SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
1. مؤمن ، مؤمن واقعى نيست ، مگر آن كه سه خصلت در او باشد : سنتى از
پروردگارش و سنتى از پيامبرش و سنتى از امامش . اما سنت پروردگارش ،
پوشاندن راز خود است ، اما سنت پيغمبرش ، مدارا و نرم رفتارى با مردم است ،
اما سنت امامش صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است
(اصول
كافى ، ج 3 ، ص 339)
2. پنهان كننده كار نيك ( پاداشش ) برابر
هفتاد حسنه است و آشكار كننده‌كار بد سرافكنده است ، و پنهان كننده كار بد
آمرزيده است
(اصول كافى ، ج 4 ، ص 160)
3. از اخلاق
پيامبران ، نظافت و پاكيزگى است
(تحف العقول ، ص 466)
4.
امين به تو خيانت نكرده ( و نمى‌كند ) و ليكن ( تو ) خائن را امين
تصورنمودى
(تحف العقول ، ص 466)
5. برادر بزرگتر به منزله
پدر است
(تحف العقول ، ص 466)
6. دوست هركس عقل او ، و
دشمنش جهل اوست
(تحف العقول ، ص 467)
7. دوستى با مردم
، نيمى از عقل است
(تحف العقول ، ص 467)
8. به درستى
كه خداوند ، سر و صدا و تلف كردن مال و پر خواهشى را دوست‌ندارد
(تحف
العقول ، ص 467)
9. عقل شخص مسلمان تمام نيست ، مگر اين كه
ده خصلت را دارا باشد : از اواميد خير باشد ، از بدى او در امان باشند ، خير
اندك ديگرى را بسيار شمارد ، خير بسيار خود را اندك شمارد ، هرچه حاجت از او
خواهند دلتنگ نشود ، در عمر خود از دانش‌طلبى خسته نشود ، فقر در راه خدايش از
توانگرى محبوبتر باشد ، خوارى در راه خدايش از عزت با دشمنش محبوبتر باشد ،
گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد . سپس فرمود : دهمى چيست و چيست دهمى !
به او گفته شد : چيست ؟ فرمود : احدى را ننگرد جز اين كه بگويد او از من
بهتر و پرهيزگارتر است
(تحف العقول ، ص 467)
10. از امام
رضا ( ع ) سؤال شد : سفله كيست ؟ فرمود : آن كه چيزى دارد كه‌از ( ياد ) خدا
بازش دارد
(تحف العقول ، ص 466)
11. ايمان يك درجه
بالاتر از اسلام است ، و تقوا يك درجه بالاتر از ايمان‌است ، و به فرزند آدم
چيزى بالاتر از يقين داده نشده است
(تحف العقول ، ص
469)
12. اطعام و ميهمانى كردن براى ازدواج از سنت
است
(تحف العقول ، ص 469)
13. پيوند خويشاوندى را برقرار
كنيد گرچه با جرعه آبى باشد ، و بهترين پيوندخويشاوندى ، خوددارى از آزار
خويشاوندان است
(تحف العقول ، ص 469)
14. حضرت رضا ( ع )
هميشه به اصحاب خود مى‌فرمود : بر شما باد به اسلحه‌پيامبران ، گفته شد :
اسلحه پيامبران چيست ؟ فرمود : دعا
(اصول كافى ، ج 4 ، ص
214)
15. از نشانه‌هاى دين فهمى ، حلم و علم است ، و خاموشى
درى از درهاى حكمت‌است . خاموشى و سكوت ، دوستى آور و راهنماى هر كار خيرى
است
(تحف العقول ، ص 469)
16. زمانى بر مردم خواهد آمد
كه در آن عافيت ده جزء است ، كه نه جزء آن دركناره‌گيرى از مردم ، و يك
جزء آن در خاموشى است
(تحف العقول ، ص 470)
17. از امام
رضا ( ع ) از حقيقت توكل سؤال شد . فرمود : اين كه جز خدا ازكسى
نترسى
(تحف العقول ، ص 469)
18. به راستى كه بدترين
مردم كسى است كه يارى‌اش را ( از مردم ) باز دارد وتنها بخورد و زير دستش را
بزند
(تحف العقول ، ص 472)
19. بخيل را آسايشى نيست ، و
حسود را خوشى و لذتى نيست ، و زمامدار را وفايى نيست ، و دروغگو را مروت و
مردانگى نيست
(تحف العقول ، ص 473)
20. كسى دست كسى را
نمى‌بوسد ، زيرا بوسيدن دست او مانند نماز خواندن براى‌اوست
(تحف
العقول ، ص 473)
21. به خداوند خوشبين باش ، زيرا هركه به خدا
خوشبين باشد ، خدا با گمان‌خوش او همراه است ، و هركه به رزق و روزى اندك
خشنود باشد ، خداوند به كردار اندك او خشنود باشد ، و هركه به اندك از روزى
حلال خشنود باشد ، بارش سبك و خانواده‌اش در نعمت باشد و خداوند او را به درد
دنيا و دوايش بينا سازد و او را از دنيا به سلامت به دار السلام بهشت
رساند
(تحف العقول ، ص 472)
22. ايمان چهار ركن است :
توكل بر خدا ، رضا به قضاى خدا ، تسليم به امرخدا ، واگذاشتن كار به
خدا
(تحف العقول ، ص 469)
23. از امام رضا درباره بهترين
بندگان سؤال شد . فرمود : آنان هرگاه نيكى‌كنند خوشحال شوند ، و هرگاه بدى
كنند آمرزش خواهند ، و هرگاه عطا شوند شكر گزارند ، و هرگاه بلا بينند صبر كنند
، و هرگاه خشم كنند . درگذرند
(تحف العقول ، ص 469)
24.
كسى كه فقير مسلمانى را ملاقات نمايد و بر خلاف سلام كردنش بر اغنيا براو
سلام كند ، در روز قيامت در حالى خدا را ملاقات نمايد كه بر او خشمگين
باشد
(عيون اخبار الرضا ، ج 2 ، ص 52)
25. از حضرت امام
رضا ( ع ) درباره خوشى دنيا سؤال شد . فرمود : وسعت منزل‌و زيادى دوستان
(بحار الانوار ، ج 76 ، ص 152)
26. زمانى كه حاكمان دروغ
بگويند ، باران نبارد و چون زمامدار ستم ورزد ،دولت ، خوار گردد ، و اگر زكات
اموال داده نشود چهار پاپان از بين روند
(بحار الانوار ، ج 73 ، ص
373)
27. هر كس اندوه و مشكلى را از مؤمنى برطرف نمايد ، خداوند
در روز قيامت‌اندوه را از قلبش برطرف سازد
(اصول كافى ، ج 3 ، ص
268)
28. بعد از انجام واجبات ، كارى بهتر از ايجاد خوشحالى براى
مؤمن ، نزدخداوند بزرگ نيست
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
347)
29. بر شما باد به ميانه‌روى در فقر و ثروت ، و نيكى كردن
چه كم و چه زياد ،زيرا خداوند متعال در روز قيامت يك نصفه خرما را چنان
بزرگ نمايد كه مانند كوه احد باشد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
346)
30. به ديدن يكديگر رويد تا يكديگر را دوست داشته باشيد و
دست يكديگر رابفشاريد و به هم خشم نگيريد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
347)
31. بر شما باد راز پوشى در كارهاتان در امور دين و دنيا .
روايت شده كه" افشاگرى كفر است " و روايت شده " كسى كه افشاى اسرار
مى‌كند با قاتل شريك است " و روايت شده كه " هرچه از دشمن پنهان مى‌دارى
، دوست تو هم بر آن آگاهى نيابد "
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
347)
32. آدمى نمى‌تواند از گردابهاى گرفتارى با پيمان‌شكنى رهايى
يابد ، و ازچنگال عقوبت رهايى ندارد كسى كه با حيله به ستمگرى
مى‌پردازد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 349)
33. با سلطان و
زمامدار با ترس و احتياط همراهى كن ، و با دوست با تواضع ،و با دشمن با
احتياط ، و با مردم با روى خوش
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
356)
34. هر كس به رزق و روزى كم از خدا راضى باشد ، خداوند از
عمل كم او راضى‌باشد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 356)
35.
عقل ، عطيه و بخششى است از جانب خدا ، و ادب داشتن ، تحمل يك مشقت‌است ،
و هر كس با زحمت ادب را نگهدارد ، قادر بر آن مى‌شود ، اما هر كه به زحمت
بخواهد عقل را به دست آورد جز بر جهل او افزوده نمى‌شود
(بحار الانوار
، ج 78 ، ص 342)
36. به راستى كسى كه در پى افزايش رزق و
روزى است تا با آن خانواده خود را اداره كند ، پاداشش از مجاهد در راه خدا
بيشتر است
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 339)
37. پنج چيز است
كه در هر كس نباشد اميد چيزى از دنيا و آخرت به او نداشته باش : كسى كه در
نهادش اعتماد نبينى ، و كسى كه در سرشتش كرم نيابى ، و كسى كه در خلق و
خوى‌اش استوارى نبينى ، و كسى كه در نفسش نجابت نيابى ، و) كسى كه از
خدايش ترسناك نباشد
(تحف العقول ، ص 470)
38. هرگز دو
گروه با هم روبه‌رو نمى‌شوند ، مگر اين‌كه نصرت و پيروزى با گروهى‌است كه
عفو و بخشش بيشترى داشته باشد
(تحف العقول ، ص 470)
39.
مبادا اعمال نيك و تلاش در عبادت را به اتكاى دوستى آل محمد ( ع ) رهاكنيد
، و مبادا دوستى آل محمد ( ع ) و تسليم براى آنان را به اتكاى عبادت از
دست بدهيد ، زيرا هيچ كدام از اين‌دو به تنهايى پذيرفته نمى‌شود
(بحار
الانوار ، ج 78 ، ص 347)
40. عبادت پر روزه داشتن و نماز خواندن
نيست ، و همانا عبادت پر انديشه‌كردن در امر خداست
(تحف العقول ، ص
466)
41. كسى كه نعمت دارد بايد كه بر عيالش در هزينه وسعت
بخشد
(تحف العقول ، ص 466)
42. هرچه زيادى است نياز به
سخن زيادى هم دارد
(تحف العقول ، ص 466)
43. كمك تو به
ناتوان بهتر از صدقه دادن است
(تحف العقول ، ص 470)
44.
به آن حضرت گفته شد : چگونه صبح كردى ؟ فرمود : با عمر كاسته ، و كردارثبت
شده ، و مرگ بر گردن ما و دوزخ دنبال ما است ، و ندانيم با ما چه
شود
(تحف العقول ، ص 470)
45. سخاوتمند از طعام مردم بخورد
تا از طعامش بخورند ، و بخيل از طعام مردم‌نخورد تا از طعامش
نخورند
(تحف العقول ، ص 470)
46. ما خاندانى باشيم كه
وعده خود را وام دانيم چنانچه رسول خدا ( ص )كرد
(تحف العقول ، ص
470)
47. هيچ بنده به حقيقت كمال ايمان نرسد تا سه خصلتش باشد
: بينايى در دين ، و اندازه‌دارى در معيشت ، و صبر بر بلاها
(تحف
العقول ، ص 471)
48. به ابى هاشم داود بن قاسم جعفرى فرمود :
اى داود ما را بر شما به خاطر رسول خدا ( ص ) حقى است ، و شما را هم بر ما
حقى است ، هر كه حق ما را شناخت رعايت او بايد ، و هر كه حق ما را نشناخت
حقى ندارد
(تحف العقول ، ص 471)
49. با نعمتها خوش همسايه
باشيد ، كه گريز پايند ، و از مردمى دور نشوند كه باز آيند
(تحف العقول
، ص 472)
50. ابن سكيت به آن حضرت گفت : امروزه حجت بر مردم
چيست ؟ در پاسخ‌فرمود : همان عقل است كه به وسيله آن شناخته مى‌شود آن
كه راستگو است از طرف خدا و از او باور مى‌كند ، و آن كه دروغگو است و او را
دروغ مى‌شمارد ، ابن سكيت گفت : به خدا اين است پاسخ
(تحف العقول
، ص 473)
51. هركس آفريدگار را به آفريده‌هايش تشبيه كند ، مشرك
است و هركس به‌خداوند چيزى نسبت دهد كه خدا خود از آن نهى كرده است كافر
است
(وسائل الشيعة ، ج 18 ، ص 557)
52. ايمان انجام
واجبات و دورى از محرمات است ، ايمان عقيده به دل واقرار به زبان و كردار
با اعضاء تن است
(تحف العقول ، ص 444)
53. ريان از امام
رضا عليه السلام پرسيد : نظرتان راجع به قرآن چيست ؟ امام‌فرمود : قرآن
سخن خداست ، فقط از قرآن هدايت بجوييد و سراغ چيز ديگر نرويد كه گمراه
مى‌شويد
(بحار الانوار ، ج 92 ، ص 117)
54. امام رضا ( ع )
در ضمن تجليل از قرآن و اعجاز آن فرمودند : قرآن ريسمان‌محكم و بهترين راه
به بهشت است ، قرآن انسان را از دوزخ نجات مى‌دهد ، قرآن به مرور زمان
كهنه نمى‌شود ، سخنى هميشه تازه است زيرا براى زمان خاصى تنظيم نشده است
، قرآن راهنماى همه انسانها و حجت بر آنهاست ، هيچ اشكال و ايرادى به
قرآن راه پيدا نمى‌كند ، قرآن از جانب خداوند حكيم فرود آمده
است
(بحار الانوار ، ج 92 ، ص 14)
55. سليمان جعفرى از
امام رضا ( ع ) پرسيد : نظرتان درباره كار كردن براى‌دولت چيست ؟ امام
فرمود : اى سليمان هرگونه همكارى با حكومت ( ظ‌الم و غاصب )به منزله كفر
به خداست . نگاه كردن به چنين دولتمردانى گناه كبيره است و آدمى را
مستحق دوزخ مى‌نمايد
(بحار الانوار ، ج 75 ، ص 374)
56.
عبدالسلام هروى مى‌گويد : از امام رضا ( ع ) شنيدم مى‌فرمود : خدا رحمت‌كند
كسى را كه آرمان ما را زنده كند . گفتم : چگونه اين كار را بكند ؟ فرمود :
آموزشهاى ما را ياد بگيرد و به مردم بياموزد
(وسائل الشيعة ، ج 18 ،
ص 102)
57. هركس از خود حساب بكشد سود مى‌برد و هركس از خود غافل شود
زيان‌مى‌بيند ، و هركس ( از آينده‌اش ) بيم داشته باشد به ايمنى دست مى‌يابد
، و هركس از حوادث دنيا عبرت بگيرد بينش پيدا مى‌كند ، و هركس بينش پيدا كند
مسائل را مى‌فهمد و هركس مسائل را بفهمد عالم است
(بحار الانوار ، ج
78 ، ص 352)
58. عجب درجاتى دارد : يكى اين كه كردار بد بنده در
نظرش خوش جلوه كند وآن را خوب بداند و پندارد كار خوبى كرده . يكى اين كه
بنده‌اى به خدا ايمان آورد و منت بر خدا نهد با اين كه خدا را به او منت
است در اين باره
(تحف العقول ، ص 468)
59. اگر بهشت و
جهنمى هم در كار نبود باز لازم بود به خاطر لطف و احسان‌خداوند مردم مظ‌يع
او باشند و نافرمانى نكنند
(بحار الانوار ، ج 71 ، ص
174)
60. خداوند سه چيز را به سه چيز ديگر مربوط كرده است و به
طور جداگانه‌نمى‌پذيرد . نماز را با زكات ذكر كرده است ، هركس نماز بخواند و
زكات ندهد نمازش پذيرفته نيست . نيز شكر خود و شكر از والدين را با هم ذكر
كرده است .
از اين رو هركس از والدين خود قدردانى نكند از خدا قدردانى
نكرده است . نيز در قرآن سفارش به تقوا و سفارش به ارحام در كنار هم آمده
است . بنابراين اگر كسى به خويشاوندانش رسيدگى و احسان ننمايد ، با تقوا
محسوب نمى‌شود
(عيون اخبار الرضا ، ج 1 ، ص 258)
61. از
حرص و حسادت بپرهيز كه اين دو ، امتهاى گذشته را نابود كرد ، وبخيل نباش
كه هيچ مؤمن و آزاده‌اى به آفت بخل مبتلا نمى‌شود . بخل مغاير با ايمان
است
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)
62. احسان و اطعام به
مردم ، و دادرسى از ستمديده ، و رسيدگى به حاجتمندان‌از بالاترين صفات
پسنديده است
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)
63. با مشروب
خوار همنشينى و سلام و عليك نكن
(بحار الانوار ، ج 66 ، ص
491)
64. صدقه بده هرچند كم باشد ، زيرا هر كار كوچكى كه صادقانه
براى خدا انجام‌شود بزرگ است
(وسائل الشيعة ، ج 1 ، ص
87)
65. توبه كار به منزله كسى است كه گناهى نكرده
است
(بحار الانوار ، ج 6 ، ص 21)
66. بهترين مال آن است
كه صرف حفظ آبرو شود
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)
67.
بهترين تعقل خودشناسى است
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
352)
68. راستى امامت زمام دين و نظام مسلمين و صلاح دنيا و
عزت مؤمنان است ،امام بنياد اسلام نامى ( افزون شو ) و فرع برازنده آن
است ، بوسيله امام نماز و زكات و روزه و حج و جهاد درست مى‌شوند و خراج و
صدقات فراوان مى‌گردند و حدود و احكام اجراء مى‌شوند و مرز و نواحى محفوظ
مى‌ماند
(تحف العقول ، ص 462)
69. به خدا خوش گمان باشيد
، زيرا خداى عزوجل مى‌فرمايد : من نزد گمان بنده مؤمن خويشم ، اگر گمان او
خوب است ، رفتار من خوب و اگر بد است ، رفتار من هم بد باشد
(اصول
كافى ، ج 3 ، ص 116)
70. مرد عابد نباشد ، جز آن كه خويشتن دار
باشد ، و چون مردى كه در بنى‌اسرائيل خود را به عبادت وامى‌داشت ، تا پيش
از آن ده سال خاموشى نمى‌گزيد ، عابد محسوب نمى‌شد
(اصول كافى ، ج 3
، ص 172)
71. تواضع اين است كه به مردم دهى آنچه را مى‌خواهى
به تو دهند
(اصول كافى ، ج 3 ، ص 189)
72. عيسى بن مريم
صلوات الله عليه به حواريين گفت : اى بنى اسرائيل ! برآنچه از دنيا از
دست شما رفت افسوس مخوريد ، چنانكه اهل دنيا چون به دنياى خود رسند ، بر
دين از دست داده خود افسوس نخورند
(اصول كافى ، ج 3 ، ص
205)
73. كسى كه جز به روزى زياد قناعت نكند ، جز عمل بسيار بسش
نباشد ، و هركه‌روزى اندك كفايتش كند ، عمل كند هم كافيش باشد
(اصول
كافى ، ج 3 ، ص 207)
74. گاهى ، مردى كه سه سال از عمرش باقى
مانده صله رحم مى‌كند و خدا عمرش‌را 30 سال قرار مى‌دهد و خدا هرچه خواهد
مى‌كند
(اصول كافى ، ج 3 ، ص 221)
75. معمر بن خلاد گويد :
به امام رضا ( ع ) عرض كردم : هرگاه پدر و مادرم‌مذهب حق را نشناسند
دعايشان كنم ؟ فرمود : براى آنها دعا كن و از جانب آنها صدقه بده ، و اگر
زنده باشند و مذهب حق را نشناسند با آنها مدارا كن ، زيرا رسول خدا ( ص )
فرمود : خدا مرا به رحمت فرستاده نه به بى‌مهرى و نافرمانى
(اصول
كافى ، ج 3 ، ص 232)
76. هركس به مؤمنى گشايشى دهد ، خدا روز
قيامت دلش را گشايش دهد . .
(اصول كافى ، ج 3 ، ص
286)
77. خداى عزوجل به يكى از پيغمبران وحى فرمود كه : هرگاه
اطاعت شوم راضى‌گردم و چون راضى شوم بركت دهم و بركت من بى‌پايان است ،
هرگاه نافرمانى شوم خشم گيرم و چون خشم گيرم لعنت كنم و لعنت من تا
هفت پشت برسد
(اصول كافى ، ج 3 ، ص 377)
78. هرگاه مردم
به گناهان بى‌سابقه روى آورند به بلاهاى بى‌سابقه
گرفتارمى‌شوند
(اصول كافى ، ج 3 ، ص 377)
79. مردم از كسى
كه با صراحت و صادقانه با آنها رفتار كند خوششان نمى‌آيد
(بحار الانوار
، ج 78 ، ص 357)
80. عده‌اى به دنبال ثروت هستند ولى به آن
نمى‌رسند و عده‌اى به آن رسيده‌اند ولى قرار نمى‌گيرند و بيشتر
مى‌طلبند
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 349)
81. وقتى آشكارا
حرف حق مى‌شنويد خشمگين نشويد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
347)
82. حريصانه به دنبال قضاى حاجت حاجتمندان باشيد ، هيچ
عملى بعد از واجبات‌بالاتر از شاد كردن مسلمان نيست
(بحار الانوار ، ج
78 ، ص 347)
83. نادان ، دوستانش را به زحمت
مى‌اندازد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)
84. مسلمان اگر شاد
يا خشمگين شود از مسير حق منحرف نمى‌شود ، و اگر بر دشمن‌مسلط شود بيشتر از حقش
مطالبه نمى‌كند
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)
85. فقط دو
گروه راه قناعت پيش مى‌گيرند : عبادت كنندگانى كه در پى پاداش‌آخرتند يا
بزرگ منشانى كه تحمل درخواست از مردمان پست را ندارند
(بحار الانوار
، ج 78 ، ص 357)
86. مرگ ، آفت آمال و آرزوهاست ، و لطف و
احسان به مردم تا ابد براى‌انسان باقى مى‌ماند
(بحار الانوار ، ج 78 ،
ص 357)
87. عاقل ، احسان به مردم را غنيمت مى‌شمارد ، و شخص
توانا بايد فرصت راغنيمت شمارد و الا موقعيت از دست مى‌رود
(بحار
الانوار ، ج 78 ، ص 357)
88. خسيس بودن آبروى انسان را از بين
مى‌برد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)
89. قلب انسان حالت
خستگى و نشاط دارد ، وقتى در حال نشاط است مسائل راخوب مى‌فهمد و وقتى خسته
است كند ذهن مى‌شود ، بنابراين وقتى نشاط دارد آنرا به كار بگيريد و وقتى
خسته است آن را به حال خود بگذاريد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
357)
90. هر هدفى را از راه آن تعقيب كنيد . هركس اهدافش را از
راه طبيعى‌تعقيب كند به لغزش دچار نمى‌شود و بر فرض كه بلغزد چاره‌جويى
برايش ممكن است
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 356)
91. بهترين
مال آن است كه خرج آبرو و حيثيت انسان شود
(بحار الانوار ، ج 78 ،
ص 355)
92. خود را با كار مداوم خسته نكنيد و براى خود تفريح و
تنوع قرار دهيد ولى‌از كارى كه در آن اسراف باشد يا شما را در اجتماع سبك
كند پرهيز كنيد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)
93. تواضع و
فروتنى مراتبى دارد ، مرتبه‌اى از آن اين است كه انسان موقعيت‌خود را
بشناسد و بيش از آنچه شايستگى آن را دارد از كسى متوقع نباشد و با مردم به
گونه‌اى معاشرت و رفتار نمايد كه دوست دارد با او آنگونه رفتار شود و اگر كسى
به او بدى نمود در مقابل خوبى كند ، خشم خود را فرو خورد و گذشت پيشه كند و
اهل احسان و نيكى باشد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 355)
94.
بايد لطف و احسان قابل اعتنا باشد . نبايد چيز كم ارزشى را صدقه دهيم . ( در
زمانى كه عموم مردم تمكن نسبى دارند نبايد به خرما دادن بسنده كرد .
)
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 354)
95. كسى كه محاسن و
امتيازات زيادى داشته باشد مردم از او تعريف مى‌كنند ،و به تعريف خود نياز
پيدا نمى‌كند
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)
96. هركس به
راهنمايى تو اعتنايى نكرد نگران مباش حوادث روزگار او را ادب خواهد
كرد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)
97. كسى كه در پوشش
نصيحت به تو از ديگرى بدگويى مى‌كند ، به عاقبت بدى‌گرفتار خواهد
شد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)
98. هيچ چيزى زيانبارتر
از خودپسندى نيست
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 348)
99.
برنامه آموزش دين داشته باشيد در غير اين صورت باديه نشين و نادان‌محسوب
مى‌شويد
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)
100. از فقر انديشه
مكن كه خسيس خواهى شد ، و در فكر عمر دراز مباش كه باعث حرص به ماديات
است .
منبع: آوینی