جامعه بین‌المللی طی جنگ داخلی در لیبی به منظور شکست داعش و تشکیل دولتی واحد از دولت طبرق حمایت کند.
مسائل حقوق بشری
توضیح دقیق فاجعه‌ای که 19 آوریل در سواحل لیبی رخ داد بسیار دشوار است. مسئله روشن این است که بی‌ثباتی در لیبی بحرانی بشری را ایجاد کرده؛ بحرانی که با سیل مهاجرت از لیبی به اتحادیه اروپا و بیش از همه ایتالیا همراه است و این اروپایی‌ها هستند که باید با آن دست به گریبان شوند.
حل مشکلات لیبی احتمالا به تراژدی‌های موجود که سال‌هاست از دریای مدیترانه دریای مرگ ساخته است، خاتمه می‌دهد اما در حال حاضر نیز ابزارهایی هست که با کمک آن‌ها بتوان به صورت موقت این شرایط را بهبود بخشید. "عملیات تریتون" (برنامه‌ای که از سوی اتحادیه اروپا برای مبارزه با موج مهاجرت از دریای مدیترانه تصویب شد) به عنوان یک راه حل، رویکردی جانبدارانه دارد و کاهش بودجه اختصاص یافته به عملیات مربوط به این مسئله در این برنامه جدید را می‌توان از عوامل بروز وضعیت فعلی دانست. این مسئله یک بار دیگر علاوه بر اینکه کمبود بصیرت برخی اعضای اتحادیه اروپا را نشان داد این حقیقت را افشا کرد که افراد این اتحادیه از مرام مشترکی هم پیروی نمی‌کنند. نوعی از متد بین‌دولتی در سیاستگذاری‌های اتحادیه اروپا وجود دارد که منافع مشخصی را در پی می‌گیرد. در نتیجه این شرایط است که ایتالیا به عنوان ساحل شمالی دریای مدیترانه عملا به تنهایی عملیات نظارت بر دریا را انجام و کمک‌های لازم را به قایق‌هایی که از آفریقا و مشخصا لیبی می‌آیند، ارائه می‌دهد.
در حال حاضر و با توجه به شرایط کنونی لیبی مانند یک باکتری است که می‌تواند اروپا را آلوده کند. نکته حائز اهمیت نیز این موضوع است که چشم بستن بر برخی وقایع راه حل مشکل فعلی لیبی نیست. مردم لیبی و اروپایی‌ها هنوز چشم انتظار سیاست‌اند تا شاید کاری از پیش ببرد.»
انتهای پیام/ ز. ا