SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شفقنا، دیدگاههای مراجع تقلید سیستانی، وحید خراسانی، صافی گلپایگانی، سبحانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، موسوی اردبیلی، شبیری زنجانی، فیاض، صانعی درباره روزه های حرام ومکروه در پی می آید.
نظر آیت الله سیستانی
- روزه عيد فطر و قربان حرام است و نيز روزى را كه انسان نمى‌داند آخر شعبان است يا اول رمضان، اگر به نيّت اول رمضان روزه بگيرد، حرام مى‌باشد.
- اگر روزه مستحبى زن با حق استمتاع شوهر منافات داشته باشد حرام است، و همچنين روزهاى كه واجب است ولى روز معينى ندارد مانند نذر غير معين، و در اين صورت ـ بنابر احتياط واجب ـ روزه باطل است و از نذر كفايت نمىكند، و همچنين است ـ بنابر احتياط واجب ـ اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبى يا واجب غير معين نهى نمايد، اگر چه با حق او منافات نداشته باشد و احتياط مستحب آن است كه بدون اجازه او روزه مستحبى نگيرد.
- روزه مستحبى اولاد، اگر اسباب اذيت ـ ناشى از شفقت ـ پدر و مادر شود حرام است.
- اگر فرزند بدون اجازه پدر يا مادر روزه مستحبى بگيرد، و در بين روز پدر يا مادر او را نهى كند، چنانچه مخالفت او موجب اذيتش كه ناشى از شفقت اوست باشد بايد افطار نمايد.
- كسى كه مىداند روزه براى او ضرر قابل توجهى ندارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد، و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر قابل توجهى دارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد، واجب نيست روزه بگيرد.
- اگر انسان يقين يا اطمينان داشته باشد كه روزه برايش ضرر قابل توجهى دارد، يا آن را احتمال بدهد، و از آن احتمال ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر عقلا بجا باشد، واجب نيست روزه بگيرد، بلكه اگر آن ضرر موجب هلاكت يا نقص عضو شود روزه حرام است، و در غير اين صورت اگر رجاءً روزه بگيرد و بعد معلوم شود ضرر قابل توجهى نداشته، روزه‌اش صحيح است.
- كسى كه عقيدهاش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر قابل توجهى داشته ـ بنابر احتياط واجب ـ بايد قضاى آن را بجا آورد.
- غير از روزههائى كه گفته شد، روزه‌هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصّل گفته شده است.
- روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان مكروه است.
نظر آیت الله وحید خراسانی
- روزه عید فطر و قربان حرام است، و نیز روزى را كه انسان نمى داند آخر شعبان است یا اوّل ماه رمضان اگر به نیت اوّل ماه رمضان روزه بگیرد حرام است.
- اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبّى حقّ شوهرش از بین برود، نباید روزه بگیرد، و بنابر احتیاط مستحبّ اگر حقّ شوهر هم از بین نرود، بدون اجازه او روزه مستحبّى نگیرد.
- روزه مستحبّى اولاد، اگر موجب اذیت پدر و مادر شود حرام است.
- اگر فرزند بدون اجازه پدر روزه مستحبّى بگیرد و در بین روز پدر او را نهى كند، چنانچه مخالفت او موجب اذیتش باشد باید افطار نماید، و همچنین اگر مادر او را نهى كند و مخالفت او موجب اذیتش باشد.
- كسى كه مى داند روزه براى او ضرر ندارد، اگر چه طبیب بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد، و كسى كه یقین یا گمان به ضرر مورد اعتنا یا ترس آن را كه منشأ عقلایى داشته باشد دارد، اگر چه طبیب بگوید ضرر ندارد، باید روزه نگیرد، و اگر روزه بگیرد صحیح نیست، مگر این كه روزه براى او ضرر نداشته و قصد قربت كرده باشد، كه در این صورت روزه اش صحیح است.
- اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برایش ضرر قابل اعتنا دارد و از آن احتمال ترس براى او پیدا شود، چنانچه احتمال او عقلایى باشد، نباید روزه بگیرد، و اگر روزه بگیرد باطل است، مگر در صورتى كه ضرر نداشته و قصد قربت كرده باشد.
- كسى كه عقیده اش این است كه روزه براى او ضرر قابل اعتنا ندارد، اگر روزه بگیرد و بعداز مغرب بفهمد روزه براى او ضرر قابل اعتنا داشته، باید قضاى آن را به جا آورد.
- غیر از روزه هایى كه ذكر شد، روزه هاى حرام دیگرى هم هست كه در كتابهاى مفصّل ذكر شده است.
- روزه روز عاشورا بنابر احتیاط واجب جایز نیست، و روزه روزى كه انسان شكّ دارد كه روز عرفه است یا عید قربان مكروه است.
نظرآیت الله شبیری زنجانی
- روزه عيد فطر و قربان حرام است، و روزى را كه انسان نمى‌داند آخر شعبان است يا اول رمضان اگر بخواهد روزه بگيرد بايد به نيّت ماه شعبان روزه بگيرد و اگر به نيت اول ماه رمضان روزه بگيرد، حرام مى‌باشد، همچنين اگر نيّت كند كه اگر ماه شعبان باشد روزه مستحبى و اگر ماه رمضان باشد روزه واجب مى‌گيرم، چنانچه در مسأله 1577 گذشت.
- اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبى، حق شوهرش از بين برود، روزۀ او حرام است و بنابر احتياط، از حقوق شوهر آن است كه زن بدون اجازه او روزه مستحبى نگيرد.
- اگر پدر يا مادر روزۀ مستحب را به صلاح فرزند ندانند و از روى دلسوزى او را از روزه گرفتن بازدارند چنانچه روزۀ مستحبى فرزند سبب اذيت پدر يا مادر شود حرام است.
- اگر فرزند بدون اجازۀ پدر و مادر روزۀ مستحبى بگيرد و در بين روز پدر يا مادر به جهت دلسوزى او را از ادامۀ روزه نهى كند -چنانچه ادامۀ روزه سبب اذيت يكى از آنها شود بايد فرزند روزۀ خود را افطار كند.
- كسى كه مى‌ترسد روزه برايش ضرر داشته باشد، اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد نبايد روزه بگيرد، و كسى كه نمى‌ترسد بايد روزه بگيرد، اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد.
- كسى كه مى‌ترسد روزه برايش ضرر داشته باشد چنانچه روزه بگيرد، روزه‌اش صحيح نيست، مگر به جهتى- مثلًا ندانستن مسأله- با قصد قربت روزه بگيرد، و بعد بفهمد كه ضرر نداشته است.
- كسى كه نمى‌ترسد روزه برايش ضرر داشته باشد، اگر روزه بگيرد و بعد معلوم شود كه روزه براى او ضرر داشته، روزه‌اش باطل است.
- غير از روزه‌هايى كه گفته شد، روزه‌هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصّل گفته شده است.
- روزۀ روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مكروه است.
نظر حضرت آیت الله العظمی فیاض
- روزه عيد قربان وفطر حرام است، ونيز روزه ايام تشريق براى كسى كه درمنى مناسك حج انجام مى دهد وروزه روز شك رابه نيت ماه رمضان گرفتن وروزه نذر معصيت،كه نذر كندچنانچه فعل حرام انجام دهد براى تشكر از خداوند روزه بگيرد حرام است، ولى براى انجام ندادن فعل حرام اشكال ندارد، ونيز روزه وصال - كه به نيت روزه، سه شبانه روز چيزى نخورد - حرام است، ولى تأخير افطار به شب دوم چنانچه به نيت روزه نباشد مانعى ندارد . روزه مستحبى بنده بدون اجازه صاحبش بنابراحتياط واجب حرام است، روزه همسر چنانچه حق شوهر را از بين نبرد بنابراقوى مانعى ندارد، اما بنابراحتياط مستحبى ترك آن بهتر است، واگر شوهر اورا منع نمود، بنابراحتياط نمى تواند روزه بگيرد.
نظر آیت الله مکارم شیرازی
روزه هاى حرام
- دو روز از سال روزه اش حرام است: عيد فطر (اوّل ماه شوّال) و عيد قربان (دهم ماه ذى الحجّه).
- روزه گرفتن زن (روزه مستحبّى) در صورتى كه حقّ شوهرش از بين برود بدون اجازه او جايز نيست، و اگر حقّ او از بين نرود نيز، بنابر احتياط واجب بايد با اجازه شوهر باشد، همچنين روزه مستحبّى اولاد اگر اسباب اذيّت پدر و مادر شود جايز نيست، ولى اجازه گرفتن از آنها لازم نمى باشد.
- كسى كه مى داند روزه براى او ضرر دارد بايد روزه را ترك كند و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، همچنين اگر يقين ندارد امّا احتمال قابل توجّهى مى دهد كه روزه براى او ضرر دارد، خواه اين احتمال از تجربه شخصى حاصل شده باشد يا از گفته طبيب.
- اگر طبيب بگويد روزه ضرر دارد امّا او با تجربه دريافته است كه ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد و در صورت معلوم نبودن ضرر، مى تواند يكى دو روز تجربه كند و بعد طبق دستور بالا عمل نمايد.
- هرگاه عقيده اش اين بود كه روزه براى او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد از مغرب فهميد روزه براى او ضرر داشته، احتياط آن است كه قضاى آن را به جا آورد.
- روزى كه انسان شك دارد كه آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، اگر مى خواهد روزه بگيرد بايد به قصد آخر شعبان باشد و اگر به نيّت اوّل ماه رمضان روزه بگيرد حرام و باطل است.
- غير از روزه هايى كه گفته شد روزه هاى حرام ديگرى نيز هست كه در كتابهاى مفصّل گفته شده است.
روزه هاى مكروه
- روزه روز عاشورا مكروه است، همچنين روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان و روزه ميهمان بدون اجازه ميزبان نيز كراهت دارد.
نظر حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی
- روزه عيد فطر و قربان، حرام است و نيز روزي را که انسان نمي داند آخر شعبان است، يا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد حرام مي باشد.
-اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبي حق شوهرش از بين برود، جايز نيست روزه بگيرد بلکه اگر حق شوهر هم از بين نرود، احتياط واجب آن است که بدون اجازه او روزه مستحبي نگيرد.
- اولاد با نهي پدر ومادر مخصوصاً در صورتي که روزه گرفتن آنها موجب اذيت پدر ومادر باشد از گرفتن روزه مستحبي خودداري کنند.
- کسي که مي داند روزه براي او ضرر ندارد، اگر چه دکتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و کسي که يقين يا گمان دارد که روزه برايش ضرر دارد اگر چه دکتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
-اگر انسان احتمال بدهد که روزه برايش ضرر دارد، و از آن احتمال ترس براي او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
-کسي که عقيده اش اين است که روزه براي او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براي او ضرر داشته، بايد قضاي آن را بجا آورد.
- غير از روزه هائي که گفته شد، روزه هاي حرام ديگري هم هست که در کتابهاي مفصل گفته شده است.
- روزه روز عاشورا و روزي که انسان شک دارد روز عرفه است يا عيد قربان مکروه است.
نظر آیت الله موسوی اردبیلی
- روزه عيد فطر و قربان حرام است، و نيز روزى را كه انسان نمى‌داند آخر شعبان استيا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد، حرام مى‌باشد.
- اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود، و همچنين اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى كند، بنابر احتياط واجب بايد خوددارى كند.
- روزه مستحبى اولاد اگر اسباب اذيت پدر و مادر يا جد شود، جايز نيست، بلكه اگر اسباب اذيت آنان نشود، ولى او را از گرفتن -روزه مستحبى جلوگيرى كنند، احتياط واجب آن است كه روزه نگيرد.
- اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد، و در بين روز پدر او را نهى كند، بايد افطار كند.
- كسى كه مىداند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه دكتر بگويد ضرر دارد،بايد روزه بگيرد. و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد، اگرچه دكتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد، و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست، مگر آن كه به قصد قربت بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.
- اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد،و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، مگر آن كه به قصد قربت گرفته باشد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.
- كسى كه عقيدهاش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بايد قضاى آن را بجا آورد.
- غير از روزه‌هايى كه گفته شد، روزه‌هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصل گفته شده است.
- روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه استيا عيد قربان،مكروه است.
نظر آیت الله صافی گلپایگانی
- روزه گرفتن در روز عيد فطر و قربان، حرام است. و نيز روزي را كه انسان نميداند آخر شعبان است، يا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد حرام ميباشد.
- اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبي حق شوهر از بين برود، روزه بر زن حرام است. و احتياط مستحب آن است كه اگر حق شوهر هم از بين نرود، بدون اجازه او روزه مستحبي نگيرد.
- روزه مستحبي اولاد اگر باعث اذيت پدر يا مادر شود با نهي آنان حرام است، بلكه اگر از آن نهي نكنند ولي سبب اذيت آنان شود، يا -جد نهي نمايد و روزه سبب اذيت او شود بنابر احتياط واجب جايز نيست.
- اگر پسر بدون اجازه پدر، روزه مستحبي بگيرد، و در بين روز پدر، او را نهي كند اگر در مخالفت نهي اذيت ميشود، بايد افطار نمايد.
- كسي كه ميداند روزه براي او ضرر ندارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و كسي كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
- اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد، و از آن احتمال، ترس براي او پيدا شود چنان چه احتمال او در نظر مردم به جا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
-كسي كه عقيدهاش اين است كه روزه براي او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براي او ضرر داشته، بنابر احتياط واجب بايد قضاي آن را به جا آورد.
- غير از روزههايي كه گفته شد، روزههاي حرام ديگري هم هست كه در كتابهاي مفصل گفته شده است.
- روزه روز عاشورا و روزي كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان مكروه است.
نظر حضرت آیت الله العظمی سبحانی
- روزه عيد فطر و قربان، حرام است و نيز روزى را كه انسان نمى داند آخر شعبان است، يا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد، حرام مى باشد.
- اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين رود، جايز نيست روزه بگيرد، بلكه اگر حق شوهر هم از بين نرود، ولى شوهر او را نسبت به آن، از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى كند، بنابر احتياط واجب بايد خوددارى كند.
- روزه مستحبى اولاد اگر اسباب اذيّت پدر و مادر، يا جد شود جايز نيست، بلكه اگر اسباب اذيّت آنان نشود ولى او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى كنند، احتياط مستحب آن است كه روزه نگيرد.
- اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد و در بين روز پدر او را نهى كند در صورتى كه اسباب اذيت پدر شود، بايد افطار كند.
- كسى كه مى داند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه پزشك بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد اگرچه پزشك بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
- اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد، و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
- کسى كه عقيده اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بايد قضاى آن را به جا آورد.
- روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مكروه است.
نظر آیت الله صانعی
- اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبّى حقّ شوهرش از بين برود، نباید روزه بگيرد ; همچنين اگر شوهر او را از گرفتن
روزه مستحبّى (نه براى اذیّت آردن) منع آند، بنا بر احتياط مستحب، باید خوددارى کند.
- روزه مستحبّى اولاد اگر اسباب اذیّت پدر و مادر یا جدّ شود، جایز نيست ; بلكه اگر اسباب اذیّت آنان نشود، ولى او را از گرفتن
روزه مستحبّى منع کنند، احتياط مستحب آن است آه روزه نگيرد.
کسی مى داند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه پزشك بگوید ضرر دارد، باید روزه بگيرد، و کسی یقين یا گمان دارد
و اگر کسی که روزه برایش ضرر دارد، اگرچه پزشك بگوید ضرر ندارد، نباید روزه بگيرد، و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست.
اگر انسان احتمال بدهد آه روزه برایش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود، نباید روزه بگيرد و اگر روزه
بگيرد، صحيح نيست.
- روزه روز عاشورا و روزى آه انسان شك دارد روز عرفه است یا عيد قربان، مكروه است.
انتهای پیام/ ز.ح