سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

خطبه فدکيه حضرت زهرا سلام الله عليها عصاره تمام اسلام است

کد خبر: ۴۹۹
۰۰:۰۰ - ۲۰ تير ۱۳۸۶

به گزارش «شیعه نیوز»،آيت الله شيرازي در ميان جمع کثيري از طلاب آفريقايي بيانات مهمي ايراد داشتند. در ابتداي اين ديدار، معظم له ضمن تبريک ميلاد بزرگ بانوي اسلام صديقه کبري حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها، سيره نوراني ايشان را بهترين الگوي مردان و زنان با ايمان توصيف کردند.

ايشان با اشاره به آيه شريفه: «وَفِي ذَلِکَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ؛(1) مؤمنان بايد بر نعمت هاي بهشتي بر يکديگر پيشي گيرند» فرمودند: در اين آيه پيشي گرفتن مؤمنان در نعمت هاي الهي و اعمال نيکو ستايش شده است و مؤمنان به پيشي گرفتن در نيکي ها دعوت شده اند. يکي از بهترين مصاديق اين آيه فراگرفتن علوم اهل بيت و آموختن آن به مردم است که از بهترين اعمال نيک به شمار مي رود. تا جايي که مي توان گفت در ميان اعمال صالح و اموري که موجب نزديکي به خدا و تقرب به اهل بيت عليهم السلام مي شود و سبب خشنودي آقا امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف مي گردد، چيزي بالاتر و برتر از «علم» حقيقي نيست.

ايشان درباره فضيلت و مقام بي مانند علم وعلما خاطرنشان کردند: در روايت نبوي آمده است که هرگاه مسلماني مالي را در راه خدا به کسي مي دهد، خداي متعال ده برابر پاداش مي دهد ولي اگر آن پول را به مريضي هديه دهد، هفتاد برابر، واگر به يکي از خويشاوندان دهد هفتصد برابر پاداش عنايت مي فرمايد... ولي اگر به يکي از اهل علم دهد خداي متعال يکصد هزار برابر پاداش عنايت مي فرمايد. البته اين مطلب قطع نظر از موارد واجب است. براي مثال کسي که واجب است نفقه مادرش را بپردازد، بايد از مادر و افراد واجب النفقه شروع کند.

همچنين در روايت آمده است: «مَن سَلَکَ طَريقاً يطلُبُ فيهِ عِلماً سَلَکَ اللهُ بِه طَريقاً إلي الجَنَّةِ وَإِنَّ الملائِکَةَ لَتَضَعُ أَجنِحَتَهَا لِطالِبِ العِلْمِ رِضاً بِهِ وإنَّهُ يَستَغْفِرُ لِطالِبِ الْعِلْمِ مَن في السَّماءِ وَمَن فِي الأرضِ حَتَّي الحُوتِ فِي البَحْرِ...؛(2) هرکه براي آموختن علمي راهي را بپيمايد، خداي متعال او را به سوي بهشت راه خواهد برد و فرشتگان از سر خشنودي، بال هايشان را زير پاي طالب علم مي گسترانند و هرچه در آسمان و زمين است، حتي ماهيان دريا، براي وي طلب آمرزش مي کنند». اين روايات همگي حاکي از مقام والاي عالمان نزد خداي متعال دارد.

ايشان درباره ضرورت هماهنگي علم با عمل يادآور شدند: البته اين مقامات والا فقط مربوط به علمي است که با تقوا همراه باشد و الاّ علم فاقد تقوا هيچ يک از اين فوايد و آثار درخشان را دربر ندارد؛ زيرا شرط طلب علم تقواست. خداي متعال فرموده است: «إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ؛(3) خداي متعال فقط اعمال تقواپيشگان را مي پذيرد». علم بدون تقوا نه تنها فايده اي دربر ندارد بلکه زيانبار است. وجود مبارک حضرت زين العابدين عليه السلام فرمودند: «فَإِنَّ العِلمَ إذا لم يُعملْ بِهِ لَم يَزْدَدْ صاحِبَهُ إلا کُفراً وَلَم يَزْدَدْ مِن اللهِ إلاَّ بُعْداً؛(4) اگر به علم عمل نشود، فقط موجب افزايش کفر صاحبش مي شود و جز دورتر کردن او از خدا ثمري دربر نخواهد داشت».

معظم له در بخش ديگري از بياناتشان ضرورت نشر احکام و معارف اهل بيت را يادآور شدند و فرمودند: «در اهميت نشر معارف وهدايت مردم همين بس که در روايت آمده است: رسول خدا صلي الله عليه وآله به حضرت امير عليه السلام فرمودند: «وَايْمُ اللهِ لَأَنْ يَهْدِيَ اللهُ عَلي يَدَيْکَ رَجُلاً خَيرٌ لَکَ مِمّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ وَغَرَبَتْ؛(5) به خدا سوگند اگر خدا به دست تو کسي را هدايت کند برايت بهتر از تمام جهان است». روشن است که انسان براي هدايت ديگران ابتدا بايد خود عالم باشد و هرچه توانايي علمي بيشتري داشته باشد، در هدايت افراد و دگرگون کردن آنها موفق تر خواه بود. چه بسا خوب شرح کردن يک آيه يا بيان يک مطلب ساده علمي باعث هدايت افراد شود.

ايشان در پايان به طلاب علوم ديني سفارش کردند: هدايت، نيازمند توشه علمي فراوان است. بکوشيد تا زماني که فرصت و فراغ کافي داريد و امکان تحصيل برايتان موجود است، توشه علمي لازم را کسب کنيد و توانايي هاي علمي تان را افزايش دهيد. روشن است که اگر به همراه تقواي حقيقي به سلاح دانش مجهز شويد، در وقت نياز و در اعمال تبليغي بسيار به کارتان خواهد آمد. پيشنهاد مي کنم خانم هاي محترم خطبه فدکيه حضرت صديقه کبري فاطمه زهرا سلام الله عليها را ـ که الحق عصاره وچکيده اسلام است ـ و برادران گرامي نيز وصيت امام صادق عليه السلام به شيعيان را ـ که جامع برکات دنيا و آخرت است ـ از بر کنند و بدين منظور حتي اگر شده روزي يک سطر حفظ کنند.

1. مطففين(83)، آيه26.
2. کافي، ج1، ص34 (باب ثواب العالم والمتعلم، حديث1).
3. مائده(5)، آيه27.
4. کافي، ج1، ص44 (باب استعمال العلم، حديث4).
5. کافي، ج5، ص28 (باب وصية رسول الله...، حديث4).

 

 

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: