SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از مهر، گناه آثار سوئی بر فرد گناهکار و زندگی او می گذارد. يكي از كيفرهای گناه که کیفری معنوی است فاصله افتادن ميان بنده و خداي او است. خداي متعال بندگانش را از روي لطف و رحمت آفريده و به آنها از همه كس نزديكتر و عنايتش بيشتر است. او خالق همه چيز است و همه به او وابسته اند. غير او ممكن است و استقلال در او وجود ندارد و شناخت آنها وابسته به شناخت علت آنها است و به عبارت ديگر بدون شناخت علت، شناخت معلول ممكن نيست. پس شناخت جهان بدون شناخت خدا ممكن نيست. او از همه چيز ظاهرتر و آشكارتر است. مونس تنهاييها و انيس در وحشت ها است. لكن معاصي بين بندگان و او فاصله انداخته و او را محجوب ساخته است.
عبدالله خراساني خادم امام هشتم مي گويد بعضي از زنديقها از امام رضا(ع) پرسيدند چرا خدا خود را در پس پرده پنهان ساخته و بين او و بندگانش حجاب فاصله شده است. امام در جواب فرمود؛ محجوب شدن خداوند از بندگان، به خاطر گناهان زيادي است كه مرتكب مي شوند اما خداوند هيچ چيز از او پنهان نيست نه در دل شب و نه در روز.
جهان آيينه حق است، كسي كه در اين آيينه نظر كند جمال حق را مشاهده مي كند و حجابي نمي بيند، اما گناه و صفات رذيله موجب شده است كه خدا عده اي را از ديدنش محروم سازد. و هر آيه اي را ببيند انكار كنند. در همین باره می توان به آیه 146 سوره اعراف اشاره کرد: كساني را كه بدون استحقاق روي زمين تكبر مي كنند از آيات خود رويگردان كنم و هر آيه اي هم مشاهده كنند ايمان نياورند و اگر راه رشد و صحيح را هم ببينند، انتخاب نكنند و اگر راه كج و گمراهي ببينند آن را بر گزينند. اين عمل آنها بدان جهت است كه آيات ما را تكذيب كردند و نسبت به آنها از غفلت كنند گان بودند.
قرآن كريم اين گروه از انسانها را نابينا و مرده مي نامد. همان گونه كه چشم براي ديدن اشيا است. دل هم براي درك حقيقت است، اگر حقيقت را درك نكند كور است، بلكه مرده اي است كه در بين زنده ها حركت مي كند. قرآن در توصيف روندگان حق و باطل در آیه 24 سوره هود مي گويد: "حال اين دو گروه مانند كر و كور و بينا و شنوا است، آيا اين دو گروه مساويند چرا متذكر نمي شويد". همچنین در آیه 46 سوره حج مي فرمايد: " ...چشم ها كور نيستند، بلكه دلهاي درون سينه ها كورند". نيز آیه 52 سوره روم مي فرمايد؛ "اي پيامبر تو نمي داني مردگان را شنوا سازي و نمي تواني صدايت را به كران كه پشت كرده اند برساني".
يكي ديگر از كيفرهاي معنوي گناهان تكذيب كردن آيات حق مي باشد و كساني كه اين آيات الهي را تكذيب مي كنند عذابي سخت و وحشتناك در انتظارشان خواهد بود و اينان افرادي هستند كه در خواب غفلت و فراموشي به سر مي برند و اصرار بر گناه، آدمي را به تكذيب آيات حق وا مي دارد و راه توبه و استغفار را بر خود مي بندند.
قرآن در سوره روم آیه 10 مي فرمايد: سرانجام كساني كه بد كردند اين است كه آيات خدا را دروغ پنداشتند و آن را مورد استهزا قرار مي دادند. همچنین در سوره يوم آیه 33 مي فرمايد: اين چنين سخن پروردگارت درباره آنها كه راه فسق در پيش گرفتند، محقق شد،به درستي كه آنها ايمان نمي آورند.
در نتيجه اين افراد از كساني هستند كه راه حق را بر خود بسته اند و به دنبال هواي نفس خود حركت مي كنند و خود را از شناخت خداوند و آيات نوراني اش بي نصيب كرده اند و به عذابي سخت در دنيا و آخرت گرفتار مي شوند در حالي كه مي پندارند كه كارشان بهترين كار و راهشان بهترين راه است از اين جهت به فكر نمي آيند و از باطل بر نمي گردند، اين حالت، كيفر كردار آنهاست كه آيات حق را تكذيب و از حقيقت گرايي و خدا جويي روي بر مي گردانند پس در نتيجه به دست خود هلاك مي شوند.
انتهای پیام/ ز.ح