SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:به گزارش «شیعه نیوز»، اماكنى فراوان به قدوم مبارك امام زمان (علیه السلام) زينت يافته اند كه هر كدامشان امروزه به صورت نمادهاى انتظار تبلور نموده اند و به شيعيان منتظر تأكيد شده است كه در آن مكان‌ها حضور يابند و از غيبت طولانى و وضعيّت آشفته جهان با حضرت درد دل كنند و از خداوند تعجيل فرج حضرت را بخواهند اينك برخى آنها به صورت اختصار بيان مى شود:
۱) مسجد مقدس جمكران: مسجد جمكران در ۶ كيلومترى شهر مقدس قم به طرف جادّه ى كاشان واقع شده است اين مكان با عظمت، تحت توجّهات و عنايات خاصّه حضرت قرار دارد و خود آن حضرت از شيعيانش خواسته اند كه به اين مكان روى آورند و آن را عزيز بدارند. حضرت به حسن بن مُثله خطاب فرمود:
«به مردم بگو به اين موضع (مسجد مقدس جمكران) رغبت كنند و آن را عزيز دارند…»
آنگاه نماز تحيّت مسجد و نماز امام زمان (علیه السلام) را تعليم داده سپس فرمودند:
«هركس اين دو نماز را بخواند همانند اين است كه در خانه كعبه نمازگزارده باشد». [۱]
از دير زمانى است كه منتظران عاشق و دل باخته، از سراسر ايران اسلامى و جهان اسلام در شب هاى چهارشنبه هر هفته، با چشمان اشك بار و قلب هاى مالامال از محبّت اهل بيت (عليه السلام) در مسجد مقدّس جمكران، مشرف مى شوند و اعمال مسجد و نماز امام زمان (عج) را بجا مى آورند و دست به دعا بر مى دارند و از طولانى شدن دوران غيبت، مظلوميّت شيعيان و وضعيّت آشفته ى جهان با حضرت درد دل مى كنند و براى حل مشكلات جوامع اسلامى و شفاى مرض‌ها به حضرت متوسّل مى شوند و تعجيل فرج حضرت را مصرّانه از خداوند مى خواهند.
۲) مسجد كوفه:مسجد كوفه، از مكانهاى مقدس و بارزترين نماد انتظار است. اين مسجد مقدس در هنگامه ى ظهور، پايگاه تبليغاتى امام زمان (علیه السلام) قرار مى گيرد. روزگارى شيفتگان خاندان عصمت در مسجد اعظم كوفه پيرو آن منبر مولاى متقيان (عليه السلام) گرد مى آمدند و از بيانات گهربارش كسب نور مى كردند. در هنگامه ى ظهور نيز پيرامون منبر آخرين امام نور، گرد مى آيند و از سخنان گهربارش فيض مى برند. امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد:
«گويى به سوى قائم (علیه السلام) مى نگرم كه بر فراز مسجد كوفه قرار گرفت، تعداد ۳۱۳ تن يارانش در اطراف او حلقه زده اند كه پرچم داران، و فرمان روايان خداوند بر فراز گيتى در ميان بندگان خدايند». [۲]
امام باقر (عليه السلام) نيز در همين رابطه مى فرمايد:
«مهدى (علیه السلام) وارد كوفه مى شود سه گروه درگير در يك صف براى او گرد مى آيند او بر فراز منبر مى رود خطبه مى خواند و مردم آن قدر أشك شوق مى ريزند كه متوجّه سخنان او نمى شوند». [۳]
فضيلت عبادت در مسجد كوفه: از حضرت ابى جعفر (عليه السلام) در مورد فضايل مسجد كوفه نقل شده كه:
«اگر مردم به فضيلتى كه در مسجد كوفه است واقف بودند از راه دور توشه برداشته و بر مركب سوار شده و به آنجا مى رفتند و سپس فرمودند: يك فريضه در آن بجا آوردن مساوى با يك حج بوده و يك نافله در آن خواندن معادل با يك عمره مى باشد». [۴]
نيز آن حضرت فرمودند:
«يك نماز واجب در مسجد كوفه معادل با يك حج مقبول بوده و يك نماز مستحبى در آن برابر با يك عمره قبول شده مى باشد». [۵]
شيوه صالحين از علماء و شيعيان منتظر بر اين استوار است كه تشرّف به ديدار حضرت قائم (علیه السلام) را از ديرباز درخواست مى كرده اند به طورى كه بعضى از آنان چهل شب جمعه از مسجد كوفه به مسجد سهله رفته و يا چهل شب چهارشنبه در مسجد سهله بيتوته كرده و تضرّع و زارى و عبادت مى نمودند تا به اين فيض عظيم نايل شوند [۶] و با حضرت قائم (علیه السلام) درد دل نمايد و پايان غيبت او را از خدا بخواهند.
۳) مسجد سهله:مسجد سهله، مهمترين مسجد پس از مسجد كوفه است كه در حدود سه كيلومترى شمال غربى مسجد كوفه (در كشور عراق) قرار دارد. و از نمادهاى انتظار به شمار مى آيد. منتظران ظهور حضرت، در مسجد سهله كه خانه امام قائم (علیه السلام) است حضور مى يابند و از خداوند تعجيل ظهور حضرت را مى طلبند.
در مسجد سهله بُقعه اى معروف به مقام مهدى (علیه السلام) وجود دارد و زيارت آن حضرت در آن محل شريف براى منتظران مناسب است و از بعضى كتب مزاريه نقل شده كه شايسته است حضرت ولى عصر (علیه السلام) را در اين محل در حاليكه ايستاده باشند با اين استغاثه زيارت كنند: «سلام الله الكامل التام الشّامل العام و…». [۷]
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
«گويا حضرت قائم را در مسجد سهله همراه خانواده خود مى بينيم».
سپس فرمود:
«هيچ پيامبرى مبعوث نشد مگر اينكه در اين مسجد نماز خواند».
يكى از ياران حضرت به نام ابوبصير عرض كرد:
«آيا امام قائم (علیه السلام) همواره در اين مسجد خواهد بود؟ فرمود: «آرى مسجد سهله خانه امام قائم (علیه السلام) است». [۸]
۴ - مسجد صعصعه:مسجد صعصعه، از مساجد شريف كوفه است؛ جماعتى از منتظران حضرت قائم (علیه السلام) را در ماه رجب در آن مسجد مبارك مشاهده كرده اند كه دو ركعت نماز بجا آورده و اين دعا را خوانده است:
«اللهم يا ذالمن السابغه والالاء الوازعه…» ظاهر عمل آن است كه اين دعاء مخصوص اين مسجد شريف و از اعمال آن است، نظير دعاهاى مسجد سهله و… و ليكن چون در ماه رجب بوده كه آن حضرت اين دعا را خوانده اند، احتمال داده شده كه شايد اين دعا از دعاهاى ايام رجب باشد و لذا در كتب علما در اعمال ماه رجب نيز ذكر شده است. [۹]
در مسجد صعصعه نيز منتظران دل باخته حضور مى يابند دست به دعا و نيايش بر مى دارند و در فراق امام غايب شان اشك مى ريزند و از خداوند تعجيل ظهور حضرت را مى خواهند.
۵- وادي السلام:يكي از بزرگترين قبرستان‌ها در جهان اسلام، قبرستان وادي السلام در نجف اشرف مي‌باشد. اين گورستان علاوه بر وسعت از لحاظ قدمت نيز كهن‌ترين گورستان جهان مي‌باشد. وجود مقام هود و صالح و تصريح معصومان بر دفن آن دو بزرگوار در اين مكان، از قدمت بسيار زياد اين مكان حكايت مي‌كند. [۱۰]
دفن آدم ابوالبشر و نوح پيامبر در نجف اشرف و در داخل ضريح اميرمؤمنان عليه السلام دليل روشني است بر اين كه قديمي‌ترين مقبره بر فراز كره خاكي در همين منطقه است. [۱۱]
وادي السلام در دوران عهد حضرت امير عليه السلام بارها و ساعتها راز و نياز حضرت علي عليه السلام را به خود ديده است و اين مطلب در احاديث فراواني بيان شده است [۱۲].
امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ مؤمني در شرق يا غرب دنيا نمي‌ميرد، جز اين كه روحش را خداوند متعال به سوي وادي السلام گسيل مي‌دارد. [۱۳]
راوي پرسيد وادي السلام كجاست؟ فرمود: در ميان صحراي كوفه و نجف مي‌باشد، گويي با چشم خود مي‌بينم كه مخلوقات بسياري بر فراز منبرهايي از نور نشسته با يكديگر سخن مي‌گويند.
از ويژگيهاي وادي السلام اين است كه هر كس در آن جا دفن شود عذاب قبر و سؤال نكير و منكر از او برداشته مي‌شود زيرا تربت اميرالمؤمنين عليه السلام چنين خاصيتي را دارد [۱۴] و به همين علت بسياري از بزرگان وصيت مي‌كردند كه جنازه شان را به نجف اشرف منتقل كنند و در جوار حرم ملكوتي حضرت علي عليه السلام در بهشت روي زمين (وادي السلام) به خاك بسپارند.
۶- مقام صاحب الزمان در وادي السلام:محدث نوري در مورد تاريخچه مقام حضرت مهدي (علیه السلام) مي‌نويسد: در بيرون شهر نجف در سمت غربي قبرستان معروف وادي السلام مقام مقدس حضرت مهدي (علیه السلام) واقع است كه از براي آن، صحن، گنبد، مقام و بارگاهي است و در آنجا محرابي است منتسب به حضرت مهدي (علیه السلام) كه علت اين انتساب معلوم نيست، نمي‌دانيم كه آيا در آن جا كسي آن سرور (امام) را ديده است، يا كرامتي از آن حضرت در آن مكان مقدس ظاهر گشته؟ جز آن كه اين مقام شريف از قديم الايام وجود داشته است. [۱۵]
مرحوم محمدتقي مجلسي (ره) در كتاب (لوامع صاحب قراني) كه در سال ۱۰۶۶ هجري قمري نوشته است سفر به عتبات عاليات را به طور مشروح آورده و در ضمن آن فرموده: ۲۸ سال پيش از اين به زيارت امام علي عليه السلام مشرف شدم… اكثر ايام در مقام حضرت صاحب الامر عليه السلام مي‌بودم كه در خارج نجف اشرف واقع است… شب‌ها پروانه وار بر دور روضه مقدسه مي‌گشتم… روزها در مقام حضرت صاحب الامر… [۱۶]
در كتاب لؤلؤ الصدف في تاريخ النجف تأليف سيد عبدالله مشهور به ثقه الاسلام، كه در تاريخ ۱۳۲۲ هجري قمري تأليف شده [۱۷] آمده است كه در مقام حضرت مهدي (علیه السلام) سنگ مرمري هست كه زيارتنامه آن حضرت بر آن حك شده است و تاريخ كنده كاري آن ۹۱۲ هجري مي‌باشد.
از اين نوشته‌ها نتيجه مي‌گيريم كه اين مقام در طول قرون و اعصار به عنوان مقام حضرت مهدي (علیه السلام) اشتهار داشته و همه روزه پذيراي خيل عاشقان حضرت بوده است. و كرامات و معجزات بي شماري از آن بزرگوار در اين مقام مشاهده شده، بيماران صعب العلاجي با نفس مسيحايي اش شفا يافته است.
داستان سرداب
امام مهدي (علیه السلام) در كجا و چگونه غايب شد؟ آيا در سرداب منزل پدرش غايب شد و هنوز نيز در آنجاست؟ در اين باره به شيعه تهمت هايي زده اند؛ مي‌گويند شيعه معتقد است مأموران خليفه عباسي به منزل حضرت در سامرا هجوم آوردند تا او را دستگير كنند و آن حضرت در آن هنگام در (سرداب) از ديده‌ها پنهان شد اين داستان چنان شهرت يافته كه وي را (صاحب سرداب) لقب داده اند.
در حالي كه در منابع شيعي هيچ نامي از (سرداب) نيست. نويسندگان اهل سنت بر اين نظر اصرار مي‌ورزند و متأسفانه اين سخن دستاويزي براي حمله برخي از آنان به تشيع گرديده است. [۱۸] آنان پنداشته اند كه شيعيان در ميان سرداب امام خود را مي‌جويند و ظهورش را از آن نقطه انتظار مي‌كشند.
واقع قضيه اين است كه امام مهدي (علیه السلام) از هنگام ولادت در اختفا به سر مي‌برد و بعد از نماز گزاردن به پيكر پاك پدر و دفن آن حضرت وارد منزل شد و ديگر كسي آن حضرت را در اجتماع و در جمع مردم نديد. [۱۹]
خانه اي كه از آن سخن گفته مي‌شود، دو قسمت داشت، يك قسمت براي مردان و قسمت ديگر براي خانم‌ها و يك سرداب هم زير اتاقها قرار داشت كه در ايام گرما اهل خانه در آن سرداب زندگي مي‌كردند.
شيعه اين خانه و سرداب را محترم مي‌دارد؛ زيرا برخي از امامانشان در اين خانه زندگي مي‌كردند و امام هادي و امام عسكري و نيز امام مهدي (علیه السلام) در همين خانه، خداوند سبحان را عبادت مي‌كردند. اين يك امر عقلاني و طبيعي است كه به جهت علاقه اي كه به پيشواي ديني خود دارند متعلقات او را هم محترم بشمارند و خلاصه سخن غيبت حضرت در سرداب بهتاني بيش نيست و هيچ يك از بزرگان شيعه چنين باوري ندارند. [۲۰]
——————————————————————————–
[۱]. ميرزا حسين طبرسى نورى، نجم الثاقب، چاپ اسلاميه، ص ۲۱۲.
[۲]. محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، (بيروت، مؤسسه الوفاء) ج ۵۲، ص ۳۲۶.
[۳]. ابى الحسن على بن عيسى بن ابى الفتح الاربيلى، كشف الغمه، قم، مكتبه بنى هاشم، المطبعه العلميه، ج ۲، ص ۴۶۳.
[۴]. جعفر بن محمد بن قولويه، كامل الزيارات، مترجم جواد ذهنى تهرانى، ناشر، گنجينه ذهن، چاپ اول ۱۳۸۱، ص ۷۰۳.
[۵]. همان، ص ۷۴، ح ۵.
[۶]. شيخ عباس قمى، مفاتيح الجنان.
[۷]. همان.
[۸]. علامه مجلسى، بحار الانوار، پيشين، ج ۴، ص ۴۳۶.
[۹]. شيخ عباس قمى، مفاتيح الجنان- حسين كريمى بيدگلى، فرهنگ موعود. قم، انتشارات حر، ص ۲۲۲.
[۱۰]. تهذيب الاحكام، ج ۶، ص ۳۴.
[۱۱]. همان.
[۱۲]. كليني، كافي، ج ۳، ص ۲۴۳.
[۱۳]. ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۴۴۱. بحارالانوار، ج ۱۰۰، ص ۲۳۴.
[۱۴]. ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۴۳۹، بحارالانوار، ج ۱۰۰، ص ۲۳۳.
[۱۵]. محدث نوري، كشف الاستار، ص ۲۰۶؛ رخسار پنهان، ص ۳۶۸.
[۱۶]. محمدتقي مجلسي، لوامع صاحب قرآني، ج ۸، ص ۸۱۷.
[۱۷]. الذريعه، ج ۱۸، ص ۳۸۳.
[۱۸]. منتخب الاثر، صافي گلپايگاني، ص ۳۷۲.
[۱۹]. باقر شريف قريشي، حياه امام المهدي، ص ۱۱۵ - ۱۲۰.
[۲۰]. درسنامه تاريخ عصر غيبت، مؤلفان، آقائي، جباري، عاشوري، حكيم، چاپ شريعت، نشر دفتر تحقيقات و تدوين كتب درسي، ص ۱۷۷.
منبع: حج
انتهای پیام/ ح . ا