اما و اگرهای غرب در حمله به دمشق

به گزارش «شیعه نیوز» ، قطر و عربستان سعودی تلاش زیادی می‌کنند تا ناتو را وارد میدان بحران سوریه کنند، بر همین اساس آقای شیخ حمد بن جاسم نخست وزیر و وزیرخارجه قطر به همراه رئیس اتحادیه عرب دیداری با دبیرکل سازمان ملل برای بررسی مساله سوریه داشته‌اند. اما دروهله اول خواهان پشتیبانی سازمان ملل متحد از موضع‌گیری اخیر اتحادیه عرب و پیشنهادی که ارائه کرده‌اند، هستند.

این پیشنهاد مورد رد روسیه قرار گرفت و روسیه اعلام کرد که هیچ‌ قطعنامه‌ای که در آن خواستار برکناری بشاراسد باشد را نمی‌پذیرد.

بنابراین به نظر می‌رسد که هیچ قطعنامه جدی و سرنوشت‌سازی از سوی شورای امنیت علیه سوریه به دلیل وتوی روسیه و چین تصویب نخواهد شد، اما فشارهای سیاسی همچنان ادامه خواهد داشت.

اگر ناتو هم بتواند بدون شورای امنیت وارد میدان شود که بسیار بعید به نظر می‌رسد، اروپا چنین ریسکی نخواهد کرد و امریکا هم شاید پس از انتخابات ریاست جمهوری این کار را انجام دهد.

تمامی فشارهای تبلیغاتی سیاسی و روانی علیه سوریه ادامه خواهد داشت. اما اگر حمله‌ای صورت بگیرد، مسایل منطقه دگرگون خواهد شد، به دلیل آنکه سوریه، لیبی یا تونس و مغرب نیست. ای کشور دارای ده‌ها هزار موشک دوربرد و میان برد است که به سمت هدف‌های رژیم صهیونیستی نشانه رفته‌اند.

بنابراین به محض‌ آنکه کوچکترین حرکتی علیه سوریه صورت بگیرد، این موشک‌ها شلیک خواهد شد. در نهایت جنگ جهانی به دنبال خواهد داشت. بعید به نظر می‌رسد که جنگی آغاز شود، بلکه تنها از طریق اقتصادی، سیاسی و دیپلماسی آنها را تحت فشار قرار می‌دهند.

با توجه به اینکه اختلافاتی میان کشورهای اتحادیه عرب وجود دارد،شاهد خروج ناظران  کشورهای حوزه خلیج فارس از سوریه هستیم، اما ناظران کشورهای دیگر به سوریه اعزام می‌شوند. همچنین برخی از کشورهای عربی از جمله سودان، الجزایر و تونس مخالف جدی دخالت‌های بیگانه هستند و از تسلط قطر و عربستان سعودی بر اتحادیه عرب ناراضیند.

قطرو عربستان سعودی و حتی اردن شخصیت کشورهای دیگر عربی را مصادره کرده و اعتبار آنها را از بین می‌برند، به دلیل آنکه آنها بابرنامه از پیش تعیین شده توسط امریکا وارد اتحادیه عرب شده و همان مسایل را به دیگران دیکته می‌کنند. در نتیجه از این به بعد شاهد انشقاق جدی در صفوف کشورهای عربی خواهیم بود و امروزه شروع آن با خروج ناظران عرب حوزه خلیج فارس و ورود افراد دیگر آغاز شده است و رییس این گروه که آقای سرلشکر داوی سودانی است، موضع مخالف با دیدگاه‌های قطر و سعودی و اردن دارد. بنابراین تغییر و تحولی در این زمینه به وجود آمده است و بعید به نظر می‌رسد که برخورد نظامی صورت بگیرد.

بشاراسد دو امتیاز نسبت به دیگر روسای جمهوری که با قیام‌های مردمی روبرو شدند، دارد:

1. نیروهای مسلح کاملا هماهنگ و در اختیار بشاراسد است، در حالیکه نه حسنی مبارک و نه علی عبدالله صالح و زین‌العابدین با نیروهای مسلح هماهنگ نبودند.

2. هنوز خیل عظیم مردمی حرکت نکردند، بدین معناکه در مناطق اطراف حرکت‌های مردمی است و به دمشق و حلب نرسیده‌است. این روند نشان می‌دهد که بشاراسد همچنان پایگاه مردمی دارد.

بنابراین سیستم امنیتی و نظامی از هم نپاشیده و پایگاه مردمی نیز همچنان وجود دارد. کاملا برخلاف آنچه در تونس و مصر و لیبی رخ داد. بنابراین غربی‌ها ریسک حمله به سوریه را اجرایی نخواهند کرد، بلکه از داخل  این کشور را فرسوده و تضعیف خواهند کرد و سپس ضربه نهایی را همانند عراق و لیبی وارد می‌کنند. اما امروزه در سوریه در بسیاری از شهرها میلیون‌ها نفر به نفع رژیم بشاراسد تظاهرات می‌کنند، برخلاف آنچه در کشورهای دیگر متحول شده، رخ داد.

به طور خلاصه برای حمله به سوریه چند مانع وجود دارد:

1. شورای امنیت به دلیل وتوی روسیه و چین نمی‌تواند قطعنامه صادر کند

2. پایگاه مردمی- امنیتی و نظامی رژیم همچنان باقی است

3. قدرت بازدارندگی و نظامی موشکی سوریه که می‌تواند کل منطقه را بهم بریزد، به ویژه رژیم صهیونیستی که از همه بیشتر در معرض آن است و این رژیم حاضر نیست امنیت خود را به خطر بیندازد برای موضوعی که نتیجه آن مشخص نیست.

در نتیجه بحث برخورد نظامی برگه‌ی بعیدی است که در چنین دوره‌ای علیه سوریه استفاده شود.