به گزارش «شیعه نیوز»، عفيفه عابدي در خصوص دستاوردهای یمن از جنگ در روزنامه اعتماد نوشت: زماني كه بهار عربي از تونس و مصر آغاز شد، سرمايه هاي سعودي توانستند مسير سيل انقلابي را از يمن و بحرين به ليبي و سوريه عوض كنند. در آن زمان رياض همزمان با شارژ مالي جنگ در سوريه، مقداري هم هزينه سياسي براي انتقال قدرت مديريت شده در يمن پرداخت تا قيام مردمي يكي از فقيرترين كشورهاي منطقه به حاشيه رانده شود.
اما اكنون با وجود آتش جنگي كه شخص سعودي در يمن برافروخته، نام اين كشور و شرايط سياسي و اجتماعي نابرابر در آن به سرخط خبرهاي بسياري از رسانه هاي جهان تبديل شده است. اگر چه اين جنگ كه قطعا با كشته، مجروح و آواره شدن هزاران و ميليون ها نفر همراه مي شود، اتفاق نامباركي است، اما شايد از وجهي پيامدهايي را رقم بزند كه نقطه عطفي در تاريخ ملت يمن، منطقه و جهان شود.
به هر حال بهره برداري از خون بي گناهان واقعيت تلخي است كه بايد با آن كنار آمد، همان گونه كه به واسطه تجاوز ٥٠ روزه اسراييل به غزه، سرانجام ميلياردها نفر در جهان فهميدند غزه يك زندان بزرگ براي ميليون ها نفر است. اكنون بسياري در جهان كم كم متوجه اين نكته مي شوند كه در سايه دخالت هاي خارجي و تماميت طلبي داخلي، بخش قابل توجهي از جامعه يمن به حاشيه رانده شده و در فقر و گرسنگي به سر مي برند و مشاركت دموكراتيك در سرنوشت يمن و توسعه حق اين مردم است.
از سوي ديگر در حالي كه اغلب رسانه هاي جهان در گزارش هاي تحليلي و خبري خود انگيزه عربستان سعودي از تجاوز نظامي به يمن را مقابله با ايران عنوان مي كنند، خواندن بسياري از تحليل ها از شرق تا غرب، به ويژه در رسانه هاي امريكايي اين حس را به خواننده مي دهد كه اگر نام نويسنده از اين تحليل ها حذف شود، شايد اينگونه تجسم شود كه اين تحليل يك ايراني يا يك حامي منطقه اي ايران است. اغلب ناظران بين المللي تجاوز نظامي عربستان سعودي به يمن را با تمام توجيهات سعودي و سكوت بين المللي نامشروع و محكوم به شكست مي دانند.
جست وجوي نام ويتنام و يمن در جست وجوگرهاي اينترنتي نيز نشان مي دهد چقدر از يمن به عنوان ويتنام عربستان سعودي ياد مي شود و اغلب تحليلگران بر اين باورند كه جنگ در يمن، زمينه اي براي تقويت افراط گرايان القاعده اي و داعشي و خطري براي صلح و ثبات منطقه اي و جهاني است.
با اين حال به دلايل گوناگون راهبردي كه منطق سياست ايجاب مي كند درباره آن نگفت و ننوشت، قدرت هاي بين المللي ناگزير از حمايت لفظي يا سكوت راهبردي در برابر عربستان سعودي شده اند. درباره اين دلايل شايد بتوان همين چند ماه ديگر نوشت يا احتمالاوقتي چند سال ديگر اسناد طبقه بندي شده اطلاعاتي قدرت هاي منطقه و جهان براي عموم منتشر شد، اين دلايل را كشف كرد. اما به هر حال صادركنندگان تسليحات جهان حداكثر بهره برداري را از اين جنگ مي كنند و دلارهاي سياه سعودي را به حساب خود واريز مي كنند.
اما در چنين شرايطي جنگ در يمن چون همه تحولات ديگر از اين نوع، اسير عوامل و روندهايي است كه مي تواند از كنترل بازيگران و ناظران آن خارج شود. به نظر مي رسد اين عوامل و روندها در بحران يمن نيز در حال خودنمايي است. افزايش دامنه فعاليت القاعده يمن و حتي حمايت آنها از حملات ائتلاف عربي به اين كشور، نشان مي دهد گمانه زني هايي كه در چند سال گذشته، از همپوشاني منافع برخي كشورهاي منطقه با گروه هاي تروريستي وجود داشت، چندان بيراه نبوده است.
به هر حال اكنون صداهايي براي برقراري شرايط گفت وگو و مذاكره ميان طرفين درگير به گوش مي رسد. هر چند هنوز چشم اندازي براي آتش بس سياسي در يمن وجود ندارد. اما اين جنگ نيز به هر حال تمام مي شود و نمي تواند تا ابد ادامه يابد. چه بسا با وجود برخي گمانه زني ها درباره ورود جنگ به صحنه تقابل زميني، به نظر مي رسد ائتلاف عربي قادر به همراه ساختن افكار عمومي با خود، براي جنگ زميني طولاني مدت نخواهند بود. همان گونه كه سرانجام باراك اوباما، رييس جمهوري امريكا نيز عنوان داشته، كشورهاي عربي بيش از نگراني از جانب يك رقيب قدرتمند منطقه اي بايد نگران شرايط داخلي خود باشند.
جنگ يمن سرانجامي جز بازگشت به ميز مذاكره نمي تواند داشته باشد. در واقع اين جنگ هم به هر حال به واگذار كردن يمن سوخته در دستان مردم جنگ زده و قرباني اين كشور منجر مي شود تا درس عبرتي كه سياستمداران از جنگ هاي گذشته عراق و افغانستان، بحران هاي سوريه و ليبي نياموخته اند، تكرار شود. انكار و چشم پوشي از مطالبات سياسي- اجتماعي گروه هاي اجتماعي، مي تواند شعله هاي جنگ داخلي را برافروزد.
انتهای پیام/3336