حضرت خديجه(س)، همسر گرامي پيامبر اسلام، نمونه‌اي از زن مسلماني است که براي عقيده و رسالتش پيکار کرد، وي عاليترين نمونه وفا و فداکاري است.
حضرت محمد (ص) در زمان ازدواج با حضرت خديجه 25 ساله و حضرت خديجه نيز 40 ساله بود. ثروت خديجه از همه قريش بيشتر بود و اهالي مکه با اموال او پيش از آنکه با پيغمبر ازدواج کند تجارت مي کردند و خديجه پس از ازدواج با پيغمبر هر چه داشت به وي بخشيد، اين ثروت هنگفت از پايه هاي تشکيل دهنده دعوت اسلامي است.
خديجه اولين بانويي است که اسلام آورده است. در همان زماني که پيامبر گرامي از اذيت و آزار و دشواريها رنج مي برد، آنجا کسي بود که از بار اندوه و غمهاي او مي کاست و موجب مي شد غمها و اندوه هاي خويش را به فراموشي سپارد. او خديجه همان زن با ايمان بود، همان زن گرانقدري که ياور و شريک محمد بود.
خديجه (س) از حاميان راستين رسالت بود، اموال وي در واقع کليد شکست محاصره اقتصادي پيامبر و يارانش بود. او مواد مصرفي را چندين برابر قيمت واقعي مي خريد تا اينکه سالهاي محاصره اقتصادي با سلامت و رهايي امت سپري و حيله قريش با شکست و ناکامي مواجه شد.
حضرت خديجه داراي سيره اي بود که بواسطه آن از همه زنان متمايز شده بود، به همين جهت در دوره جاهليت به طاهره معروف بود و همين لقب براي شرف و افتخار او کافي است.
سال دهم بعثت پيامبر انساني را از دست داد که عاليترين نمونه وفا و فداکاري و جامعترين بيانگر راستي بود. خديجه نمونه بارز زن مسلماني است که براي عقيده و رسالتش پيکار کرد.
پيغمبر(ص) او را در حجون دفن کرد و سال وفات او عام الاحزان (سال اندوه ها) ناميده شد، خديجه به هنگام وفات 65 سال داشت.