شارون الگوی آل خلیفه در قتل و کشتار و جرم و جنایت

وی افزود: وقتی اقدامات جنایتکارانه شیخ حمد با شارون جنایتکار را مقایسه کنیم، ملاحظه می‌کنیم که تفاوتی میان آنها وجود دارد و در واقع آنها دو روی یک سکه‌اند، از یک سو مدعی صلح هستند و از سوی دیگر دست به وحشیانه‌ترین جنایات می‌زنند.اما در خصوص احتمال مشارکت حکومت بحرین در مراسم دفن شارون این فعال بحرینی گفت: من به شخصه چنین مشارکتی را بعید نمی‌دانم و حتی دور از انتظار نیست که در بحرین عزای عمومی اعلام شود. رابطه‌ای عمیق آل خلیفه را به تل‌آویو ارتباط می‌دهد و به همین دلیل اعتقاد دارم، افرادی به نمایندگی از حکومت بحرین در این مراسم حضور یافته و بار دیگر وفاداری خود را به کابینه رژیم صهیونیستی اعلام کنند.

آنچه در زیر می‌آید، مشروح این گفت‌وگو است:

فارس:‌ واکنش غرب در قبال مرگ آریل شارون را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

الشایب:‌ غرب در قبال مرگ شارون دو نوع واکنش از خود نشان داد، اولی تسلیت گفتن مرگ شارون بود، چراکه این کشورها بر این باورند که شارون رهبری اسرائیلی بود که زندگی خود را صرف اسرائیل کرد و حافظ صلح بود و واکنش دوم آن بود که از مرگ وی به خاطر اینکه به عنوان جنایتکار جنگی مجازات نشده بود، ابراز تاسف شده بود و این موضع دید‌ه‌بان حقوق بشر است. متاسفانه غرب تلاش می‌کند که وجهه شارون را به عنوان جنایتکار و قاتل تغییر دهد، در حالی‌که او حتی یک کار شرافتمندانه نیز در طول حیات خود انجام نداد و تعریف و تمجید غرب و برخی از رهبران این کشورها از شارون به این معناست که آنها از اشغالگران صهیونیستی حمایت می‌کنند. به همین دلیل شارون یک شخصیت تاریخی مورد ادعای غرب نیست، بلکه جنایتکار جنگی است که می‌بایست پیش از مرگ مجازات می‌شد و قاموس ما می‌گوید که شارون با مرگش به زباله دان تاریخ پیوسته است.

فارس: آیا در جهان عرب افرادی را می‌شناسید که از حیث جرایم و جنایات شبیه شارون باشد؟

الشایب: درباره شارون باید گفت که وی تاریخ خونینی را پایه‌گذاری کرد و از کودکی به قساوت قلب معروف بود، به گونه‌ای که افراد نزدیک به وی می‌گویند که او اقداماتی را از آنها می‌خواست که حتی بیان آن عرق شرم بر پیشانی بشریت می‌نشاند و او همواره شیفته ریختن خون فلسطینیان بود. بی‌تردید در جهان عرب نیز حکامی هستند که از وی تبعیت کنند،‌ از جمله پادشاه بحرین، چون وقتی اقدامات او را با اقدامات شارون مقایسه می‌کنیم، ملاحظه می‌کنیم که تفاوتی میان آنها وجود دارد و در واقع آنها دو روی یک سکه‌اند، از یک سو مدعی صلح هستند و از سوی دیگر دست به وحشیانه‌ترین جنایات می‌زنند. در حالی‌که شارون دست به جنایت صبرا و شتیلا زد و هزاران نفر از جمله صدها زن و کودک را قتل عام کرد،‌ در سوی دیگر نیز شیخ حمد نیز در «پنج شنبه خونین» با نیروهای مسلح‌اش به میدان «اللؤلؤه» حمله برد، یعنی کانون آغاز انقلاب 14 فوریه بحرین و طی آن موجب قتل و کشتار ملتش شد. همه ما اقدام شارون در پای گذاشتن به مسجد الاقصی در سال 2000 را به یاد داریم که موجب شعله‌ور شدن انتفاضه الاقصی شد و طی آن هزاران نفر را به قتل رساند،‌ در بحرین نیز مشاهده کردیم که شیخ حمد چگونه اقدام به نابودی مساجد و ویرانی‌ آنها کرد، بنابراین تفاوتی میان این دو مشاهده نمی‌شود و حتی می‌توان گفت که جهان عرب در جرم و جنایت مافوق شارون است، چون آنها جنایت‌هایی را مرتکب می‌شوند که فراتر از جنایات رژیم صهیونیستی است.

فارس: آیا تصور می‌کنید، هیئتی از بحرین در مراسم دفن شارون شرکت کند؟

الشایب: روابط میان اسرائیل و حکومت بحرین موضوع جدیدی است و این موضوع در اسناد ویکی‌لیکس هم آمده و ذکر شده که دیدارهای رسمی میان وزیر خارجه آل خلیفه با مسئولان رژیم صهیونیستی با هدف عادی سازی روابط انجام شده است. حتی ولی‌عهد طرحی تحت عنوان «گفت‌وگو با اسرائیل» را ارائه داد و در آن از حاکمان عرب خواست از طرح صلح وی با اسرائیل حمایت کنند. بنابراین رابطه دو طرف رابطه‌ای صرفا محرمانه نیست. به همین دلیل من بعید نمی‌دانم که هیئتی از حکومت بحرین در مراسم دفن شارون مشارکت داشته باشد و حتی در کشور اعلام عزای عمومی شود. در واقع اگر هیئتی در دفن شارون حاضر شود، به این معناست که آل خیلفه بار دیگر وفاداری خود به تل‌آویو را اعلام می‌کند.

فارس: حماس بر این باور است که مرگ شارون «لحظه‌ای تاریخی» برای ملت فلسطین است، نظر شما در این‌باره چیست؟

الشایب: مرگ جنایتکاری همچون شارون پس از سال‌ها مرگ مغزی باید درس عبرتی برای تمام طاغوت‌ها و جنایتکاران روی زمین باشد که پیش از عذاب الهی عذاب زمینی را نیز چشید. بالطبع مرگ شارون «لحظه‌ای تاریخی» نه تنها برای ملت فلسطین است، بلکه برای تمام مسلمانان غیور است،‌ چون جنایاتی که شارون دست به آن زد، احساسات تمام جهانیان را به لرزه در آورد و سراسر زندگی او را کشتاری در پس کشتار دیگر فراگرفته است، کشتار قبیه، صابرا و شاتیلا، جنین، اسراى مصری و اشغال بیروت گوشه‌ای از زندگی وی را تشکیل می‌دهد و این طبیعی است که مرگ وی لحظه‌ای تاریخی برای همه مسلمانان باشد.

انتهای پیام/ ز.ح