سومین کریسمس شوم برای سرزمین فراموش شده

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شبستان، کریسمس 2009 شوم ترین جشن را برای فلسطینیان نوار غزه به ثبت رساند و با گذشت سه سال از حمله اسراییل به نوار غزه در این تاریخ هنور تغییر چشمگیری در بهبود شرایط مردم این منطقه مشاهده نشده است کما اینکه فشارها و کمبودها هروز بیشتر و درباره نیازهای جدیدی احساس می شود.

کریسمس، بزرگترین جشن مسیحیان و دنیای غرب یادآور سخت ترین روزها برای مردم غزه است، پایان شوم سال 2008 با آغازی منحوس تر در سال 2009 برای نوار غزه همراه بود، حمله رژیم صهیونیستی در این زمان آغازی بی پایان برای غزه به شمار می رود که آثار آن هرگز در این منطقه به پایان نرسید.

حمله اسراییل با هدف حمله به مقاومت مردمی غزه شکل گرفت و مردم این منطقه با وجود تمام مشکلات همچنان در وطنشان باقی مانده اند در حالیکه در طول تاریخ می بینیم مناطق جنگ زده بلافاصله با مقوله ای به نام مهاجرت و آوارگی همراه است اما مردم غزه برخلاف همه دیگر جنگ زده ها در سرزمینشان باقی ماندند.

شرایط غزه از زمان حمله اسراییل به این منطقه همچنان بدون تغییر بوده است، در دسامبر 2011 وضعیت هشدار در نوار غزه به این ترتیب گزارش شد:

- محاصره غیر انسانی و غیر قانونی نوار غزه از پنج سال گذشته از سوی اسراییل تحمیل شده است که به حمایت برخی سیاست های منطقه ای و غرب و فشار های متعهدانه برخی کشورها به مساند بین المللی چون سازمان ملل نه تنها کمتر نشده بلکه در فشار روزافزون است.

کامیون های شامل کمک های دارویی و ساختمانی که شمار آنها روزانه به 150 دستگاه می رسد همچنان در پشت مرزهای غزه در حال گزینش شدن از سوی اسراییل هستند تا جایی که بسیاری از محصولات فاسد شدنی تاریخ استفاده خود را از دست می دهند.
براساس برآورد سازمان های بین المللی نوار غزه نیازمند 750 کامیون در هر روز برای پاسخگویی به نیازهای فوری مردم است.

- 90 درصد کارخانه ها ویران شده در طول حمله اسراییل در سال 2008 هنوز بسته اند یا در حال نابودی کامل هستند چرا که ابزار اولیه ساخت وجود ندارد.

- بیکاری در حال افازیش است به خصوص در میان جوانان: بیش از 65 درصد جوانان غزه بیکار هستند، در اینجا خاطر نشان می کنیم که فقدان پروژه های اساسی توسعه بیداد می کند: تمام پروژهای فعلی برای کمک رسانی هستند نه برای توسعه.

- گذرگاهها همچنان بسته هستند آنها تنها برای ورود کالاهایی منتخب از سوی رژیم صهیونیستی باز و بسته می شوند و تنها زمانی انجام می شود که فشاری بین المللی حاکم باشد .
- گذرگاه رفح تنها گذرگاه اتصالی غزه به بیرون هم اکنون باز است و بی شک بهبودی در این روند به وجود امده اما تا ثبات کامل سیاسی مصر همچنان با محرومیت هایی همراه است.

به همه این مشکلات حملات گاه و بگاه هوایی رژیم اشغالگر باید اضافه شود که هرگز متوقف نمی شود: در طول سال 2011 بیش از 70 فلسطینی در این حملات کشته شده اند که در میان آنها 20 کودک و 5 زن وجود داشتند.
نتیجه محاصره و شرایط فعلی غزه و فشارهای اقتصادی بسیاری از ساکنین را مجبور کرده است به سمت شمال نوار غزه پناه ببرند جایی که بسیار به اسراییل نزدیک است.

به گزارش خبرگزاری فرانسه ، برخی از غزه ای ها مجبورند در تونل های زیرزمینی مرزها با شرایط دشوار کار کنند که تا همین حالا 60 نوار را به کام مرگ کشانده است.

آنچه که بیشتر از هر چیز روحیه مردم غزه را شکنجه می دهد راکد بودن شرایط و بدون تغییر ماندن آن در طول سالهاست که حتی به سمت افول نیز در حرکت است.

آینده ای نامعلوم احساس بدی به مردم غزه می دهد و رنج را برای آنها صد چندان می کند به خصوص جوانانی که به آینده خود کاملا ناامید هستند.
سه از سال از جنگ غزه می گذرد و مردم همچنان کشته می شوند ،تحریم، بمباران و کشته و زخمی هنوز ادامه دارد.

برخلاف تمام تحریم ها و سختی ها، مردم مقاوم غزه باور کرده اند که زندگی ادامه دارد و خود را با شرایط وقف داده اند و در برابر سکوت مجامع بین المللی همچنان صبر پیشه کرده اند.

مردم غزه فقط در حال انتظار هستند، آنها منتظر هستند تا جواب این سه سئوال را بگیرند:
1- یک سئوال مشروع: تا چه زمانی تخطی های اسراییل از قوانین بین المللی ادامه دارد؟تا کی بی توجهی به خطاهای اسراییل ادامه دارد؟ تا چه زمانی رنج مردم غزه ادامه دارد؟
2- آیا تصمیم شجاعانه ای از سوی مجامع بین المللی برای اتمام حصر غزه اتخاذ می شود؟
3- و در پایان چه زمانی مردم غزه کوچکترین بهبودی در ظرایط خود احساس می کنند؟

در حال انتظار برای رسیدن به پاسخ این سئوال ها مردم غزه مقاومت می کنند، صبر پیشه می کنند و به خصوص به فردایی بهتر امیدوار هستند،فردایی سرشار از آزادی،صلح و قبل از همه آنها فردایی سرشار از عدالت.