بر اساس این گزارش هر چند که ترور و تروریسم سابقه تاریخی طولانی دارد اما در عصر معاصر حکومت‌ها و دولت‌های سیاسی نامشروع نیز از این هراس افکنی در راستای پیشبرد اهداف خویش سود جسته‌اند که سردمدار آن ایالات متحده آمریکا بوده که در قرن اخیر بسیاری از اهداف و مقاصد خویش را از این طریق پیگیری کرده است.
کارشناسان بر این باورند که حمایت از تروریسم در همه دولت‌های آمریکا در دهه‌های اخیر و به خصوص از دهه 1970 میلادی –جنگ ویتنام - امری نهادینه بوده است.
نمونه بارز این سیاست و رویکرد شوم آمریکایی‌ها علیه کشورمان می‌توان به حمایت از گروهگ ریگی، سازمان منافقین، سرنگونی هواپیمای مسافربری شماره 655 بندرعباس –دبی و حمایت و مدیریت ترور دانشمندان هسته‌ای اشاره کرد.
سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران توسط ناو جنگی آمریکایی به عنوان مصداق بارز تروریسم دولتی بوده و نشان دهنده این امر است که واشنگتن برای حمایت از منافع نامشروع خود در نقاط مختلف جهان از ارتکاب هیچ عمل ضد بشری دریغ نمی‌کند.
دولت آمریکا با خارج کردن گروهک منافقین از فهرست تروریست‌ها ثابت کرد که با تروریسم و تروریست‌ها مشکلی ندارد بلکه همواره با نگاه ابزاری به این پدیده تلاش دارد از آن به عنوان ابزاری علیه ملت‌های آزادی‌خواه استفاده کند.
کامل‌ترین اصطلاح و واژه ممکن برای نامگذاری اقدامات تروریسم دولتی است؛ کمک‌های مادی و معنوی (مثل حمایت سیاسی) به گروه‌های مخالف و مشارکت در عملیاتی چون بمب‌گذاری، مین‌گذاری بنادر و سواحل، آدم ربایی، هواپیما دزدی و ترور مقام‌های عالی مملکتی، نمونه‌هایی از آن بوده است.
تروریسم دولتی بر دو گونه مستقیم و غیر مستقیم است که در نوع نخست آن، خود دولت اعمال تروریستی را علیه دولت دیگر انجام می‌دهد؛ نمونه‌های آن لشکرکشی آمریکا به عراق و افغانستان و اخیرا لیبی بوده است.
همچنین فرستادن کمک‌های مادی مانند اسلحه، مهمات و وسایل پیشرفته نظامی به گروه‌های مخالف دولت مذکور و یا گسترش چتر حمایت معنوی از گروه های مزبور مانند حمایت سیاسی، اقتصادی یا تبلیغاتی بخش غیر مستقیم تروریست است.
حمایت از شبکه‌های القاعده و طالبان و اخیراً هم حمایت و تقویت شورشیان از موارد توجه غیر مستقیم آمریکا در امر ترورسیم است.
جمهوری اسلامی ایران نیز طی 33 سال گذشته از این سلاح آمریکایی، صهیونیستی در امان نبوده و از ابتدای پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی تا کنون همیشه یکی از قربانیان اصلی تروریسم بوده است.
شهادت بسیار از رجال سیاسی و مذهبی در ابتدای انقلاب همچون شهید مظلوم بهشتی، رجایی و باهنر از نمونه‌های بارز است.
رژیم بعث صدام حسین با حمایت مادی و معنوی کشورهای غربی به سرمداری آمریکا و اسرائیل در جنگ تحمیلی چندین مرتبه از سلاح های شیمیایی بر علیه مردم مظلوم غرب کشور بهره برد؛ حمایت مادی و معنوی از رژیم بعث صدام حسین و تجهیز این رژیم به سلاح‌های شیمیایی و تشویق در استفاده از آن علیه ملت ایران بخش‌های فراموش نشدنی از پرونده سیاه غرب و امریکا در تقویت ترورسیم دولتی است.
حمایت از گروهگ‌های جدایی طلب همچون خلق عرب، پان ترکیست‌ها و یا پ.ک.ک در راستای ایجاد رعب و وحشت در بین ایرانیان از را نیز می‌توان از نمونه‌های دیگر به‌شمار آورد.
هم اکنون کار به جایی رسیده است که دولتمردان رژیم غاصب صهیونیستی به صورت علنی از ترور دانشمندان هسته‌ای ایران سخن به زبان می‌آورند و در همین راستا نیز شاهد به شهادت رسیدن فرزندان تحصیل کرده این مرز و بوم همچون شهیدان رضایی؛ احمدی روشن، علیمحمدی و یا شهریاری توسط عوامل این رژیم‌ها هستیم.