حضرت رسول صَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَاله:
ماه رجب ماه بزرگ خداست و ماهي در حرمت و فضيلت به آن نمي‌رسد ؛ رجب ماه خداست و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امّت من است.
کسي که يک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودي بزرگ خدا گردد و غضب الهي از او دور گردد و دري از درهاي جهنّم بر روي او بسته گردد
حضرت موسي بن جعفرعليه السلام:
هر که يک روز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنّم يک ساله راه از او دور شود و هر که سه روز از آن را روزه دارد بهشت او را واجب گردد.
رجب نام نَهري است در بهشت از شير سفيدتر و از عسل شيرين تر؛ هر که يک روز از رجب را روزه دارد البتّه از آن نهر بياشامد.
ابن بابويه به سند معتبر از سالم روايت کرده است که گفت در اواخر ماه رجب به خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيدم.
چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود: آيا در اين ماه روزه گرفته اي؟
گفتم: نه والله اي فرزند رسول خدا!
فرمود: آن قدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آن را به غير از خدا کسي نمي داند. بدرستي که اين ماهي است که خدا آن را بر ماه‌هاي ديگر فضيلت داده و حرمت آن را عظيم نموده و براي روزه داشتن آن گرامي داشتن را بر خود واجب گردانيده است.
پس گفتم: اي فرزند رسول خدا! اگر در باقيمانده اين ماه روزه بدارم آيا به بعضي از ثواب روزه داران آن فايز مي گردم؟
فرمود: اي سالم! هر که يک روز از آخر اين ماه را روزه بدارد خدا او را از شدّت سَکَراتِ مرگ و از هَوْل بعد از مرگ و از عذاب قبر ايمن گرداند.
و هر که دو روز از آخر اين ماه روز دارد بر صراط به آساني بگذرد و هر که سه روز از آخر اين ماه را روزه دارد ايمن گردد از ترس بزرگ روز قيامت و از شدّت‌ها و هَوْل‌هاي آنروز و بَرات بيزاري از آتش جهنّم به او عطا کنند.
براي روزه ماه رجب فضيلت بسيار وارد شده است و روايت شده که اگر شخص قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه اين تسبيحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دريابد:
سُبْحانَ الاِْلهِ الْجَليلِ سُبْحانَ مَنْ لا يَنْبَغِي التَّسْبيحُ اِلاّ لَهُ سُبْحانَ الاْعَزِّ الاْکْرَمِ سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ؛ منزه است خداي بزرگ منزه است آنکه تنزيه و تسبيح جز براي او شايسته نيست؛ منزه است خداي برتر و کريمتر منزه است آنکه لباس عزت در بردارد و شايسته آن است