سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

دیده بان شیعیان

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

حق دوست از دید امیرالمومنین (علیه السلام)

دوستی مبتنی بر خوبی ها، بردباری و ایثار است و اگر از یکدیگر لغزشی ببینند با کمال ادب به یکدیگر می گویند وطرف مقابل نیز با کمال ادب آن را می پذیرد.
کد خبر: ۴۹۱۷۰
۱۵:۰۰ - ۲۸ آذر ۱۳۹۱
SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از مهر، هر چیزی در زندگی محدود به حد و حدودی است و اگر از حد خود فراتر رویم به دوستی وفادار نمانده ایم؛ برای اینکه از مرز دوستی خارج نشویم و در مرز آن قرار بگیریم لازم است مرزهای اخلاقی دوستی را آشکار سازیم.

"دوستی حد و مرز دارد" و کسی که این حدود را رعایت نکند او را نمی توان به کمال دوستی نسبت داد. نخستین مرز دوستی این است که ظاهر و باطن انسان با دوست یکی باشد. در میان دوستان هیچ چیز نباید مانع روابط صمیمی شود میان دوستان خوب چاپلوسی و دروغ و نفاق وجود ندارد و دل و زبانشان یکی است.

برای فرد مسلمان در دوستی حقوقی است که هر فرد مسلمان باید آن را مراعات کند و حدودی است که نباید از آن تجاوز کرد وگرنه رشته دوستی را در معرض بریدن و پیوندها را در آستانه گسستن قرار می دهد و این گناه بزرگی است که عقل سلیم آن را اجازه نمی دهد و شرع آن را تایید نمی کند. امیرالمومنین (علیه السلام) فرموده است: "همان حقی را که تو بر دوست خود داری، دوستت بر تو دارد."

از دوستی به دور است که آدمی در دوستش عیبی ببیند و سکوت کند و بگذراد آن عیب در او رشد کند و بگوید آن عیب در اوست و به من هیچ ربطی ندارد این کار از حدود دوستی نیست؛ حد دوست آن است که عیب او را عیب خود و آراستگی و خوبی او را آراستگی و خوبی خود بداند. دوست صمیمی دوستی است که اگر در زندگی پیشرفتی کرد و مقامی یافت دست دوستانش را هم بگیرد.

یکی دیگر از حدود و مرز دوستی این است که مال و جاه در دوستی او با تو تغییری ایجاد نکند. بعضی از دوستان را می توان دوستان فقر خواند تا زمانی که فقیرند دم از دوستی و رفاقت می زنند، اما همین که جاه و مقامی می رسند هیچ کس را نمی شناسند و دوستان خود را به کلی فراموش می کنند اینگونه افراد خارج از مرزهای دوستی هستند و اسلام این گونه افراد را به عنوان دوست به رسمیت نمی شناسد.

یکی دیگر از مرزهای دوستی این است تا می تواند در مشکلات و سختی ها دوست خود را تنها نگذارد و از کمک و یاری رساندن به تو دریغ نورزد.

ارزش دوست در زمان آسایش و آرامش و رفاه آدمی معلوم نمی شود، بلکه وقتی انسان بدلیل مشکلات و گرفتاری ها به کمک نیاز دارد مشخص می گردد. در دوستی اگر امکاناتی داریم و می توانیم از عهده انجام آنها برآییم از دوستانمان نباید دریغ ورزیم و در راه کمک به او از خود گذشتگی نشان دهیم زیرا این کار رشته دوستی را محکم تر می سازد چه آسان است دوستی در رفاه و چه دشوار است دوستی در سختی ها!

امام کاظم (علیه السلام) فرموده است: حق دوست خود را به اطمینان رابطه ای که میان تو و اوست ضایع مکن چه آن که حقش را ضایع کرده ای دوست تو نیست، و نباید دوست تو بر بریدن از تو قویتر از تو بر پیوند با او باشد.

اوامر متواتر و تاکیدی از پیامبر خدا (صلی الله علیه واله) و ائمه اهل بیت (علیهم السلام) در دست است که انسان را به حسن معاشرت و پرهیز از کوتاهی در ادای حقوق آن و اظهار دوستی با مردم و نیکی و احسان به آنها تشویق می کند.

انتهلای خبر/ ز.ح
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: