سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

مراقب باشیم گفت‌وگوهایمان به دعوا نینجامد

یك گفت‌وگو در بهترین حالت، موقعیتی است كه دو نفر كنار هم می‌نشینند و در مورد مسائلی با هم صحبت می‌كنند و ممكن است نظر یا عقایدشان موافق یا مخالف یكدیگر باشد و حتی با هم بحث هم كنند، اما فقط قصد دارند عقیده‌شان را مطرح كنند و هر دو مایلند نگاهی دوباره به موضوع انداخته و نسبت به فرضیات خود شك كنند.
کد خبر: ۵۳۰۱۸
۱۵:۳۵ - ۱۵ اسفند ۱۳۹۱
SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از جام جم، اما در گفت‌وگوهایی كه به دعوا و مجادله منتهی می‌شود، شرایط به گونه‌ای دیگر پیش می‌رود. در واقع در این نوع گفت‌وگوها هیچ كس واقعا نمی‌خواهد در مورد خود موضوع صحبت كند، بلكه هدف برنده شدن تحت هر شرایطی است و هر دو طرف می‌خواهند ثابت كنند در هرموردی حق با آنهاست.

دعوا گفت‌وگویی است كه در آن برنده همه چیز را به چنگ می‌آورد. همیشه حق با اوست و این دیگری است كه اشتباه می‌كند. آنها مدام تلاش می‌كنند خطایی در صحبت‌های طرف مقابل خود بیابند و ثابت كنند او شخصیتی خطاپذیر دارد، ولی خودشان عاری از هر نوع اشتباهی‌ هستند و به این وسیله فرض را بر همیشگی بودن این شرایط بگذارند. معمولا در مجادله‌ها هیچ یك از طرفین نمی‌توانند حتی كوچك‌ترین اشتباه یكدیگر را تحمل كنند.

بعضی مواقع هم دوست داریم دیگران درست مانند ما فكر كنند و به همین دلیل گفت‌وگوهایمان به دعوا منجر می‌شود.در این‌گونه مواقع ما گرفتار سندرم «مثل من باش» می‌شویم. این سندرم در واقع نوعی بیماری خطرناك ذهنی است و بویژه در افرادی كه تنها زندگی می‌كنند و آنهایی كه هر چیزی را می‌خواهند به دست می‌آورند و هر كاری را كه دوست دارند انجام می‌دهند، شیوع دارد. در این بیماری فرد به ورطه نفس‌گرایی سقوط می‌كند.

او فقط و فقط خودش را باور دارد و وقتی با كسی صحبت می‌كند، مدام می‌خواهد آن فرد مانند او فكر و عمل كند. در غیر این صورت، عصبانی می‌شود و رفتارش احساسات طرف مقابل را جریحه‌دار كرده و او را وارد حالتی تدافعی و حتی تلافی می‌كند.در این هنگام حملات شخصی، سرزنش، انتقاد و حتی صدمه زدن به شخصیت طرف مقابل شروع شده و دعوای سختی را موجب می‌شود.

برای این‌كه به این سندرم مبتلا نشویم بهتر است بدون هیچ تعصبی به حرف‌های دیگران گوش كنیم و بدانیم انسان جایزالخطاست.هیچ كدام از ما نمی‌توانیم قاضی و داور نهایی باشیم و حكم به درست یا غلط بودن چیزی بدهیم و هیچ كدام بر دیگری برتری نداریم. هر چیزی كه می‌گوییم صرفا عقیده‌ای است كه احتمال دارد خلافش ثابت شود و به این معنا نیست عقاید دیگران صحیح نیست.

اگر هنگام گفت‌وگو مراقب این مسائل باشیم می‌توانیم گفت‌وگوی مناسبی داشته باشیم. هرگز نباید خطاهای یكدیگر را پی در پی تذكر دهیم.اگر به واقع می‌خواهیم ارتباط كلامی سالم و ایمنی با دیگران داشته باشیم بهتر است گاهی هم به خود شك كنیم، شاید این ما هستیم كه در اشتباهیم. البته گاهی اوقات وقتی موضوعی را می‌دانیم صد درصد درست است باید دلایل قانع كننده بیاوریم و در عین حال طرف مقابل را وادار به پذیرفتن نظرمان نكنیم.بعضی مواقع هم باهم دعوا می‌كنیم كه چه كسی دعوا را شروع كرده است. در واقع باید هنگام گفت‌وگو مراقب این مشكلات باشیم تا از همنشینی‌هایمان لذت ببریم.

انتهای خبر/ ز.ح
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: