SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز»، سال شصت هجرى قمرى معاویه در گذشت و پسرش یزید طبق بیعتى که پدرش از مردم براى وى گرفته بود زمان حکومت اسلامى را در دست گرفت.
یزید به شهادت تاریخ،هیچگونه شخصیت دینى نداشت،جوانى بود حتى در زمان حیات پدر، اعتنایى به اصول و قوانین اسلام نمىکرد و جز عیاشى و بى بند و بارى و شهوترانى سرش نمىشد و در سه سال حکومتخود،فجایعى راه انداخت که در تاریخ ظهور اسلام با آن همه فتنهها که گذشته بود،سابقه نداشت.
سال اول،حضرت حسین بن على علیه السلام را که سبط پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم بود با فرزندان و خویشان و یارانش با فجیعترین وضعى کشت و زنان و کودکان و اهل بیت پیغمبر را به همراه سرهاى بریده شهدا در شهرها گردانید و در سال دوم،«مدینه»را قتل عام کرد و خون و مال و عرض مردم را سه روز به لشکریان خود مباح ساخت و سال سوم،«کعبه مقدسه»را خراب کرده و آتشزد!! و پس از یزید،آل مروان از بنى امیه زمام حکومت اسلامى را-به تفصیلى که در تواریخ ضبط شده-در دست گرفتند حکومت این دسته یازده نفرى که نزدیک به هفتاد سال ادامه داشت،روزگار تیره و شومى براى اسلام و مسلمین به وجود آورد که در جامعه اسلامى جز یک امپراطورى عربى استبدادى که نام خلافت اسلامى بر آن گذاشته شده بود،حکومت نمىکرد و در دوره حکومت اینان کار به جایى کشید که خلیفه وقت (ولید بن یزید) که جانشین پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم و یگانه حامى دین شمرده مىشد،بى محابا تصمیم گرفت بالاى خانه کعبه غرفهاى بسازد تا در موسم حج در آنجا مخصوصا به خوش گذرانى بپردازد !!
خلیفه وقت[ولید بن یزید]قرآن کریم را آماج تیر قرار داد و در شعرى که خطاب به قرآن انشاء کرد گفت:روز قیامت که پیش خداى خود حضور مىیابى بگوى خلیفه مرا پاره کرد!! البته شیعه که اساسا اختلاف نظر اساسىشان با اکثریت تسنن در سر دو مسئله خلافت اسلامى و مرجعیت دینى بود،در این دوره تاریک،روزگارى تلخ و دشوارى مىگذرانیدند ولى شیوه بیدادگرى و بى بند و بارى حکومتهاى وقت و قیافه مظلومیت و تقوا و طهارت پیشوایات اهل بیت آنان را روز به روز در عقایدشان استوارتر مىساخت و مخصوصا شهادت دلخراش حضرت حسین پیشواىسوم شیعه در توسعه یافتن تشیع و بویژه در مناطق دور از مرکز خلافت،مانند عراق و یمن و ایران کمک بسزایى کرد.
گواه این سخن این است که در زمان امامت پیشواى پنجم شیعه که هنوز قرن اول هجرى تمام نشده و چهل سال از شهادت امام سوم گذشته بود،به مناسبت اختلال و ضعفى که در حکومت اموى پیدا شده بود،شیعه از اطراف کشور اسلامى مانند سیل به دور پیشواى پنجم ریخته به اخذ حدیث و تعلم معارف دینى پرداختند . هنوز قرن اول هجرى تمام نشده بود که چند نفر از امراى دولتشهر قم را در ایران بنیاد نهاده و شیعه نشین کردند ولى در عین حال شیعه به حسب دستور پیشوایان خود،در حال تقیه و بدون تظاهر به مذهب زندگى مىکردند.
بارها در اثر کثرت فشار و سادات علوى بر ضد بیدادگریهاى حکومت قیام کردند ولى شکست خوردند و بالاخره جان خود را در این راه گذاشتند و حکومتبىپرواى وقت در پایمال کردنشان فروگذارى نکرد. جسد زید را که پیشواى شیعه زیدیه بود از قبر بیرون آورده به دار آویختند و سه سال بر سر دار بود،پس از آن پایین آورده و آتش زدند و خاکسترش را به باد دادند!! به نحوى امام چهارم و پنجم نیز به دستبنى امیه با سم در گذشتند و درگذشت امام دوم و سوم نیز به دست آنان بود.
فجایع اعمال امویان به حدى فاحش و بىپرده بود که اکثریت اهل تسنن با اینکه خلفا را عموما مفترض الطاعه مىدانستند ناگزیر شده خلفا را به دون دسته تقسیم کردند.خلفاى راشدین که چهار خلیفه اول پس از رحلت پیغمبر اکرم است (ابو بکر و عمر و عثمان و على) و خلفاى غیر راشدین که از معاویه شروع مىشود.
امویین در دوران حکومتخود در اثر بیدادگرى و بى بند و بارى به اندازهاى نفرت عمومى را جلب کرده بودند که پس از شکست قطعى و کشته شدن آخرین خلیفه اموى، دو پسر وى با جمعى از خانواده خلافت از دار الخلافه گریختند و به هر جا روى آوردند پناهشان ندادند،بالاخره پس از سرگردانی‌هاى بسیار که در بیابان‌هاى نوبه و حبشه و بجاوه کشیدند و بسیارى از ایشان از گرسنگى و تشنگى تلف شدند،به جنوب یمن در آمدند و به دریوزگى خرج راهى از مردم تحصیل کرده و درزى حمالان عازم مکه شدند و آنجا در میان مردم ناپدید شدند.
منبع: فارس
انتهای پیام/ ح . ا