سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

دیده بان شیعیان

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

آسیب های جبران ناپذیر تحقیر فرزندان

باید همزمان با رشد انتظاراتمان نسبت به فرزندان، استقلال آنان را بالا ببریم. یعنی منحنی رشد و استقلال با هم در حرکت باشد.
کد خبر: ۸۶۳۰۲
۲۰:۰۹ - ۲۴ اسفند ۱۳۹۳
به گزارش«شیعه نیوز»، دکتر فلاح از کارشناسان تربیتی، در ادامه سلسله مباحث سبک زندگی اسلامی ، در سالن اجتماعات مدرسه الزهرا(سلام الله علیها) یزد با اشاره به این که استقلال دادن به فرزند، باعث اعتماد به نفس در او می شود، به معضلات تحقیر فرزندان اشاره کرد و گفت: فردی که تحقیر شود، در بزرگسالی به سه گونه "جبران افراطی یعنی او نیز در بزرگسالی دیگران را تحقیر می کند"، "تسلیم شدن، بدان معنا که در بزرگسالی هم اجازه می دهد دیگران او را تحقیر کنند" و "اجتناب از حضور در جمع" عمل می کند.

وی ادامه داد: برای این که فرزندانی مستقل داشته باشیم باید از جملات افراطی که نشان دهنده خطر است، بپرهیزیم .مثلا از به کار بردن عبارات "مواظب باش"، "نیافتی"، "نشکنی"، "اگر دیر بجنبی در جامعه تو را قورت می دهند"، "هیچ کس به داد کسی نمی رسد" و از این قبیل جملات نا امید کننده، بپرهیزیم .

این کارشناس تربیتی تصریح کرد: باید تجربیات انجام کارهای بیرون از خانه را به بچه ها بچشانیم و متناسب با سنشان، کارهای بیرون را به آنان محول کنیم .

فلاح خاطرنشان کرد: با بیان این که مادرانی که استقلال را از بچه ها می گیرند و اجازه هیچ کاری به آنان نمی دهند از دو شخصیت برخوردارند، یا کمال گرا هستند که کار هیچ کس را نمی پسندند و یا وسواس فکری دارند و در انجام هر کاری چندین بار از بچه ها سئوال و جواب می کنند .

وی با تاکید بر این که باید همزمان با رشد انتظاراتمان نسبت به فرزندان، استقلالشان را بالا ببریم. یعنی منحنی رشد و استقلال با هم در حرکت باشند، ابراز داشت: اگر تا 2 تا 3 سالگی از بچه ها دفاع می کنیم، در کارها به آنان کمک می کنیم، به آنان غذا می خورانیم، لباس می پوشانیم و ... پس از آن، باید کم کم به آنها استقلال ببخشیم.

انتهای پیام/ ن . ش

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر:
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
نظرات بینندگان
yas par par
۲۲:۳۷ - ۱۳۹۳/۱۲/۲۴
با نام یا لطیف

با سلام

این مطلب را تعدادی از افراد که زیاد نباشند کم هم نیستند

تجربه تلخی از ان دارند رو برو شده اند که اثرات ان با خود

فرد تا سالهای پایانی عمر با اوست.

بنا به افریده و مصلحت پروردگار یکی فرزندان از همدیگر

متمایز هستند
یکی زیباست یکی خوش اندام یکی دارای ذکاوت و هوش

دیگری جمع گرا ان یکی از جمع گریز یکی گندم گون

دیگری بور وبلوند ان یکی تیره پوست یکی مهربان
یکی مغرور یکی درسخوان دیگری سر به هوا

یکی مومن و پاک عقیده دیگری کاهل نماز

یکی بلند بالا دیگری متوسط القامه یکی درشت اندام

دیگری ظریف و قلمی وووووووو

این خصوصیات شاید در نگاه اول بعید بنظر اید که اگر دیگران

انها را ملاک قراردهند دور از ذهن نباشد اما از سوی والدین هم

این تمایزها منجر به تحقیرها می شود

تحقیر بدترین حرکت یک فرد به فرد دیگری است

چون شخصیت وجودی وکمالات اورا هم زیر ان نگاه کوچک و

بیمورد می نمایانند.

حقارت فرزند را مجبور به عصیان می کند چه کند

مقابله به مثل وجشتناکترین شکل پاسخگویی است

پد ر ومادر دلسوز واینده نگر این عمل زشت وکریه را درباره

فرزندان مرتکب نمی شوند