SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از ایرنا، در ششم جمادی الاول سال هفتم هجری که جعفر بن ابی طالب در جنگ موته به شهادت رسید رسول خدا(صلی الله علیه واله) دستور داد تا غذای گرم برای خانواده او تهیه کنند و برای آنان بفرستند و این سنت پیامبر سنتی در میان مسلمانان شد؛ به گونه ای که در رساله های عملیه مراجع تقلید نیز این مساله آمده است.امام خمینی در مساله 632 رساله فرمود: بعد از دفن مستحب است تا سه روز برای اهل خانه میت غذا بفرستند و غذا خوردن نزد آنان و در منزلشان مکروه است.
جنگ موته در ششم جمادی الاولی سال هفتم هجری واقع شد و در این جنگ سه تن از سرداران اسلام به نام های ˈجعفر بن ابی طالبˈ، ˈزید بن حارثهˈ و ˈعبدالله بن رواحهˈ به شهادت رسیدند. واقعه جنگ موته از آنجا آغاز شد که ˈحارث بن امیر ازدیˈ که حامل نامه ای از پیامبر(صلی الله علیه واله) به قیصر روم بود، در زمین های موته به دستور ˈشرحبیل بن عمروˈ سردار لشکر روم دستگیر شد و دست های او را بستند و گردنش را زدند. پیامبر(صلی الله علیه واله) از شنیدن این خبر بسیار ناراحت شدند و لشکری به موته روانه فرمودند.
دراین جنگ که تعداد مسلمین بالغ بر سه هزار نفر و نیروهای کفار صد هزار نفر بود، رسول خدا(صلی الله علیه واله) و امیرالمومنین علی (علیه السلام) حضور نداشتند اما پیامبر(صلی الله علیه واله)، جعفر، زید و عبدالله را به عنوان سرداران لشکر قرار دادند و فرمودند: هر یک شهید شدند دیگری امیر لشکر باشد.در جنگ موته هر سه سرداری که پیامبر خدا(صلی الله علیه واله) منصوب کرده بودند، به شهادت رسیدند. اول برادر امیرالمومنین علی (علیه السلام) به میدان آمد و بعد از مبارزه دلیرانه ای دو دست آن حضرت را قطع کردند و با آنکه جراحت های زیادی بر بدن جعفر وارد شده بود اما به دلیل هیبت و شجاعت های آن حضرت در میدان، کسی جرات جدا کردن سر آن حضرت را نمی کرد. از این رو دشمن دفع حمله کرد و بدن آن حضرت را با نیزه از زمین بلند کردند.
در همان لحظه پیامبر(صلی الله علیه واله) در مدینه بر فراز منبر تشریف داشتند و ماجرا را برای مردم بیان می فرمودند، ناگهان صورت مبارک را به طرف آسمان بلند کردند و در حق جعفر دعا فرمودند. خداوند دو بال به آن بزرگوار عنایت فرمود که با ملائکه در بهشت پرواز می کند.پس از شهادت هر سه امیر تعیین شده از طرف پیامبر(صلی الله علیه واله)، پیکرهای آنان را در یکقبر دفن کردند. رسول خدا(صلی الله علیه واله) از خبر شهادت جناب جعفر، بسیار گریستند و دستور دادند تا سه روز غذا به منزل جعفر ببرند.
ˈاسماء بنت عمیسˈ همسر جعفر بن ابی طالب چنین نقل می کند: در آن روزی که جعفر در موته شهید شد، من در خانه نان تهیه کرده بودم و بچه های خود را شستشو می دادم که ناگاه پیغمبر(صلی الله علیه واله) به خانه ما آمد و فرمود پسرانم کجا هستند؟ من آنها را به نزد آن حضرت بردم. پیغمبر(صلی الله علیه واله) نشست و آن بچه ها را در بغل گرفت و دست به سرشان کشید.اسماء به پیامبر عرض کرد: ˈیا رسول الله گویا دست یتیم نوازی به سر ایشان می کشیˈ، در این لحظه، اشک از دیدگان آن حضرت جاری شد و فرمود: آری جعفر به شهادت رسید!
اسماء گفت، با شنیدن این گفتار رسول خدا(صلی الله علیه واله)، صدای من به گریه بلند شد و زنان دیگر نیز اطرافم را گرفته و شروع به گریه کردند،رسول خدا(صلی الله علیه واله) برخاسته به خانه رفت و به فاطمه (سلام الله علیها) دستور داد غذایی برای خاندان جعفر تهیه کنید و برای آنها ببرید و به زنان خود دستور داد به خانه جعفر بروند و در مراسم عزاداری با آنها شرکت جویند.در برخی از روایات آمده که این کار را سه روز تکرار کرد و از این رو سنت بر این جاری شد که پس از آن حضرت نیز این برنامه را برای افراد مسلمانی که عزادار می شوند انجام دهند و تا سه روز غذای گرم تهیه کرده برای آنان بفرستند.
انتهای خبر/ ز.ح