عاقبت همسر امام حسین(علیه السلام) چه شد؟

هر چی شما بگی درست هست . چون در آنموقع لابد وقایع را با چشم دیدید

من نمیدونم شما چه جور دکتر تاریخی هستید متاسفم دوتا داستان را در هم میگید. اون کسی که داخل کوه شد بیبی کدبانو بود خواهر بی بی شهربانو که هنگام حمله اعراب به ایران به کوه واقع در استان یزد رفت که میگویند کوه دهان باز کرد و بی بی کدبانو داخل شد. نام جایگاهش هم چک چک نام دارد. وزرتشتیان در انجا عبادت میکنن. شهربانو هم به اسارت گرفته شد که بعدا به همسری امام حسین در امد. اصلا شهربانو دختر یزد گرد بود که در یزد کنونی بودند. اگر هم میامد ایران کاری به شهر ری نداشت. قبر خواهر دیگه ایشان هم مهربانو در عقدا یزد هست.

هرچی شما میگویید درسته

با سلام ایرانیان باستان به وفا داری و وفای به عهد مخصوصا به همسرانشان معروف بودن.بعدش هم با ان همه حسن مبارک که امام داشتن مگه میشه زنش در سخترین لحظه عاشورا اورا ترک.کند.پس بنابراین باتوجه به بیماری امام سجاد این روایت که هنگام تولد امام بانو اورا به سختی به دنیا اوردن و به همین علت فوت شدن بیشتر میتواند مورد قبول باشد وبین مردم رواجتر هستش

نظر دکتر دوانی به حقیقت نزدیک تر است زیرا اکثر مورخین نظرشان بر این است که مادر امام سجاد علیه السلام پس از زایمان وفات کرده اند. در عین حال اگر اینطور نباشد و ایشان در کربلا حضور داشته اند و پس از ان فرار کرده اند بر این اساس که دختر پاشاه بوده اند و امکانات تاریخ نگاری در دستگاه خود داشته اند و به طور کلی دستگاه حکومتی و تاریخ نگاری ایران قوی تر از اعراب بوده، قاعدتا باید وقایع کربلا از زبان ایشان تا حدودی مستند می شد چون به هر حال در انجا حضور داشته اند و خودشان یکی از ظلم دیدگان بوده اند در حالی که نه تنها هیچ منبع مستندی در این خصوص نیست بلکه حتی تارخ نگاران هم هیچ مطلبی از زبان ایشان از واقع کربلا نقل نکرده اند . همچنین داستان هایی که در مورد فرار ایشان نقل شده بسیار افسانه مانند است. درست نیست به دلیل تعصبات ایرانی بودن وقایع تاریخی را نادیده بگیریم.

فقط کتاب دکتر احمد مهدوی دامغانی شاهدخت والاتبار شهربانو موفق شد درستی ازدواج را اثبات کند نظر عمادزاده که آن را متعلق به سلسله باندویه یا باوندیه می داند به صحت نزدیکتر است

بسمه رب الشهدا و صدیقین
از آنجا که برخی از اعراب جاهل بدلیل کینه ونفرت و حسادتی که نسبت به ایرانیان داشتند و امام حسین از بیم آن که شهربانو سلام الله بدست این حریصان مورد اذیت وآزار قرار نگیرند ایشان را فراری دادند

خیلی درست

عالی است

نمی توان با یک نظر سست شخصی بر باورهای راز آمیز و کهن و ریشه دار ناگهان خط بطلان کشید ، اینکه اهل بیت (ع) دچار رنج و محنت عظیم شده اند تا خدا آنها در آزمون مصائب دشوار به مقامی بی نظیر برساند ، منافاتی ندارد با این که از قدرت ولایت تکوینی خود برای کمک به دیگران استفاده نمایند و مثلا بانویی دل خسته از روزگار را به اعجاز طی الارض روانه میهن خویش ( شهر مقدس ری ) کنند استدلال آقای رجبی دوانی : که مگر می شود امام (ع) و خواهر گرامی ایشان(س) ، خودشان در اسارت غل و زنجیر خصم باشند و لی بی بی شهربانو را رهانده باشند! استدلالی بسیار سست است زیرا صبر و رضای امام (حجت خدا ) بر محنت و بلای را از ناتوانی پنداشته !!حال آنکه لشگر هزاران جن و ملک از آسمان ها به یاری سیدالشهدا(ع) آمد و حضرت به ایشان اذن کارزار نفرمودند و شهادت مظلومانه و غریبانه در راه حق را با رضا اختیار فرمودند و قطعا اگر جز این بود این مقام بی نظیر را نزد خدا نمی داشتند ! - دوم خطای فاحش آقای رجبی دوانی تقلیل قدمت بقعه زیارتگاه بی بی شهر بانو به قرن ششم است حال آنکه همه می دانند قدمت زیارتگاه بی بی شهربانو از دوره نخستین فرمانروایی شیعیان در ایران یعنی دوره درخشان آل بویه می باشد و همین گواه اصالت و ریشه داری این باور نزد نخستین شیعیان مظلوم است و همانند این رخداد برای بسیار از امامزادگان که از ظلم خلفا ی غاصب به ایران پناه آورده و در کوه یا نقطه ای دوردست غریبانه آرام گرفته اند ،بسیار است ،آری بسیار راز و رمز های دین خدا در سینه های مردمان پاک پیشین بوده که سینه به سینه در پوشش آیین ها به ما رسیده است که به ظاهر سند و مدرک کتبی ندارد و از بیم گزند رسانی دشمنان دین با تقیه و راز و رمز به دست ما رسیده است ، باید از خدا پروا کنیم و در باورهای اصیل به شیوه روشنفکران غربزده تشکیک نکنیم .

این که گفته می شود : بی بی شهربانو هنگام ولادت امام سجاد علیه السلام از دنیا رفته اند ، فقط یکی از اقوال مورخان است . این گونه نیست که این کلام وحی منزل باشد و قول مخالفت نداشته باشد .
اما ابنکه گفته اند : طبق تحقیقات انجام شده اینجا دخمه دفن اموات زرتشتی بوده است ؛ اینهم خودش یکی از احتمالات است و خود این تحقیقات انجام شده معلوم نیست توسط چه کسانی با چه اهدافی بوده است .
در عین حال هیچ اشکالی ندارد که محلی برای انجام عبادات زرتشتیان بوده باشد و بعداً محل دفن یکی از اولیاء خدا هم در همین جا بوده باشد .
به هر حال به مقدسات اسلامی نمی توان به سادگی خرده گرفت و اماکن مقدسه را با این اشکالات واهی زیر سوال برد .خصوصاً که قرنهاست این مکان مورد عنایت عموم مردم شیعه بوده است و حتی برخی از بزرگان هم به این بقعه احترام قائل شده بودند

با سلام. میان عاشق و معشوق رمزیست چه داند آنکه اشتر می چراند