شیعه نیوز | عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی با اشاره به تاثیر مشکلات اقتصادی و معیشتی خانواده ها در فرایند یادگیری دانش‌آموزان، اظهار داشت: وقتی خانواده هایی را می‌بینید که دچار بحران های خانوادگی، اقتصادی و یا معیشتی هستند، این مسأله در فرایند یادگیری دانش آموزان در مدارس هم اثر می‌گذارند.
به گزارش «شیعه نیوز»، عبدالوحید فیاضی در خصوص اختلالات یادگیری در میان دانش آموزان، گفت: اختلالات یادگیری انواع و سطوح مختلفی دارد. البته دانش آموزان مدارس استثنایی از این مسأله مستثنی هستند، اما دانش آموزانی که در مدارس عادی درس می‌خوانند، به دلایل مختلف دچار اختلالات یادگیری می‌باشند.
وی ادامه داد: من اعتقاد دارم این اختلالات زمینه‌هایی دارد که اولا احتمالا در فرآیندهای آموزشی، یا علمی عمل نکردیم و یا برنامه ریزی درستی برای طبقه بندی دانش آموزان نداشتیم و این مسأله به مسایلی بازگردد که شاید خارج از حوزه آموزش و پرورش باشد. شما وقتی خانواده های را می‌بینید که دچار بحران های خانوادگی ، اقتصادی و یا معیشتی هستند، این مسأله را در فرایند یادگیری دانش آموزان در مدارس هم اثر می‌گذارد.
آقای فیاضی نماینده مردم نور و چمستان در مجلس شورای اسلامی گفت: کمبودهایی که در سطح کلاس‌های درسی از حیث معلم، برنامه درسی، محتوا و فضای آموزشی و … وجود دارد همه به عنوان عاملی است که اختلال یادگیری را منجر می‌شود. بنابراین آموزش و پرورش باید با انجام مطالعات و بررسی های لازم، به فکر حل مسأله باشد اما حل مسأله هنوز صورت نگرفته است و آنقدر بحران های بدیهی سطحی و روبنایی در نظام آموزش و پرورش وجود دارد که مدیران و برنامه ریزان این حوزه توانی برای ورود به مراحل علمی در جهت حل مشکل اختلالات یادگیری ندارند.
وی در خصوص تاثیر بحران های اجتماعی در فرایند یادگیری دانش آموزان، اظهار داشت: مسأله خانواده در تعلیم و تربیت بسیار مهم است. متاسفانه ما فکر می‌کنیم که متولی تعلیم و تربیت، فقط آموزش و پرورش است درحالی که آموزش و پرورش متولی تعلیم و تربیت جامعه است. فرایند تربیت، کامل نمی‌شود مگر با اتحاد بین مدرسه و خانه و ما در زمینه خانواده، کارهای انجام نشده زیادی داریم. خانواده های سنتی گذشته، کارکردهایی داشتند که از نظر تربیتی، مقبول بود اما این کارکردها در جامعه و دنیای جدید و حوزه های جدید یادگیری، متحول شده است و ما نتوانستیم آنها را مدیریت کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که چرا تحصیل و علاقه به درس اولویت بخش قابل توجهی از دانش آموزان نیست، گفت: این برداشت، الان پیش آمده و البته فضای اجتماعی جامعه این مسأله را ایجاد کرده است که درس خواندن کمکی به زندگی نمی‌کند زیرا این تصور که «درس بخوانیم تا خوب زندگی کنیم» دیگر وجود ندارد و شاید این تفکر جایگزین شده که «درس نخوانیم تا خوب زندگی کنیم»؛ لذا در حوزه آموزش و پرورش به کندی پیش می رویم؛ زیرا کاری که به زندگی و آینده فرزندان ما کمک نکند، در جریان فعالیت روزانه آنها هم نقش کمرنگی خواهد داشت لذا بخش زیادی از دانش آموزان به درس و مدرسه بی اعتنا می‌شوند.