پاسخ آیت الله شیرازی : این آیه شریفه به این معناست که: بعد از این همه معجزات آشکار و ادله روشن، منطق اسلام نیازی به اکراه و اجبار نیست.
آنان که فاقد منطق و دلیل باشند متوسل به اکراه و اجبار می شوند نه پیروان دین حنیف اسلام با وجود آن همه ادلۀ محکم و منطق روشن، به اضافه این که اسلام بر یک سلسله اعتقادات قلبی استوار است که آن اعتقادات ممکن نیست با اکراه و اجبار تحقق یابد،
اکراه و اجبار در اعمال و حرکات جسمانی افراد می تواند اثر بگذارد نه در افکار و اعتقادات قلبی. بنابراین اسلام دین منطق، دين عقل و عدل برای همه و برای همه چیز، ولی نه با زور و اکراه بلکه با استقبال و درخواست خود مردم لذا امیرمؤمنان علی علیه السلام در نهج البلاغه وقتی حقوق رعیت بر عهده زمامدار را می شمارد، می فرماید: «و آنکه شما را تعلیم نموده و با فرهنگ اسلام آشنا نمایم تا در جهالت و ضلالت نمانید».