شیعه نیوز | افرادی که با زیر پا گذاشتن هنجارهای اجتماعی مدام زبان به ناسزا باز می‌کنند و در حالت بدتر، در اماکن رسمی و اداری، مبادرت به توهین، فحاشی و بد زبانی می‌کنند کافی است با خواندن این مقاله بدانند چه عاقبتی در انتظارشان است.
به گزارش «شیعه نیوز»، فحاشی یکی از عمده ترین و رایج ترین جرم‌هایی است که افراد جامعه خیلی راحت به آن مرتکب می‌شوند اما اگر قبل از انجام این عمل به پیامد سخنان‌شان فکر کنند هرگز این حرکت را انجام نخواهند داد. افرادی که بدون آگاهی از قانون دست به این عمل می زنند، ناخواسته درگیر دادگاه و جریمه و گاهی شلاق و... می شوند.
طبق ماده 608 قانون مجازات اسلامی «فحاشی و استعمال الفاظ رکیک اگر مستوجب حد قذف نباشد، به مجازات مرتکب فحاشی تا 74 ضربه شلاق و یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی محکوم می گردد.»
انواع فحاشی
1.فحاشی ناموسی «قذف»
2.فحاشی پیامکی
3.افتراء
4.تهمت
5.توهین
6.هجو
1.فحاشی ناموسی یا قذف چیست؟
براساس تعریف دکتر محمد جعفر جعفری لنگرودی:«اسناد زنا یا لواط به کسی .فاعل قذف را _قاذف_ و طرف را _ مقذوف_ می نامند. قذف باید یقینی باشد . به صورت اخبار از روی قصد و عمد»
یعنی اگر شخصی به دیگری فحش ناموسی دهد ، باید بتواند در دادگاه و در مقابل حاکم ثابت کند که طرف مقابل یا اعضای خانواده او که مورد فحاشی قرار گرفته‌اند، چنین کاری را به عمد و به قصد انجام داده‌اند و برای اثبات حرف خود مدرک بیاورد. در غیر این صورت مجازات سختی پیش رو دارد. همچنین دادن فحش ناموسی چه به صورت حضوری، پیامکی، از طریق شبکه اجتماعی، ایمیل، نامه و... هم قذف به حساب می آید.
طبق ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی«فرد مرتکب جرم، به ۷۴ ضربه شلاق یا پرداخت معادل پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی، محکوم می‌شود.»
2.فحاشی پیامکی
طبق ماده 641 قانون مجازات اسلامی :«اگر از طریق لوازم مخابراتی ایجاد به مزاحمت شود علاوه بر اجرای مقررات خاص شرکت مخابرات مرتکب به حبس از یک تا شش ماه محکوم خواهد شد. علی ای حال چنانچه از طریق پیامک، فحاشی انجام شود مرتکب، به مجازات مزاحم تلفنی محکوم می گردد.»
پس فحاشی از طریق پیامک، تلگرام، اینستاگرام، ایتا، ایمیل و... اولین جرمی که به وجود می آورد جرم مزاحم تلفنی است. بعد از آن اگر فحاشی ناموسی باشد مانند مورد بالا قذف هم صورت گرفته است. بنابراین فرد در فحاشی پیامکی هر دو جرم را انجام داده است که تبعات زیادی دارد.
3.افتراء
در این جا می توان به دو حالت اشاره کرد:
الف)افتراء قولی:
نسبت دادن جرم به صورت لفظی به دیگری یا به صورت عادی یا به صورت مجازی از طریق رسانه ها یا شبکه اجتماعی مانند: فرد می گوید رئیس شرکت (...) کلاهبردار است.در صورتی که این طور نیست.
ب)افترای فعلی
فرد برای اثبات جرم به دیگری وسایل و ملزومات را آماده می کند تا به آن جرمی را نسبت دهد. مانند: در جیب دیگری وسایل دزدی بگذارد و او را بین دیگران دزد جلوه دهد.
طبق مواد 697 و 699 قانون مجازات اسلامی: «در افترای قولی ـ به جز در موارد تهمت‌های ناموسی که موجب حد است – برای مفتری حبس از یک ماه تا یک سال یا تا 74 ضربه شلاق پیشبینی کرده است. کیفر افترای فعلی نیز حبس از 6 ماه تا 3 سال یا تا 74 ضربه شلاق است.»
4.تهمت
تهمت هم مانند افترا است و به معنای نسبت دادن عملی مجرمانه به دیگری که به صورت ناحق باشد را تهمت می گویند. در اصطلاح عوام به آن «تهمت ناروا» می گویند.
5.توهین
توهین دو حالت دارد:
الف)توهین به مقامات رسمی و قانونی
توهین به مقامات رسمی و قانونی و افرادی که مقام دولتی به حساب می آیند جرم است مانند توهین به شهردار، وکیل، قاضی، کارمندان دادگاه، پزشک ، پرستار، کارمندان بیمارستان، وزیر، دیوان محاسبات، رئیس کشور،نمایندگان مجلس، تولیت ،حوزه علمیه و عوامل مربوط به آن کارمندان مختلف مانند بانک،شهرداری، آتش نشانی، و... که در حین انجام وظیفه هستند. در صورتی که مورد توهین واقع شوند . فرد توهین کننده طبق قانون:« 3 تا 6 ماه حبـس یا 50 هزار یا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد داشت.»
ب)توهین به زنان و اطفال
توهین و فحاشی به بانوان و اطفال در معابر عمومی، طبق قانون مجازات :«به حبس از 2 تا 6 ماه و تـا 74 ضربـه شلاق محکوم خواهد شد.»
6.هجو
شخص یا اشخاصی که بانقاشی، سرودن اشعار، نوشتن و...دیگران را مورد گزند و توهین قرار دهند هجو انجام داده اند.
طبق ماده 700 :«هر کسی با نظم یا نثر یا به صورت کتبی یا شفاهی کسی را هجو کند یا هجوبه کند به حبس از 1 تا 6 ماه محکوم می شود.»
امید است بعد از بررسی و خوانش این مقاله مواظب سخن گفتن خویش باشیم تا هم موجب رنجیده خاطر کردن دیگران نباشیم و همچنین جلوی مجرم شناخته شدن خود و دیگران را بگیریم.
از پیامبر صلی الله علیه و آله روایت شده است :
« لَیْسَ الْمُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلا اللَّعَّانِ وَلا الْفَاحِشِ وَلا الْبَذِیءِ»
«مؤمن، انسانی بدگوی عیب‌گیرنده و لعن‌کننده و فحش‌گوی و بدزبان هرزه‌گو نیست.»