SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شبستان، روز پنج شنبه هفته گذشته، روز ویژه ای در کشور مصر بود. از یک سو سالگرد نبرد افتخار آمیز سربازان مصری در اکتبر 1973 با دشمن صهیونیستی بود که طی آن ارتش مصر توانست با پشت سر گذاشتن موانع مستحکم اسرائیل، صحرای سینا را باز پس گیرد و از سوی دیگر مردم شاهد اقدامی از سوی رئیس جمهور برآمده از انقلاب 25 ژانویه بودند که در تقابل با اهداف انقلاب، اقدام به تجلیل از انور سادات، رئیس جمهور اسبق مصر کرد.
در این روز محمد مرسی، رئیس جمهور منتخب مصر، همزمان با جشن های جنگ اکتبر بر مزار سرباز گمنام و مقبره انورسادات حاضر شد و با قرار دادن تاج گل بر مقبره انورسادات، از وی به عنوان قهرمان تجلیل کرد!
از سوی دیگر محمد مرسی طی دستورالعملی، به خانواده انورسادات رئیس جمهور سابق مصر نشان دولت «گردنبند نیل» و «ستاره شرف» که بالاترین نشان های نظامی به شمار می رود، اعطا کرد.
محمد مرسی در مراسمی ویژه در کاخ ریاست جمهوری این نشان های دولتی را تسلیم جیهان سادات بیوه سادات کرد.
تا کنون تحلیل ها از عملکرد سیاسی محمد مرسی رئیس جمهور جدید مصر که در اولین انتخابات آزاد کشور مصر پس از انقلاب 25 ژانویه این کشور، به روی کار آمد، متفاوت بوده است. عده ای مرسی و سیاستش را در راستای اهدافی می دانند که آمریکا در منطقه به مصر سپرده است و برخی از اعمال مرسی در نزدیکی به آمریکا و اسرائیل،چون عمل اخیر وی در اعطای نشان افتخار به سادات معدوم را شاهد این استدلال قلمداد می کنند. از سوی دیگر سیاست هایی چون سفر مرسی به ایران و شرکت درکنفرانس عدم تعهد و سفر اعلام نشده «رفاعه طهطاوی» مدیر نهاد ریاست جمهوری مصر به تهران و دیدار وی با آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی که نشان از عزم رئیس جمهور مصر برای گسترش روابط با ایران دارد، تشکیل کمیته چهار جانبه برای حل بحران سوریه، گسترش روابط با چین و ... سبب شده است تا برخی استدلال کنند که محمد مرسی سد دیگری در برابر سیاست های خاورمیانه ای ایالات متحده آمریکاست. خصوصا این که دیدار وعده داده شده اوباما با مرسی در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل، صورت نگرفته و به شکست انجامید. می توان گفت که سعود الفیصل وزیر خارجه عربستان نیز به همین خاطر در نشست اخیر وزرای خارجه کمیته چهارجانبه در قاهره شرکت نکرد زیرا به جریان افتادن نقش مصر به طور قطع و یقین به زیان نقش عربستان خواهد بود. البته اخوان المسلمین و عربستان از دیرباز با هم اختلاف داشته‌اند و این اختلاف، شکل تازه‌ای به خود گرفته است، زیرا عربستان تلاش می کند از طریق تغذیه جریانات وهابی – سلفی، در جوامع اسلامی نفوذ کند تا چالشهای پیش روی خود را حل و فصل کند اما اخوان المسلمین با اندیشه سلفی – وهابی کاملاً مخالف است.
در این میان عملکرد ضدو نقیض مرسی نشان داده است هیچ یک از تحلیل های بالا تحلیل درستی از سیاست های مرسی نمی باشد. رئیس جمهور منتخب مصر پس از حل بحران قدرت داخلی در مصر و برقراری ثبات نسبی، تصمیم دارد با اتخاذ سیاست های نمایشی، جایگاه پیشین مصر در سیاست منطقه ای را بازتولید نماید. البته همراهی آمریکا و دیگر قدرت های منطقه ای با وی برای پیروزی بر رقبای داخلی، هم اکنون بر رفتار سیاسی وی در عرصه سیاست بین المللی موثر بوده است. با توجه به این موضوع دستان مرسی برای ایفای نقش مستقل تا حدودی بسته است و بروز سیاست های ضد و نقیض از سوی وی تا حدودی بر این اساس توجیه پذیر است.
در عین حال محمد مرسی باید بداند ادامه یافتن سیاست های متناقض از سوی وی بسیار خطرناک است. مرسی باید بداند دنیای سیاست پیچیده تر از آن است که وی بتواند با اعمال متناقض هر دو طرف این بازی را با خود نگه دارد. رئیس جمهور مصر باید از سرنوشت روسایی چون بازرگان و بنی صدر در ایران درس بگیرد و بداند رفتار متناقض در دولت انقلابی بزرگترین سم برای بقای سیاسی در چنین عرصه ای است. رئیس دولت انقلابی می تواند بسته به شرایط نیل به برخی از اهداف را کمی عقب بیندازد، اما بروز رفتاری کاملا متضاد اهداف انقلاب به منظور خوشایند یک جریان سیاسی یا یک دولت خارجی جام شوکرانی است که در اثر آن باید بنشیند تا مرگ سیاسی وی سر برسد.
بر اساس این استدلال پنج شنبه هفته گذشته روزی سرنوشت ساز در آینده سیاسی مصر بود. روزی بود که اولین رهبر سیاسی مصر پس از انقلاب، جام شوکران را سرکشید تا چون سقراط بنشیند و منتظر فرا رسیدن مرگ سیاسی خود باشد، مگر نوشدارویی از راه رسد...