SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
این بار هم خیلی دورتر از این شهر و دورتر از این کشور، هزاران مسلمان در آتش کفر و نفاق می سوزند و ما نیز دستمان نمی رسد تا سینه سپر کنیم در مقابل کسانی که آتش نفاقشان سال های سال از آغاز اسلام تا کنون سینه مسلمانان را سوزانده است.
این روزها با آغاز ماه رمضان با حادثه وحشت انگیز میانمار و سکوت سنگینمان در مقابل این رویداد روزه شک دار می گیریم، آیا تنها نوشتن و سرودن کافی است؟
این روزها که تیتر اول خبرگزاری ها و روزنامه ها گرانی مرغ است و صف های ممتد مردم را برای خرید مرغ نشان می دهد، کسی هم هست صف های ممتد کشته شدگان میانمار را به تصویر بکشد؟
نسل کشیهای صورت گرفته در حلبچه، سربرنیتسا، اردوگاه صبرا و شتیلا، پاراچنار و هم اکنون میانمار، پنج نسل کشی دردآور علیه مسلمانان در 30 سال اخیر هستند، در کنار روایت داستان تلخ و خونین نسل کشی مسلمانان میانماری، وسعت کشتار مسلمان در میانمار و سکوت جامعه جهانی به چنین اقدام غیرانسانی، یادآور نسل کشی مسلمان در قرن اخیر است، داستانی که گویا قرار است در هر گوشه جهان، هر بار به نحوی تکرار شود و هر بار روایت تازهای از مظلومیت مسلمانان رقم بخورد.
«بای ذنب قتلت»؟
خواندن متنی از امام عزیزمان مسکنی است بر دردهای بی اندازه ای مي باشد که مدتی است بر قلبمان سنگینی می کند.
حضرت آیت الله سید علی خامنه ای سال ها پیش در طلیعه ایام پربرکت ماه مبارک رمضان، درباره نسل کشی مسلمانان در میانمار مواضعی اتخاذ کرده اند که از نظر می گذرد:
امروز جریان ظلم در دنیا، حقیقتاً یک جریان بى‌سابقه است. امروز این قدرت هاى بزرگ با وسایل تبلیغاتىِ همه‌گیر و با امکاناتى که حق را به صورت باطل و باطل را به صورت حق جلوه مى‌دهد، در دنیا مسلطند؛ قدرت هایى که براى ارزش هاى انسانى و الهى ذره‌اى ارزش قائل نیستند و به آن اعتنایى ندارند؛ چه کسى مى‌خواهد در مقابل اینها بایستد و مطلب حق را بیان کند؟ ببینید امروز در دنیا چه مى‌کنند و چه‌قدر ملت ها – بخصوص ملت هاى مسلمان – مظلوم واقع مى‌شوند؛ آن وقت آقایان مى‌نشینند و دم از طرفدارى از حقوق بشر مى‌زنند و شرم هم نمى‌کنند.
این وضع مسلمانان مستضعف بیچاره میانمارى است که دهها هزار نفر از آنها امروز با بدترین وضع در بنگلادش زندگى مى‌کنند. نمایندگان ما به آن‌جا رفتند و آمدند و خبرهایى به ما دادند که واقعاً خواب را از چشم انسان مى‌پراند! چه قدر امروز دنیا نسبت به حقوق بشر به معناى واقعى بى‌اعتناست! مگر در دنیا صدایى از کسى بلند شد؟!
یک مشت چکمه‌پوش دهها هزار مسلمان میانمارى را با فجیع‌ترین وضع از خانه خودشان بیرون کردند؛ بچه‌ها و زنان و مردانشان را کشتند؛ اموالشان را غارت کردند؛ هر کس توانسته جان خودش را بردارد، فرار کرده؛ در دنیا هم کسى به کسى نیست؛ نه سازمان ملل حرفى مى‌زند، نه کمیته حقوق بشر فریادى مى‌کشد، نه صلیب سرخ جهانى احساس مسئولیتى مى‌کند، نه این کنفرانس ها و موسسه‌هاى دروغى دفاع از حقوق بشر و دفاع از صلح و غیره حرفى مى‌زنند؛ کأنه اینها انسان نیستند!
این، دشمنى دنیا را با اسلام و مفاهیم و ارزش هاى اسلامى نشان مى‌دهد؛ این نشان مى‌دهد که چه‌قدر نسبت به انسان بى‌اهتمام و بى‌اعتنایند و آنچه درباره حقوق بشر و این‌گونه تعبیرات مى‌گویند، حربه‌اى سیاسى است براى این‌که کسى را در جایى بکوبند، کسى را بزرگ کنند، دولتى را تضعیف کنند و مردمى را از صحنه خارج نمایند.
متأسفانه این حرف ها به گوش افکار عمومى اروپا و آمریکا نمى‌رسد تا بفهمند که زمامداران شان در دنیا چه دارند مى‌کنند، اما مردم ما این حقایق را مى‌دانند؛ مى‌دانند که اینها در بیان ادعاهاى بشردوستانه و طرفدارى از حقوق بشر، چه‌قدر دروغگو هستند؛ آن ساده‌لوح هایى که به این حرف ها دل خوش کرده‌اند، آنها باید این مطالب را بشنوند ...
مسائل مسلمانان میانمارى را اصلاً بکلى کأن‌لم‌یکن فرض مى‌کنند، چرا؟! مگر جرم اینها چیست؟! جرم اینها این است که مسلمانند؛ آنها با اسلام دشمنند و از اسلام مى‌ترسند.
امروز کار به جایى رسیده است که مبارزه با اسلام، زیر پوشش انجام نمى‌گیرد؛ تنها دریچه امیدى هم که براى ملت هاى مسلمان باقى مانده، جمهورى اسلامى است؛ آیا ما این دریچه را ببندیم و امید ملت ها را کور کنیم؟ آیا ما هم سکوت کنیم؟ آیا ما هم در مقابل فشار قلدرمآبانه قدرت هاى بزرگ تسلیم بشویم؟ آیا حکم خدا این است؟ آیا خدا به این راضى است؟ آیا سنت جهاد در مقابل ظلم و امر به معروف و نهى از منکر در اسلام، اجازه چنین فکرى را به ما مى‌دهد؟
حاشا و کلا؛ این‌جا پرچم مبارزه با ظلم را حفظ خواهيم کرد. ما در مقابل هر قدرت سلطه‌طلب و ستمگرى که در برابر ملت ها به سرنیزه خود تکیه مى‌کند، مى‌ایستیم، هر کس كه مى‌خواهد باشد؛ آمریکا که هیچ، اگر قدرت و دولتى قدرتمندتر از آمریکا هم باشد، در مقابلش مى‌ایستیم؛ کمااین‌که ایستادیم.
ما یک روز در مقابل قدرت متحد آمریکا و شوروى علیه خودمان، ایستادیم؛ آمریکا و شوروى دو ابرقدرت بودند که مجموعا قدرتشان از آمریکاى فعلى به مراتب بیشتر بود و هر دو علیه ما همدست و متحد بودند، ولى ما در مقابل آنها ایستادیم و باز هم مى‌ایستیم؛ اما این ایستادگى، به عمیق‌تر شدن و پررونق‌تر شدن ایمان مردم احتیاج دارد.
منبع : خبرگزاری دانشجو