این اثر با استناد به منابع معتبر دینی و تاریخی کوشیده است، بخش مهمی از تاریخ روحانیت و تأثیر حضور آنها در شکل انقلاب اسلامی ایران را تبیین کند.
اولین سند این کتاب به خرداد سال 1338 تعلق دارد و بیان‌گر اقامت دوازده روزه آیت‌الله مرعشی در منزل مرحوم فیروزآبادی است. در این سفر، آیت‌الله مرعشی دیداری با آیت‌الله کاشانی داشتند که سند دوم این مجموعه محسوب می‌شود.
در مقدمه هفتاد و هشت صفحه‌ای این کتاب که به شرح حال و نقش آیت‌الله مرعشی در جریان انقلاب اختصاص دارد، آمده است: «آیت‌الله مرعشی در جریان سال‌های انقلاب از 41 تا 1357 به عنوان یکی از مراجع تقلید نقشی فعال بر عهده داشت که همین امر سبب شد ساواک ایشان را مرتب زیر نظر داشته باشد و پرونده قطوری از وی تشکیل دهد.»
از مهم‌ترین اسناد این کتاب، متن کامل سخنرانی‌های آیت‌الله مرعشی و بسیاری از بیانیه‌های ایشان را می‌توان نام برد که ساواک در پرونده این روحانی مبارز ثبت کرده بود.
این نوشتار در اسناد خود به مسایل مربوط به انقلاب روحانیت در سال 41 اختصاص دارد. یکی از نمونه بیانات تأثیرگذار این مرجع تقلید که در این اثر نیز به آن اشاره شده است، سخنرانی ایشان در روز ولادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) است که با لحنی بسیار تند و ضد رژیم بیان شده است این روحیه‌ای مبارز و آزادی‌خواه در مضامین اعلامیه‌های ایشان نیز دیده می‌شود.