به گزارش «شیعه نیوز»، آن روز حرم یکپارچه شور شده بود و شعور و روح زیارت زوار حسین ( علیه السلام)، رنگ حماسه گرفته بود. آن روز امام حسین (علیهم السلام) ، میزبان شهدای نبرد علیه تروریسم تکفیری داعش بود. همه جوان ، همه عاشق ، همه آنها پارسال و خیلی سالها را در ایام محرم، همین جا بودند؛ در حرم! و امروز عاشورا جایشان در کربلا خالی است مانند حیدر حمود عبدخادم امام حسین که عکسش را بر بنر بزرگی در باب القبله نصب کرده اند.
اینک برخی کارشناسان و نخبگان دینی را بر این عقیده است که کربلا را نباید در کربلا و عاشورا را نباید در 61 هجری قمری حبس کرد. اینان اعتقاد دارند و انتقاد؛ اعتقاد به اینکه هر نقطه از این زمین می تواند یک کربلا باشد و هر زمان می تواند یک عاشورا باشد و انتقاد از آنها (برخی مردان دین در عراق) که این روزها کربلاهای آمرلی، تلعفر، جرف الصخر(که حالا شده جرف النصر)، الانبار، دیالی ، بلد و ... را می بینند و دم بر نمی آورند.
سیدهاشم الحیدری از روحانیون عراقی این شبها در منبری در بغداد به این موضوع اشاره کرد و به اینکه هدف امام حسین نه شهادت و نه حکومت که هدفش قیام علیه انحرافی بوده که دین اسلام را تهدید می کرده است.
به گفته وی، حکومت و شهادت ، در حقیقت نتیجه حرکت امام بود که یکی باید رخ می داد و داد و هدفش نجات دین محمد (صلی الله علیه واله) بوده است، به این معنا که این حرکت می توانست درصورتی که مردم در صحنه بودند و از مقتدایشان حمایت می کردند، به حکومت منجر شود و همانطور که کوفیان انجامش ندادند، به شهادت امام حسین (علیهم السلام) و خاندان و یارانش منجر شد.
او می گوید: تعجب می کند از اینکه این مردان دین (در عراق) می بینند و در منبرها از اموات گرفته تا بیماران را دعا می کنند اما یادی از رزمندگان نکرده و برایشان طلب موفقیت و پیروزی نمی کنند و از شهدا نامی نمی برند!
حقیقت به گفته این صاحب نظران دینی این است که داعش امروز هم جان و مال و ناموس ملت های منطقه را تهدید می کند و مهمتر آنکه مشغول تخریب اسلام است، همانگونه که در زمان یزید جریان داشت.
اینان از آنان می پرسند، یعنی رزمندگان محور مقاومت که هر روز در نقطه ای با این گروه های کج فهم، متحجر و خونخوار درگیر می شوند، حرکتی حسینی نمی کنند؟ آیا زمینی که بر آن می جنگند و کشته می شوند، کربلا محسوب نمی شود؟
عراق اگرچه از سال 2003 هیچ گاه روی امنیت را به خود ندید، اما از خرداد ماه امسال که داعش بصورت برق آسا به استان نینوا یورش برد و در نتیجه آن موصل و بسیاری از مناطق و شهرهای شمالی و غربی عراق از جمله تکریت و فلوجه سقوط کرد، وارد یک جنگ تمام عیار شده است.
صدها هزار جوان عراقی به دنبال فتوای آیت الله سیستانی مرجع عالیقدر شیعه به صحنه های نبرد پیوستند و از میان آنان عده ای به شهادت رسیدند. الحیدری معتقد است که اینان عاشورایی هستند و بلد و جرف الصخر و آمرلی هم کربلایند، همان کربلایی که امروز سه شنبه به عشق حسین شور و غوغایی در آن بپاست.
امروز همزمان با دستجات حسینی که در خیابان های کربلا به حرکت درآمده و دور ادور حرم حسینی می چرخند و سینه می زنند، رزمندگان مقاومت در گوشه های سنگرهای جهاد با تکفیر و تروریسم به یاد حسین سینه می زنند و نوحه می خوانند و دلشان کربلایی است.امسال ، عراق همه اش کربلاست؟
همین چند روز پیش تعدادی از شهدای عملیات آزادسازی 'جرف النصر' (جرف الصخر) را برای طواف به داخل حرمین حسین و عباس(ع) بردند. آنها را چرخاندند، برایشان نمازخواندند و بعد هر یک را به مقصدی روانه کردند.
ایرنا: آن روز حرم یکپارچه شور شده بود و شعور و روح زیارت زوار حسین (علیهم السلام)، رنگ حماسه گرفته بود.
آن روز امام حسین (علیهم السلام) ، میزبان شهدای نبرد علیه تروریسم تکفیری داعش بود. همه جوان ، همه عاشق ، همه آنها پارسال و خیلی سالها را در ایام محرم، همین جا بودند؛ در حرم! و امروز عاشورا جایشان در کربلا خالی است مانند حیدر حمود عبدخادم امام حسین که عکسش را بر بنر بزرگی در باب القبله نصب کرده اند.
اینک برخی کارشناسان و نخبگان دینی را بر این عقیده است که کربلا را نباید در کربلا و عاشورا را نباید در 61 هجری قمری حبس کرد. اینان اعتقاد دارند و انتقاد؛ اعتقاد به اینکه هر نقطه از این زمین می تواند یک کربلا باشد و هر زمان می تواند یک عاشورا باشد و انتقاد از آنها (برخی مردان دین در عراق) که این روزها کربلاهای آمرلی، تلعفر، جرف الصخر(که حالا شده جرف النصر)، الانبار، دیالی ، بلد و ... را می بینند و دم بر نمی آورند.
سیدهاشم الحیدری از روحانیون عراقی این شبها در منبری در بغداد به این موضوع اشاره کرد و به اینکه هدف امام حسین نه شهادت و نه حکومت که هدفش قیام علیه انحرافی بوده که دین اسلام را تهدید می کرده است.
به گفته وی، حکومت و شهادت ، در حقیقت نتیجه حرکت امام بود که یکی باید رخ می داد و داد و هدفش نجات دین محمد (صلی الله علیه واله) بوده است، به این معنا که این حرکت می توانست درصورتی که مردم در صحنه بودند و از مقتدایشان حمایت می کردند، به حکومت منجر شود و همانطور که کوفیان انجامش ندادند، به شهادت امام حسین (علیه السلام) و خاندان و یارانش منجر شد.
او می گوید: تعجب می کند از اینکه این مردان دین (در عراق) می بینند و در منبرها از اموات گرفته تا بیماران را دعا می کنند اما یادی از رزمندگان نکرده و برایشان طلب موفقیت و پیروزی نمی کنند و از شهدا نامی نمی برند!
حقیقت به گفته این صاحب نظران دینی این است که داعش امروز هم جان و مال و ناموس ملت های منطقه را تهدید می کند و مهمتر آنکه مشغول تخریب اسلام است، همانگونه که در زمان یزید جریان داشت.
اینان از آنان می پرسند، یعنی رزمندگان محور مقاومت که هر روز در نقطه ای با این گروه های کج فهم، متحجر و خونخوار درگیر می شوند، حرکتی حسینی نمی کنند؟ آیا زمینی که بر آن می جنگند و کشته می شوند، کربلا محسوب نمی شود؟
عراق اگرچه از سال 2003 هیچ گاه روی امنیت را به خود ندید، اما از خرداد ماه امسال که داعش بصورت برق آسا به استان نینوا یورش برد و در نتیجه آن موصل و بسیاری از مناطق و شهرهای شمالی و غربی عراق از جمله تکریت و فلوجه سقوط کرد، وارد یک جنگ تمام عیار شده است. صدها هزار جوان عراقی به دنبال فتوای آیت الله سیستانی مرجع عالیقدر شیعه به صحنه های نبرد پیوستند و از میان آنان عده ای به شهادت رسیدند.
الحیدری معتقد است که اینان عاشورایی هستند و بلد و جرف الصخر و آمرلی هم کربلایند، همان کربلایی که امروز سه شنبه به عشق حسین شور و غوغایی در آن بپاست. امروز همزمان با دستجات حسینی که در خیابان های کربلا به حرکت درآمده و دور ادور حرم حسینی می چرخند و سینه می زنند، رزمندگان مقاومت در گوشه های سنگرهای جهاد با تکفیر و تروریسم به یاد حسین سینه می زنند و نوحه می خوانند و دلشان کربلایی است.