سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

مخ اسلامی بی بی سی چه می گوید؟ + سند

آقای خلجی کارشناس مسائل اسلامی شبکه بی بی سی انگلیس، در مقاله خود سعی در القاء این مطلب را دارد که قرآن چون بصورت متن نازل نشده است پس مفسرین نمی توانند به آن اعتنا کنند.!
کد خبر: ۴۹۹۸۹
۱۵:۳۱ - ۱۰ دی ۱۳۹۱
SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش«شیعه نیوز» به نقل از جام، بی بی سی رسانه سلطنتی انگلیس در مقاله ای با عنوان "قرآن به مثابه‌ گفتار؛ انقلاب در قرآن‌شناسی" به قلم مهدی خلجی که بر گرفته از تفکرات "نصر حامد ابوزید" می باشد، به نشر این تفکرات پرداخت

مهدی خلجی که بعنوان کارشناس مسائل اسلامی در شبکه بی بی سی انگلیس به اجرای برنامه و نوشتن مقالات مشغول است در این مقاله سعی کرد تا به مخاطب القاء کند که قرآن کتابی است، تبدیل به نوشتار شده و در این فرایند " تبدیل کلام الهی"، خطاهایی صورت گرفته و نمی تواند مورد اعتنا برای مفسرین قرار بگیرد.

وی بدون در نظر گرفتن فرایند نوشتن قرآن بصورت آیه به آیه بعد از نزول آیات، آن هم  زیر نظر پیامبری که به حکم آیات 3 و4 سوره نجم " از روی هوا و هوس سخن نمی گوید مگر اینکه به وی وحی شود"، به نقل از مشرب فکری اش، "نصرحامد ابوزید" نوشت: « غالب مفسران سنتی و جدید از یک نکته مهم به تغافل در گذشته اند: قرآنی که بر پیامبر نازل شد "متن" نبود و این چنین که امروزه در دست ماست نازل نشد.»

اینکه قرآن بصورت متنی نبود چیز جدید و بدیع نیست و این امر در تمام کتاب های الهی مسبوق به سابقه است چرا که پیام های الهی توسط وحی به سایر پیامبران در قالب ایجاد کلام ابلاغ می شد و آنان هم بواسطه دور بودن از گناه، آن را تمام و کمال به مردم می رساندند، اما سوالی که مطرح می باشد این است:نزول قرآن بصورت کلام و تبدیل بدون کم و کاستی آن، به متن چه ضرری به "وحیانی بودن" این کلام الهی می رساند؟

شاید نویسنده محترم مقاله، فرق بین متن نوشته شده زیر نظر پیامبر معصوم از گناه که خداوند حکیم آن را ابلاغ کرده است و متن نوشته شده توسط افراد عادی را درک نکرده باشد و به گمان خویش این اشکال را بر آن وارد دانسته که چون "کلام وحی" توسط نویسندگان به رشته تحریر درآمده است دچار اشکالات مفاهیمی شده باشد.

آقای خلجی با این مقدمه سعی داشت که "ساختمان تفسیر" را بی اساس و سست معرفی نماید.

او بدون درک این مطلب که برای تفسیر فقط متن ندانستن قرآن کافی نیست و علم ادبیات، منطق، فلسفه و ... نیز لازم و ضروری است، دراین باره نوشت:« تاکنون قرآن را "متن" یا "مصحف" انگاشته اند و کوشیده اند آن را تفسیر و تأویل کنند اما این پیش انگاشت خطاست و درنتیجه ساختمان تفسیرهایی که بر آن بنا شده کژ و سست است.»

هر چند که سطر به سطر این مقاله محل اشکال می باشد اما آنچه قابل بررسی است، این است که "آقای خلجی" تحت تأثیر تفکرات و انحرافات "نصر حامد ابوزید" مصری است.

ابوزید کیست؟

در معرفی این شخصیت همین بس که نظریه‌های او مایه‌ای شد که مفتیان مصری در سال ۱۹۹۵ او را مرتد اعلام کنند. در پی صدور دستور ارتداد نصر حامد ابوزید، گروه جهاد اسلامی مصر اعلام کرد آقای ابوزید را به قتل خواهد رساند و همین مسئله مایه‌ای شد نصر حامد ابوزید در سال ۱۹۹۵ به همراه همسرش مصر را ترک کرده و از این کشور متواری شود.

یکی از اصلی‌ترین نظریات نصر حامد ابوزید باور او به انسانی بودن قرآن، بود.

او قرآن را کلام محمد می‌دانست و در این باره گفته است: « برای مومنان حتی کاغذ این کتاب هم مقدس است. اما برای من به عنوان یک محقق، این کتابی است که عده‌ای در ساختن‌اش مشارکت داشته‌اند.»

هر چند خداوند جواب "ابوزید ها" را در زمان نزول قرآن داده و خطاب به آنان در سوره نساء آیه 82 فرمود: پس آیا درباره (معارف) این قرآن اندیشه و پی گیری فکری نمی کنند؟ و اگر[قرآن] از جانب غیر خدا بود مسلماً درآن اختلاف بسیاری می یافتند.

ابوزید در ادامه شبهات کهنه و پاسخ داده شده اش می افزاید:« من شاهد دریافت هیچ کلمه‌ای توسط محمد از سوی خدا نبوده‌ام. من به عنوان یک مسلمان فقط شاهد گزارش محمد از مواجه او با خدا هستم. می‌توان مسلمان‌ها را متقاعد کرد که این کتاب محمد است. قرآن کلام محمد، بشری همچون خود ماست. کسی که مدعی شد از خدا وحی دریافت می‌کند و ما هم او را باور کردیم.»

این شبهات را نیز خداوند در آیات 96 و 99 سوره بقره می فرماید: « او[جبرئیل] قرآن را به امر خداوند به قلب تو فرو آورد... و حقیقت این است که ما به سوی تو آیاتی روشن و روشنگر فروفرستادیم، و به آنها جز فاسقان کفر نمی ورزند.»

 با این تفکرات و اعتقادات ابوزید نباید از آقای خلجی بیش از این انتظار داشت.مخ اسلامی بی بی سی چه می گوید؟



انتهای خبر/ ز . ح
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: