به گزارش «شیعه نیوز»، هزاران پناهنده مسلمان که برای در امان ماندن از نسل کشی و جنایات دولت و گروه های تندرو بودایی میانمار مجبور به پناهندگی به بنگلادش شده بودند و در یک کمپ مخصوص آوارگان جنگی زندگی می کردند، اکنون با این بهانه که این منطقه، منطقه ای توریستی است و حضور آوارگان در آن مانع جذب توریست می شود، مجبور به مهاجرت از این منطقه شده اند.
این آوارگان که جمعیت آنها بین هفت هزار نفر تا 35 هزار نفر برآورد می شود، در منطقه سوکس بنگلادش ساکن بوده اند، اما اکنون از سوی فرمانداری این منطقه اعلام شده است که دولت تصمیم گرفته است تا این منطقه را به عنوان مکانی توریستی تحت استفاده قرار دهد. این آوارگان را که طی موج های مختلف مهاجرت از سال 1990 تا کنون در این منطقه ساکن شده اند و بیشتر به شغل ماهی گیری مشغول هستند، دوباره مجبور به مهاجرت به مکانی دیگر شده اند.
مسئولان دولت بنگلادش با توجه به افزایش انتقادات در برابر اقدام خود اعلام کردند: هیچ اجبار و خشونتی در خصوص مهاجرت در کار نبود و ما تنها از آنها خواهش کردیم. این مهاجرت هم با خواهش ما این مسئله را قبول کردند و حاضر شدند که به منطقه دیگری در بنگلادش مهاجرت کنند. هیچ کدام از این مهاجران مجبور به مهاجرت از بنگلادش نشده اند و مسئولان این کشور پس از تغییر مکان این مهاجران کمک های بیشتری را به آنها اعطا می کنند.
گفتنی است دو سال پیش بوداییان میانمار تحت حمایت کامل دولت این کشور و
سکوت عجیب مجامع بین المللی مسلمانان این کشور را مورد حمله و غارت قرار
دادند که از آن به عنوان نسل کشی میانمار یاد می شود. نسلکشی مسلمانان
میانمار را که براساس آمار غیر رسمی با کشته شدن 20 تا 50 هزار مسلمان
همراه شده است، شاید بتوان خونینترین نسلکشی تاریخ علیه مسلمانان خواند.
همچنین
دولت میانمار از چند ماه پیش قصد تصویب لایحه ای را دارد که براساس آن
مسلمانان این کشور مجبور خواهند بود یا قانون درجه بندی شهروندی را پذیرفته
و به عنوان شهروند درجه 2شناخته شوند و یا در زندان به سر ببرند.
بر اساس این لایحه دولت موظف است کمپ های بزرگ چند هزار نفری را برای زندانی کردن مسلمانانی که از پذیرش شهروند درجه دو بودن خودداری می کنند، بنا کند تا این افراد در آن نگهداری شوند.
همچنین این قانون مسلمانانی که اسناد هویتی و شناسایی خود را گم کرده باشند، را نیز مستحق زندان می داند، این در حالی است که بسیاری از مسلمانان به علت شدت جنایات و حملاتی که بودایی های تندور با حمایت دولت علیه آنان اعمال کرده اند، بدون این که سند، مدرک و یا هر وسیله دیگر به همراه خود داشته باشند، مجبور به فرار به مناطق مختلف و دور دست شده اند.