بزرگاني كه در بقيع‌‌ مدفون هستند

به گزارش «شیعه نیوز»، به غير از ائمه بزرگوار بقيع ( امام حسن مجتبي، امام سجاد، امام باقر و امام صادق (عليهم السلام) ) برخي ديگر از شخصيت هاي بزرگ جهان اسلام نيز در قبرستان بقيع دفن هستند. در «كتاب وفاء الوفاء»، قبور بزرگان بقيع را نام مى برد. از جمله:

۱ -عثمان بن مظعون، اولين مهاجرى كه از دنيا رفت و پيامبر گرامى (صلّى اللّه عليه وآله) در تشييع جنازه او شركت كرده، فرمود: طُوباكَ يا عُثمانُ لَمْ تُلْبِسْكَ الدُنْيا وَ لَمْ تَلْبَسْها خوشا به حالت كه دنيا تو را نپوشانيد و تو نيز خود را با دنيا نپوشاندى، پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) بعد از دفن وى، دستور فرمودند، سنگى را روى قبر وى قرار دهند. جالب اينكه، سنگ به قدرى بزرگ و سنگين بود كه اصحاب قادر بر حمل نبودند و شخص پيامبر (صلّى اللّه عليه وآله) با تمام قدرت كمك فرمود و بعد از تغييراتى كه در بقيع وارد شد، قبر او را از همان سنگ بزرگ شناسايى كردند. پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه و آله) با اين عمل به مردم اين درس را داد كه قبر افرادى مثل عثمان بن مظعون (كه مردى صالح و عابد و زاهد بود، تا جايى كه رسول خدا (صلّى اللّه عليه وآله) بعد از مرگش، كفن از صورتش كنار زد و صورت او را بوسيد)، بايد با عزت بماند.

۲ -فاطمه بنت اسد، مادر حضرت على (عليه السّلام) زنى كه ديوار كعبه براى زايمان او شكافته شد و امدادهاى غيبى هنگام تولد فرزندش از آسمان فرود آمد، يازدهمين نفرى بود كه به رسول خدا (صلّى اللّه عليه وآله) ايمان آورد و حضرت با كلمه (( مادرم) ) به او خطاب مى فرمود، زنى كه پيامبر عزيز (صلّى اللّه عليه وآله) در مرگ او گريه كرد و پيراهن خود را كفن او نمود و چهل تكبير بر او گفت، زنى كه براى دو نفر از اولياى خدا ((پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) و اميرالمومنين (عليه السّلام) ) خدمت و مادرى كرد، زنى كه به خاطر اسلام مهاجرت نمود، زنى كه رسول اللّه (صلّى اللّه عليه وآله) بعد از دفنش با او سخن گفت كه: هل وَجَدْتَ ما وَعَد ربّكُ حقّا ((آيا به وعده هايى كه پروردگارت داده بود، دست يافتى؟) ) او هم گفت: (( بله) ) زنى كه رسول اللّه (صلّى اللّه عليه وآله) قبل از دفن او، وارد قبر شد تا مكان را با بدن خود متبرك نمايد و براى مدت طولانى مناجات كرد، قبرش در پشت ديوار بقيع در كنار چهار امام واقع شده است.

۳ -سعد بن معاذ، مردى والامقام، از ياران وفادار پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) كه در جنگها همراه حضرت بود و گاهى مورد اصابت تير قرار مى گرفت، كسى كه رسول خدا (صلّى اللّه عليه وآله) درباره اش فرمود: ((همچون استخوان در گلوى كفارى) )، كسى كه نود هزار فرشته، در تشييع جنازه او به زمين آمدند. او از علاقه مندان مخلص على (عليه السلام) بود، در ماجراى خندق مجروح شد. رسول اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) براى او دعا مى كرد و در تشييع جنازه او شركت نمود.

۴ -حليمه سعديه، زنى روستايى كه در صحراى مكّه زندگى مى كرد، ولى پاك و سالم بود و توفيق شير دادن به پيامبر (صلّى اللّه عليه وآله)، تنها نصيب او شد، زيرا دهها زن براى شير دادن حاضر شدند، اما رسول خدا (صلّى اللّه عليه وآله) هيچ يك از سينه‌ها را به دهان نگرفت. عبدالمطلب بسيار نگران به مسجدالحرام آمد و در كنار كعبه، با حالت پريشانى نشست، پيرمردى حال او را پرسيد تا از ماجرا خبردار شد، بعد پيشنهاد كرد: كه من زنى سراغ دارم بسيار خردمند و خوش بيان و زيبا و آبرومند، از فاميلى بسيار محترم، عبدالمطلب به سراغ پدر آن بانو رفت و بعد از گفتگوهايى، اين بانو، دايه آخرين پيامبر آسمانى شد، بعد از دو سال كودك را به مكّه آورد ولى بازهم براى مدت سه سال ديگر، رسول اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) در دامن اين بانو زندگى و رشد كرد.

در كتاب ((مرآت الحرمين) ) نقل شده كه بيش از ده هزار نفر از اصحاب و تابعين در بقيع دفن شده اند.

۵ -عباس عموى پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه وآله) كه مسئول آب رسانى به زائران كعبه و مورد احترام عموم بود، تا آنجا كه خليفه دوم در قحط سالى، براى طلب باران، خدا را به مقام عباس سوگند داد. و اشعارى كه در مدح پيامبر گرامى (صلّى اللّه عليه وآله) سرود، معروف است، عباس و حمزه از عموهاى عالى مقام پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) هستند بگذريم كه قرنى بعد، دودمان او (بنى العبّاس) كه حاكم بر مسلمين شدند به ذريّه و اهل بيت پيامبر (صلّى اللّه عليه وآله) امام باقر تا امام عسگرى (عليهم السلام) چه ظلمها كردند كه در پيش بينى‌ها و اخبار غيبى رسول اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) به عموى خود آمده است.

۶ -ابراهيم، فرزندى كه بعد از فوت زينب، رقيه و ام كلثوم، خداوند به رسول اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) عطا فرمود، ولى اين كودك هم، بيش از هيجده ماه عمر نكرد، پيامبر عزيز (صلّى اللّه عليه وآله) در سوگ او بسيار گريست و همين كه مورد اعتراض بعضى قرار گرفت، فرمود: گريه اى كه برخاسته از عواطف انسانى باشد، مانعى ندارد، آنچه مورد نهى است، اعتراض به مقدرات الهى است (و چاك دادن يقه و فرياد كردن است).

روز وفات ابراهيم، خورشيد گرفت، گروهى خيال كردند كه اين به خاطر مرگ ابراهيم است، پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) با عجله تمام بالاى منبر قرار گرفت و به مردم هشدار داد كه خورشيد و ماه در مجرايى كه خداوند مقرر فرموده است به كار خود مشغولند و هرگز بخاطر مرگ و حيات كسى تغيير نمى يابند، شما به جاى اين حرفها، هرگاه خورشيد و ماه گرفت، نماز آيات بخوانيد، سپس از منبر پايين آمد. حساسيت پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) را مشاهده بفرماييد كه چگونه براى جلوگيرى از عقايد خرافى، يك لحظه هم صبر نمى كند و فوراً مردم را احضار كرده، بالاى منبر مى رود و اين پيام را مى دهد و پايين مى آيد.

حضرت برخلاف بسيارى از فرصت طلبان كه نه تنها حقايق را به نفع خود تفسير مى كنند، بلكه از جهل و نادانى و از خرافه و افسانه پرستى مردم به سود خود استفاده مى نمايند، هرگز پرده بر روى حقيقت نيافكند و از جهل و نادانى مردم به سود خود استفاده ننمود.

۷ -قبر سه دختر رسول گرامى(صلّى اللّه عليه وآله) به نامهاى زينب، رقيه و ام كلثوم، همچنين قبر زنان پيامبر (صلّى اللّه عليه وآله) (غير از خديجه (سلام اللّه عليها) كه در مكّه است و ميمونه كه در دو فرسخى مكّه است ) در قبرستان بقيع واقع شده است.

۸ - قبر چند تن ازشهداى احددر جانب غربى بقيع واقع شده است.

۹ -نافع(بزرگ قرّاء) و ابوسعيد خدرى از صحابه بزرگ و از هواداران اميرالمؤمنين (عليه السلام)، نيز در آنجاست.

۱۱ -قبور عاتكه و صفيه، دو عمه بزرگوار حضرت رسول اكرم (صلّى اللّه عليه وآله) و ام البنين، مادر حضرت ابى الفضل العباس ‍ (عليه السلام) نيز در بقيع است، ام البنين چهار فرزند داشت، به نامهاى عباس، جعفر، عثمان و عبداللّه كه همه آنان در كربلا به شهادت رسيدند.

آيا مى توان از كنار قبر چنين بانويى و ديگر بزرگان، بى تفاوت گذشت؟ بى جهت نيست كه عاشقان شهدا در اين مكان‌ها اشك مى ريزند.

منبع: عمره، نوشته حجة الاسلام قرائتى

انتهای پیام/ ح . ا