سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

دیده بان شیعیان

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

زندگي پر افتخار سلمان فارسي

حدود دويست و شانزده يا سيصد و شانزده سال قبل از هجرت، در روستاي «جي» (از روستاهاي اصفهان) فرزندي به دنيا آمد، كه نامش را «روزبه» گذاشتند و بعدها پيامبر اسلام(ص) او را «سلمان» ناميد.
کد خبر: ۵۲۱۹۸
۱۴:۴۷ - ۲۸ بهمن ۱۳۹۱

SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل ازعرش نیوز، پدر سلمان بدخشان كاهن (روحاني زرتشتي) بود و كار هميشگي‏اش هيزم نهادن بر شعله آتش. با اينكه سلمان در ميان خاندان و محيطي زرتشتي ديده به جهان گشود، ولي هرگز در برابر آتش سر فرود نياورد و به خداي يكتا اعتقاد يافت. سلمان در دوران كودكي مادرش را از دست داد و عمه‏اش سرپرستي او را به عهده گرفت.

سلمان، بعد از آنكه دريافت قرار است او را شش ماه با اعمال شاقّه زنداني سازند و پس از آن اگر به آيين نياكانش ايمان نياورد اعدامش كنند، با همكاري عمه‏اش گريخت و روانه بيابان شد. در بيابان كارواني ديد كه به سوي شام مي‏رفت؛ پس به مسافران پيوست و رهسپار سرزمينهاي ناشناخته گرديد.سرانجام سلمان، در همان آغاز هجرت گمشده‏اش را يافت و در حالي كه برده يك يهودي بود، در محضر رسول خدا(صلی الله علیه واله) مسلمان شد.1

آزادي و نامگذاري سلمان

پيامبر گرامي اسلام(صلی الله علیه واله) سلمان را به مبلغ چهل نهال خرما و چهل وقيه (هر وقيه معادل چهل درهم)، از مرد يهودي، خريد و آزادش ساخت و نام زيباي «سلمان» را بر او نهاد.2 اين تغيير نام، بيانگر آن است كه:

1 ـ برخي از نامهاي عصر جاهليت، شايسته يك مسلمان نيست؛ 2 ـ واژه «سلمان» از سلامتي و تسليم گرفته شده است. انتخاب اين نام زيبا از سوي پيامبر(صلی الله علیه واله) نشانه پاكي و سلامت روح سلمان است.

فضيلتهاي برجسته سلمان

سلمان، الگوي مسلمان كمال‏جو، وارسته و خودساخته است و ارزشهاي متعالي بسياري در خويش گردآورده بود. بخشي از اين فضايل عبارت است از:

سلمان، الگوي مسلمان كمال‏جو، وارسته و خودساخته است.

نزديكي به رسول خدا(صلی الله علیه واله)

سلمان، پس از پذيرفتن اسلام، چنان در راه ايمان و معرفت اسلامي پيش رفت كه نزد رسول خدا جايگاهي والا يافت و مورد ستايش معصومان(علیهم السلام) قرار گرفت. بخشي از سخنان آن بزرگان در باره سلمان چنين است:

الف) در ماجراي جنگ خندق، كه در سال پنجم هجري رخ داد و به پيشنهاد سلمان پيرامون شهر خندق كندند. هر گروهي مي‏خواست سلمان با آنها باشد؛ مهاجران مي‏گفتند: سلمان از ما است. انصار مي‏گفتند: او از ما است. پيامبر(صلی الله علیه واله) فرمود: «سَلْمان مِنّا أهْلَ الْبَيْت»3؛ سلمان از اهل بيت ما است.

عارف معروف، محي‏الدين بن‏عربي، با اينكه از علماي اهل تسنن است، در شرح اين سخن پيامبر اكرم(صلی الله علیه واله) مي‏گويد: پيوند سلمان به اهل بيت (عليهم السلام) در اين عبارت، بيانگر گواهي رسول خدا(صلی الله علیه واله) به مقام عالي، طهارت و سلامت نفس سلمان است؛ زيرا منظور از اينكه سلمان از اهل بيت (عليهم السلام) است، پيوند نسبي نيست؛ اين پيوند بر اساس صفات عالي انساني است.4

جابر نقل مي‏كند كه رسول خدا(صلی الله علیه واله) فرمود:

«همانا اشتياق بهشت به سلمان بيش از اشتياق سلمان به بهشت است؛ و بهشت به ديدار سلمان عاشق‏تر از ديدار سلمان به بهشت است.»5

ج) پيامبر اكرم(صلی الله علیه واله) فرمود:

«هر كه مي‏خواهد به مردي بنگرد كه خداوند قلبش را به ايمان درخشان كرده، به سلمان بنگرد.»6

د) آن بزرگوار همچنين فرمود:

«سلمان از من است، كسي كه به او ستم كند به من ستم كرده است و كسي كه او را بيازارد مرا آزرده است.»

و) امام صادق(علیه السلام) فرمود:

«سَلْمانُ عَلِمَ الإِسْمَ الأَعْظَم»7؛ سلمان اسم اعظم را مي‏دانست.

اين سخن بدان معناست كه سلمان از نظر عرفان، به مقامي رسيده بود كه حاصل اسم اعظم الهي بود. اگر كسي چنين لياقتي داشته باشد، دعايش به اجابت مي‏رسد و كرامات عظيمي از او سر مي‏زند.

انتهای خبر/ ز.ح
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: