به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از وایرد، صحنه خنثی كردن بمب در داستان‌ها برای همه آشناست. قهرمان داستان باید در حالی‌كه عرق از چهره‌اش می‌ریزد سیم درست را تنها لحظاتی قبل از اینكه زمان به صفر برسد، قطع كند و همه را نجات دهد، اما به هرحال چنین صحنه‌ای همیشه آدرنالین تولید می‌كند. خود بمب‌ها ترسناك‌اند، اما تنش اصلی به خاطر تایمر تولید می‌شود. در صحنه‌های تعقیب و گریز یا در فیلم‌های ترسناك، همیشه مدت زمانی زیادی برای فرار وجود دارد، اما آن عددهای دیجیتال قرمز رنگ كه به صفر نزدیك می‌شوند، هیچ‌وقت به كسی رحم نمی‌كنند.
كتاب جدید جیمز پترسون رمان‌نویس هم كه «سرجوخه وگاس» نام دارد، تایمر مخصوص خود را دارد كه از ۲۴ ساعت شروع به شمارش معكوس می‌كند، وقتی زمان به پایان برسد، كتاب منفجر می‌شود. یا كتاب را به موقع تمام كنید، یا باقی زندگی‌تان را در كنجكاوی بگذرانید.
در حقیقت این مسئله تنها در مورد هزار كتاب الكترونیكی كه از طریق وبسایت این نویسنده در دسترس خوانندگان قرار می‌گیرد، صادق است؛ وقتی زمان به پایان برسد، كتاب از روی تبلت كاربر پاك می‌شود. از طریق این وبسایت، بازدیدكنندگان می‌توانند تلاش خوانندگان كتاب‌های دیگر را برای به موقع تمام كردن آن نیز ببیند. همین مساله یك لایه فشار بیشتر به خوادن این کتاب اضافه می‌كند.
اما این همه ترفندی نیست که پترسون اندیشیده است. چون تنها یك كتاب فیزیكی واقعاً منفجر خواهد شد (آن هم با تامین امنیت توسط یك جوخه خنثی‌سازی بمب با لباس‌های ویژه)؛ طرفدار ثروتمند این نویسنده كه حاضر باشد ۲۹۴ هزار دلار برای داشتن و خواندن این كتاب فیزیكی انفجاری پرداخت كند، می‌تواند علاوه بر آن با خود پترسون هم شام بخورد.
كمپین بازاریابی این كتاب توسط كمپانی تبلیغاتی «مادِر نیویورك» شکل گرفته تا بتواند كمی سر و صدا كند و كتاب بفروشد، اما در عین حال روشی جدید برای داستان‌سرایی را نیز معرفی می‌كند؛ به وجود آوردن احساسات قوی در تجربه كتاب‌خوانی برای خواننده.
آدرنالین قدرتمند است. این هورمون تنها باعث تندتر زدن قلب انسان نمی‌شود، بلكه می‌تواند وابستگی به یك انسان یا شی را نیز شدیدتر كند. برای نگاه كردن به این موضوع از نگاهی دیگر می‌توان به این نكته اشاره كرد كه طراحان بازی‌ها از این ایده استفاده می‌كنند كه لذت از مقابله با چالش‌های مختلف و تلاش برای شكست دادن آن‌ها حاصل می‌شود.
این موضوع می‌تواند نكته‌ای جالب برای نویسندگان و خالقانی باشد كه سعی در پیدا كردن مخاطب در پس‌زمینه رسانه‌ای دارند كه روز به روز شلوغ‌تر می‌شود. مطمئناً بسیاری از موضوعات مشابه در بازی‌های ویدیویی و محیط‌های واقعیت مجازی موجود هستند، پس چرا رمان‌ها هم همین كار را نكنند؟
انتهای پیام/ ص . خ