به گزارش«شیعه نیوز»، در مطلبی به قلم «پال ماتر» در تحلیل وضعیت بحرین مینویسد:
*ناآرامی‌‌‌‌های بحرین به چه قیمتی پایان می‌‌‌‌پذیرد
جاستین گنگلر در سایت سیاست و مذهب در بحرین در تاریخ 30 سپتامبردر ارتباط با اعتراضات بحرین که از 14 فوریه 2011 شروع شد مینویسد: با نبود پوشش خبری روزافزون از حوادث بحرین، شمار دستگیری فعالان بحرینی که تنها جرمشان انتقاد از خانواده سلطنتی حاکم در بحرین است افزایش یافته و پلیس ضد شورش همچنان در جستجوی "دشمنان کشور" (حال چه این افراد مخالفان سیاسی باشند یا مردم کوچه و خیابان) روستاها را محاصره می‌‌‌‌کند و پزشکانی که معترضان را درمان میکنند به زندان می‌‌‌‌افتند.
ناآرامیها به پایان رسیده است. یا بهتر است بگوییم شورای امنیت ملی با یک پاسخ امنیتی ویرانگر و اتخاذ رویکردی سیاسی در قبال فرقه‌‌‌‌گرایی به ناآرامیها پایان داد. از این منظر باید گفت که ناآرامیها مدتها بود که پایان یافته بود و یا آن گونه که برخی آن را می‌‌‌‌نامند (عملیات‌های عمده) طی همان دور دوم پاکسازی (بخوانید ویرانی) میدان لولو به آخر رسید.
اگر خیزش 14 فوریه را شکست خورده تلقی کنیم این امر به معنی توهین به کسانی است که تا کنون کشته شده‌‌‌‌اند یا کشته خواهند شد و یا دچار آسیب بدنی می‌‌‌‌شوند. آنها کسانی هستند که تنها در پی اصلاحات سیاسی و اجتماعی اولیه هستند. اما همین امر تایید می‌‌‌‌کند که یکی از طرفین این ماجرا نسبت به دیگری برتری تجهیزاتی و تاکتیکی دارد یعنی همان برتری نظامی‌‌‌‌ای که دانش‌‌‌‌آموزانی که به خیابانها می‌‌‌‌آیند مدتها است به آن اشاره میکنند.
دولت توانسته است با مستقر کردن طولانی مدت پلیس و نیروهای نظامی و ایجاد شبکه‌‌‌‌ای پیچیده از ایست‌‌‌‌های بازرسی در خیابانها تظاهرات را در روستاها نگه دارد و حتی اکنون میزان آن (بخوانید خیلی بیشتر) از پیش از فوریه 2011 کم شده است. (اخیرا نیز دولت تصمیم گرفته است تا اجازه دهد تظاهرات در مناطقی مشخص و محدود مثلا در جاده البدیری ادامه پیدا کند اما در دیگر مناطق آن را سرکوب می‌‌‌‌کند). این اقدامات در کنار چندین دهه محرومیت شیعیان از حضور در پست های نظامی سبب شده است این روند سرعت گیرد.
همچنین به نظر می‌‌‌‌رسد بحرین در جبهه بین‌‌‌‌المللی نیز پیروز شده است. وقتی بحرین به کمیته مستقل حقیقت‌‌‌‌یاب کشور اجازه تحقیق در مورد ناآرامیها را داد در عمل موفق شد تا فشارها بر روی خود برای انجام اقدامات بیشتر را از بین ببرد. اما مخالفان از دسامبر 2011 مرتب متحمل ضرباتی می‌‌‌‌شوند. همان گونه که چند روز پیش نیز شاهد بودیم، تظاهرکنندگان وقتی با پلیس روبرو می‌‌‌‌شوند جانشان به خطر می‌‌‌‌افتد.
* فعالان سیاسی مانند نبیل رجب و اخیرا زینب الخواجه تنها به اتهام توهین به نخست‌‌‌‌وزیر و شاه حمد به زندان می‌‌‌‌افتند. در صحنه سیاسی نیز لازم یه ذکر است که حزب امل منحل شده است و الوفاق نیز در شرف انحلال است.
به نظر می‌‌‌‌رسد اقدامت خبری و سخنرانی‌های ضد ایرانی دولت بحرین جواب داده است. البته این تمام اقداماتی نیست که در آن حقیقت قلب شده است. نگرانی اصلی آمریکا ناوگان پنجمش است که در بحرین مستقر است اما حتی آمریکا نیز قبول دارد که ایرانی‌‌‌‌ها نقشی در اعتراضات بحرین ندارند. آمریکا که تونس و مصر را از دست داده تمایلی ندارد از معترضان بحرینی هیچ حمایتی صورت گیرد. عربستان سعودی نیز هزاران نیروی امنیتی خود را به مرزها گسیل کرده است.
*عربستان می‌‌‌‌ترسد مبادا افکار خطرناک بحرینی‌‌‌‌ها مانند اصلاح قانون اساسی به مناطق شرقی این کشور که شیعه‌‌‌‌نشین است سرایت کند. واشنگتن پست نیز اخیرا گزارش کرده‌‌‌‌است که چطور فعالان سیاسی شیعه و نیروهای امنیتی (وهابی) با هم درگیر هستند (و طبق اعلام هر دو طرف با هم تبادل آتش نیز دارند) آن هم در منطقه فقیر نگه داشته شده شیعیان که بخش عمده نفت عربستان در آنجا تولید می‌‌‌‌شود.
جاستین گنگلر نشان داده است با اینکه برخی از تظاهرات مردم بحرین به خشونت کشیده شده و رنگ وبوی فرقه‌‌‌‌ای به خود گرفته است اما این رژیم بحرین بوده است که با استفاده بیش از حد از نیروی نظامی علیه تظاهرکنندگان بدنبال آن بوده است تا فضا تا سر حد امکان بوی جنگ فرقه‌‌‌‌ای بگیرد و بدین ترتیب سازمان‌‌‌‌دهندگان شیعه تظاهرات‌‌‌‌ها را بی‌‌‌‌اعتبار کند.
گنگلر اعتقاد دارد بحرین اکنون بیش از پیش دچار فرقه‌‌‌‌گرایی شده است و خانواده سلطنتی از این گیر و دار دو دست‌‌‌‌آورد کوتاه مدت کسب کرده است اول آنکه اقلیت سنی بحرین نیرومند شده است و دوم آن که اقلیت شیعه پارلمان مورد سوء ظن قرار گرفته است.
این اقدامات سبب شده است تا بهار عربی در این کشور خلیج فارس کمرنگ شود و خاندان سلطنتی بحرین را خشنود کند اما چطور می‌‌‌‌توان این اقدامات را دارای دست‌‌‌‌آوردی نامید در حالی که حمایت‌کنندگان پادشاه بحرین برای حفظ آرامش هر روز سهم بیشتری از این خان گسترده طلب میکنند و مخالفان دیگر به اصلاح قانون اساسی بسنده نکرده و خواهان برکناری حاکمان دست نشانده هستند.
به قول روس‌ها شاید بتوانید با زور برای مدتی حکومت کنید اما تا ابد که نمی‌‌‌‌توانید آنها را ساکت نگه دارید.
منبع : فارس به نقل ازفارین پالسی