SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش سرویس جهان اسلام «شیعه نیوز» ، دیدگاه آیت الله جوادی آملی درباره خطاب های قرآنی چنین است که، در فرهنگ محاوره، کلمه مردم به مردان اختصاص ندارد؛ گاه از کلمه مردان، گاه زنان و گاه از کلمه مردم استفاده میکنند. مردم به معنی همه افراد جامعه، اعم از زن و مرد است. اگر از کلمه مردان استفاده شود، در مقابل زنان قرار دارد و اگر کلمه زنان به کار رود، در مقابل مردان است.
در همه جای جهان به محاوره چنین میگویند: مردم انقلاب کردند؛ مردم مبارزه کردند و...، پس وقتی از کلمه مردم استفاده میشود، به مردان اختصاص ندارد. قرآن کریم هم سهگونه سخن میگوید: گاهی خطاب با عموم جامعه است و از عبارت «الّذین» و «المؤمنون» استفاده میکند؛ گاهی با کلمه «رجال» وظیفه اختصاصی مردها را ذکر میکند؛ گاهی هم با عبارت «نساء»، وظیفه اختصاصی زنها را بیان میکند.
فرهنگ محاوره فرهنگ مردم است؛ نه مردان
قرآن کریم نیز بر همین اساس سخن میگوید و مریمٍّ و آسیه را نمونه «مردم خوب» معرفی میکند: ﴿وضَرَب اللّهُ مثلاً للّذین ءامنوا امْرأةَ فِرعَون﴾.[1] زن نوح و لوط را هم نمونه «مردم بد» میخواند: ﴿ضَرَب اللّهُ مثلاً للّذین کَفَرُوا امْرأةَ نوحٍ وَ امْرأةَ لُوطٍ﴾.[2]
ائمه(علیهم‌السلام) نمونه مردم خوب هستند و همه افراد جامعه، زن و مرد، باید به آنها اقتدا کنند. حضرت فاطمه(سلام اللّه علیها) نیز نمونه مردم خوب است؛ نه نمونه زنان خوب. خداوند در آیه پیش گفته، زن فرعون و مریم(علیهما‌السلام) را نمونه زنان خوب معرفی نکرد، بلکه فرمود: «مریم و آسیه نمونه «مردم خوب» هستند».
حاصل آنکه انسان خوب (زن یا مرد) الگوی انسانهای دیگر است. خداوند در سوره مبارکه نحل میفرماید: ﴿مَنْ عَمِلَ صالحاً منذکرٍ أو اُنثی و هوَ مؤمنٌ فلنحیینّهُ حیوةً طیّبة﴾[3]؛ ما به هر کس، زن یا مرد که با عقیده سالم، کارهای صالح انجام داد، حیات طیبه عطا میکنیم.
در آیات پایانی سوره آل عمران آمده است: ﴿فاستجاب لهم ربّهم اَنّی لا اُضیعُ عملَ عاملٍ منکم من ذکرٍ اَو اُنثی بعضکم منبعض﴾[4]؛ اگر کسی، زن یا مرد، مؤمن باشد و عمل صالح انجام دهد، اجر او را ضایع نمیکنیم. در سوره مبارکه احزاب نیز مردان و زنان را کنار هم ذکر میکند؛ ﴿اِنّ المُسلمینَ و المُسلماتِ و المؤمنینَ و المؤمناتِ و القانتینَ و القانتات... ﴾[5]، بنابراین، خطابهای قرآنی مردانه نیست، بلکه با مردم است.
[1] ـ سوره تحریم، آیه 11.
[2] ـ سوره تحریم، آیه 10.
[3] ـ سوره نحل، آیه 97.
[4] ـ سوره آلعمران، آیه 195.
[5] ـ سوره احزاب، آیه 35.
منبع : جامعه علمیه امیرالمومنین (علیه السلام)