به گزارش «شیعه نیوز»، کتاب العلاقة بين السنة والشيعه نوشته دکتر محمد سليم العوا دبير کل اتحاد جهاني علماء مسلمين، در 106 صفحه، در رباط پايتخت مغرب چاپ و منتشر شد.
اين کتاب کوشيده است تا توصيف و تحليلي جدي از اختلاف بين سني وشيعه ارائه نمايد. عوامل اختلاف ميان مسلمانان يکي از سؤالات مطرح دراين کتاب است که در پاسخ به آن، به دو سنخ از عوامل اختلاف يکي تاريخي و ديگري معاصر اشاره شده است.
مؤلف دربيان عوامل منتهي به اختلاف در شرائط کنوني به سياست "اختلاف برانگيز تفرقه بيندازوحکومت کن" و نمودها و جلوه هاي آن درعرصه تعامل و رابطه شيعه و سني اشاره کرده است.
دکتر عوا سخن خود را با ارزشمند خواندن شناخت متقابل شيعه و سني نسبت به هم، و تعامل آن ها با يکديگر آغاز مي کند و معتقد است اين شناسايي متقابل جز با کوشش هريک براي شناخت ديگري و تعامل با آن تحقق نمي پذيرد. او بر اين اساس ميان برقراري تعارف ميان شيعه و سني (هم شناسي يکديگر) و تعرف (کوشش يکي از دوطرف براي شناخت ديگري) تفاوت قائل مي شود و بر اين باور است که آباداني زمين و تحقق خلافت انسان درآن جز با شناخت متقابل از هم انجام پذير نيست.
دکتر عوا در کتاب خود پيمان مي بندد درگفتن حق به صراحت و صداقت سخن به ميان آورد. عوا مي گويد : پرداختن به اقوال اتباع فرق ومذاهب وگفتگو با آنان لازم است درچارچوب آنچه مي گويند انجام گيرد، ونه براساس لوازم سخنانشان به نظر شنونده ويا خواننده ؛ يعني آنچه که مبناي احتجاج در مقابل صاحب انديشه، يا عقيده و يا مذهب قرار مي گيرد، لفظي است که او انديشه خود را درون آن قرار داده است و بيانگر نظر وي مي باشد، نه آنچه برسخن او ترتّب مي يابد و يا ممکن است در نگاه ديگري بر آن ترتّب يابد.
براين اساس وي به قاعده "لازم المذهب ليس بمذهب" اشاره مي کند و آنچه را لازمه مذهب است، جزء مذهب به حساب نمي آورد. بنا براين آنچه که مردم آنرا به عنوان لازمه سخن مي گيرند و آن را استنباط و يا استنتاج مي کنند، نبايد به صاحب سخن نسبت داده شود.
دکتر عوا کتاب خود را با محورهاي چندي دنبال مي کند که مهمترين محورهاي زير است: - چگونه دچار تفرقه شديم - مذهب و اختلاف - تفاوتهاي سني و شيعه
وي در فرازي از کتاب خود مي گويد: آنچه ما و برادران ما از شيعه اماميه را کنار هم جمع مي کند، ايمان به خداي تعالي، پيامبري محمد (صلی الله علیه و آله و سلم )، تمام آنچه او از طرف خداوند متعال نازل کرده است، قرآن به عنوان کتاب نازل شده از سوي خداوند و سرانجام پايبندي به احکام عملي همچون نماز، روزه، زکوة وحج....مي باشد. از ديدگاه ايشان تقريب لازم است ميان اتباع مذاهب شکل گيرد و نه ميان خود مذاهب.