SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز»، حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی رستم‌نژاد عضو هیأت علمی جامعة‌المصطفی(صلی الله علیه و اله) العالمیه در گفت‌وگو با فارس با بیان اینکه ۱۰۰ آیه از قرآن کریم به امام حسین(علیه السلام) در سه بخش تفسیری، تأویلی و تطبیقی اشاره دارد، ابراز داشت: این ۱۰۰ آیه در سه بخش قابل گونه‌شناسی است، در دسته اول آیاتی که تفسیر و مراد آیه امام حسین(علیه السلام) است، یعنی اباعبدالله(علیه السلام) مراد تنزیلی و تفسیری آیه است، مانند «أَبْنَاءنَا» در آیه مباهله که مراد امام حسن و امام حسین(علیه السلام) است؛ «مَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ».
وی افزود: همچنین در آیه تطهیر که امام حسین(علیه السلام) در جمع اهل بیت(علیه السلام) حضور دارد «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا» یا در آیه مودت که در «فِی الْقُرْبى» حضور دارد، «قُلْ لاَ أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى وَمَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْناً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَکُورٌ»براساس روایتی که شیعه و سنی نقل کرده‌اند و آیه اطعام «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَأَسِیراً».
حجت‌الاسلام رستم‌نژاد اظهار داشت: دسته دوم آیاتی است که در ظاهر آیه مسأله دیگری را مطرح می‌کند، اما بطن آیه درباره امام حسین(علیه السلام) است یا به عبارتی دیگر تأویل آیه شامل سید و سالار شهیدان می‌شود، مانند آیه «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ.....یخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ» که در روایات آمده است منظور از «الْبَحْرَیْنِ» حضرت علی(علیه السلام) و فاطمه زهرا(س) و منظور از «اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ» امام حسن(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) است.
وی ادامه داد: دسته سوم بخشی از آیات قران کریم است که تطبیق آیه امام حسین(علیه السلام) را شامل می‌شود، مانند آیاتی که درباره حضرت یحیی(علیه السلام) نازل شده است، به اباعبدالله الحسین(علیه السلام) باز می‌گردد، زیرا شباهت‌های زیادی میان حضرت یحیی(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) وجود دارد، هر دو شش ماهه متولد شدند، هر دو شهید شدند و سرشان از تنشان جدا شد، هر دو سرشان در تشتی گذاشته شد و نزد ظالم بردند.
عضو هیأت علمی جامعة‌المصطفی(صلی الله علیه و اله) العالمیه با بیان اینکه در علم ازلی خداوند مقدر شده بود که یکی از فرزندان اوصیاء و اولیای الهی به افتخار عظیم دست پیدا کند و امام حسین(علیه السلام) به این فوز عظیم نائل آمد، خاطرنشان کرد: در سوره بقره آمده است که خداوند به حضرت آدم کلماتی را آموخت «فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ» که در روایات مراد از این کلمات را پنج کلمه محمد(صلی الله علیه و اله)، علی(علیه السلام)، فاطمه(سلام الله علیها)، حسن(علیه السلام) و حسین(علیه السلام) بیان کرده‌اند.
وی با استناد به آیه «وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا» افزود: در این آیه بیان می‌کند آنکه مظلوم کشته شد، بر اثر آن مظلومیت خاص، خداوند ولایت را در نسل او قرار داده است، به همین منظور خداوند امامت را در نسل امام حسین(علیه السلام) قرار داد، منتهی این براساس روایت است، اما حکمت‌های آن را خداوند می‌داند.
انتهای پیام/ ز.ح