شیعه نیوز | کشور برزیل با جمعیت ۲۰۳٬۰۶۲٬۰۰۰ نفر و وسعت ۸.۵۱۴.۸۷۷ کیلومتر مربع بزرگترین کشور امریکای جنوبی است که پایتخت آن برازیلیا است. برزیل که منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در بر می‌گیرد، شرقی‌ترین کشور قاره آمریکاست و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، گویان، سورینام و گویان فرانسه هم‌مرز است. زبان رسمی کشور برزیل، پرتغالی و در حال حاضر حکومت آن جمهوری فدرال است.
به گزارش «شیعه نیوز»، پیشینه ورود مسلمانان به کشور برزیل به سال ۱۵۰۰ (میلادی)، بر می‌گردد ، هنگامی که پرتقالی‌ها ملوانان عرب را با خود به این کشور آوردند. پس از آن نیز مسلمانان سیاه پوست آفریقایی که اسیر شده بودند وارد برزیل شدند. گروه جدیدی از مسلمانان نیز در قالب مهاجران سوری و لبنانی از اواخر سده ۱۹ و اوایل سده ۲۰ میلادی وارد برزیل شدند. تاریخ حضور شیعیان در برزیل نیز به دوران عثمانی‌ها باز می‌گردد که شیعیان فراری از ارتش این دولت از راه آرژانتین به برزیل رفتند. اغلب این شیعیان لبنانی‌تبار بودند.
حجت الاسلام و المسلمین طالب حسین خزرجی، موسس مرکز اسلامی برزیل و از مبلغان با سابقه مکتب تشیع در این کشور است. این عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) به تشریح آزادی تبلیغ مکتب تشیع در کشور برزیل و بیان خاطراتی از تجربیات تبلیغاتی خود در این کشور، پرداخته است:
رویکرد دولت برزیل در قبال فعالیت های دینی چگونه است؟
آزادی ادیان در کشور برزیل، وجود دارد و بسیاری از ادیان و حتی فرقه های انحرافی در این کشور، فعال هستند. شما در برزیل این اجازه را دارید که یک مرکز دینی یا یک جمعیت دینی را ایجاد کنید، اما نباید در امور سیاسی، دخالت داشته باشید و فعالیت هایتان باید منحصر به تبلیغ دین و مذهبی که به آن تعلق دارید، بماند. تعداد زیادی کلیسا و معابد متعلق به فرقه های انحرافی همچون شیطان پرست ها در برزیل وجود دارد، یعنی در این حد، آزادی برای ادیان در این کشور موجود است و ما در چنین فضایی در برزیل، مشغول به فعالیت هستیم و به نشر دین اسلام به صورت مسالمت آمیز و به شیوه تبلیغ چهره به چهره از طریق گفتگو، می پردازیم.
هر منطقه ای شیوه تبلیغی خاص خود را دارد و نمی توانیم از همان ادبیاتی که برای تبلیغ دین در کشورهایی همچون ایران و عراق، استفاده می شود، در برزیل استفاده کنیم، این کار حکیمانه نیست، بلکه کار حکیمانه، رساندن اسلام اصیل براساس شیوه متعارف تبلیغی در هر منطقه است.
چه استفاده ای از آزادی ادیان برای فعالیت های تبلیغی خودتان دارید؟
ما در نمایشگاه های بین المللی کتاب که به صورت سالیانه در شهرهای سائوپوئولو و ریودوژانیرو در کشور برزی، برگزار می شود، شرکت می کنیم و در این نمایشگاه ها، غرفه برای عرضه کتاب های خودمان می گیریم. شرکت در چنین نمایشگاه هایی هزینه زیادی دارد، اما این هزینه را برای نشر تشیع و اسلام می پردازیم تا کتاب های ما به دست مخاطبان برسد. در این نمایشگاه ها حتی قرآن کریم و برخی از کتاب های دیگر را به بازدیدکنندگان، هدیه می دهیم و هیچ مانعی در این زمینه، وجود ندارد.
ارتباط شما با دولت برزیل در چه وضعیتی قرار دارد ؟
ما با نهادهای دولتی مختلف در کشور برزیل ارتباط خوبی داریم و مسئولان دولتی این کشور اعم از شهرداری یا پلیس در برنامه های ما با دعوت قبلی، شرکت می کنند. من از ۳۳ سال پیش تاکنون به فعالیت تبلیغی در کشور برزیل، مشغول هستم و هیچ مشکلی با دولت این کشور نداشتم. به عنوان مثال براساس قانون کشور برزیل، عکس گذرنامه باید بدون حجاب باشد، اما ما با هماهنگی که با پلیس فدرال این کشور داشتیم، هر کدام از خواهران مسلمانی که به دنبال استفاده از عکس محجبه در گذرنامه خود هستند را با نامه ای با ذکر حرمت دینی استفاده از عکس بی حجاب در اسلام به پلیس فدرال، معرفی می کنیم و طبق روال کار اخذ گذرنامه برای این خواهران بدون هیچ مشکلی انجام می شود. در بسیاری از امور دیگر نیز با نهادهای دولتی برزیل، تعامل داریم.
چرا با وجود آزادی ادیان در برزیل، مبلغان شیعی در بسیاری از مناطق این کشور حضور ندارند؟
برزیل یک کشور بزرگ و بکر است که مساحت آن هشت میلیون و ۴۵۰ هزار کیلومتر مربع است. برزیل کشور کوچکی نیست و بزرگ ترین کشور در منطقه آمریکای لاتین محسوب می شود که فعالیت در آن نیاز به مبلغان بسیاری دارد، اما باید بین آنها هماهنگی صورت بگیرد و این مبلغان در قالب یک برنامه مشترک، فعالیت کنند. البته هر کسی به اندازه توان و ظرفیت خود می تواند کار انجام بدهد، به عنوان مثال اگر فردی در قم باشد، نمی تواند همزمان در شهرهای دیگر مثل کاشان و اصفهان، کار انجام بدهد. اگر مبلغی در شهر ریودوژانیرو برزیل باشد، نمی تواند در شهر سائوپوئولو هم فعالیت کند. لذا یک مبلغ خوب علاوه بر برگزاری مراسم های دینی در مرکز اسلامی خود در بین دوستان، همسایگان، مدارس و مراکز پیرامون خود باید فعالیت کند تا دین این گونه، نشر پیدا کند.
اکنون فعالیت های شیعی در کشور برزیل در چهار منطقه از جمله شهرهای سائوپوئولو و کوریتیبا متمرکز است که در این مناطق علاوه بر وجود مراکز و جمعیت های شیعی، جلسات دینی هم در منازل شیعیان، برگزار می شود.
چه فعالیت هایی در زمینه نشر معارف حسینی در کشور برزیل داشتید؟
ما نشریات و کتاب های داستانی را در خصوص واقعه عاشورا و قیام امام حسین(ع) در این کشور به چاپ رساندیم. مردم برزیل می خواهند بفهمند که چرا ما برای امام حسین(ع) که هزار و چهارصد سال پیش به شهادت رسید، هنوز مجلس عزاداری برگزار می کنیم و در سوگ شهادت این امام معصوم، اشک می ریزیم. ما در کتاب هایی در برزیل به تشریح واقعه عاشورا و بیانات امام حسین(ع) پرداختیم تا به برزیلی ها نشان بدهیم که نهضت حسینی، یک حرکت گذرا نبود که به پایان رسیده باشد، بلکه یک جنبش زنده است که قابل تکرار می باشد، هر کجا که حق است، باطل نیز وجود دارد و نبرد حق با باطل از زمان هابیل و قابیل تا زمان ظهور امام زمان(عج) ادامه دارد.
چگونه در مورد حادثه غدیر خم برای مردم برزیل، صحبت می کنید؟
حادثه غدیر یکی از حوادثی هست که مختص به شیعیان نیست، بلکه مربوط به جریان اسلام است. وقتی در موارد چنین مواردی با برزیلی ها صحبت می کنیم، آنها می پذیرند، چون دشمنی در مقابل مفاهیم اسلامی ندارند و قابلیت پذیرش در آنها وجود دارد. یکی از خواهرانی که برخی از کتاب های ما را در برزیل، ترجمه می کرد، می گفت که من در مورد اسلام، کتاب تالیف کردم، اما نمی دانستم که پیامبر برای جانشین پس از خود، وصیتی کردند. او که اهل سنت بود، در زمانی که مشغول ترجمه یکی از کتاب های ما در خصوص اصول دین و بیعت غدیر و احادیث نبوی نبود، با دیدن احادیث مربوط به ولایت حضرت امیرالمومنین(ع) شوکه شد. او می توضیح داد که من با خودم گفتم محال است که پیامبر(ص) به عنوان کسی که سید عقلا بودند، برای جانشین پس از خود وصیت نکرده باشند و براین اساس، این خواهر مترجم، شیعه شد و بیشتر کتاب های ما را در مورد عقیده ترجمه کرد، او این چیزها را پیش از این نمی دانست و در منابع در اختیار او، حرفی از غدیر نبود یا اگر چیزی هم بود فقط به صورت گذرا به داشتن محبت اهل بیت(ع) اشاره داشت.
چه خاطره جالبی از تجربیات تبلیغی خود در کشور برزیل دارید؟
خاطرات زیادی از تجربیات تبلیغی در کشور برزیل دارم، یکی از این خاطرات مربوط به برادری از سیک ها بود که او را در فرودگاه شهر برازیلیا پایتخت کشور برزیل دیدم، به او سلام کردم و گفتم که معمولا دکترها و اندیشمندان، نزدیک ترین افراد به خداوند هستند، اما تو از این گونه افراد نیستی، او از من پرسید که چه دینی داری، من پاسخ دادم که مسلمان هستم و دین اسلام را برای او، تشریح کردم و از مکتب اهل بیت(ع) برای او گفتم. این برادر سیک، آدرس من را گرفت و بعدا با سفر دو ساعته با هواپیما از شهر برازیلیا به شهر سائوپوئولو، آمد تا با من، صحبت کند. من به مدت سه ساعت با او در خصوص اسلام، گفتگو کردم و به صورت مختصر از همه چیز برای او سخن گفتم تا جایی که دیدم اشک ها از چشمان او، جاری شد. او گفت که من کجا بودم و الان کجا هستم و خدا را شکر می کنم که من را به وسیله تو هدایت کرد و باعث شد که تو را در فرودگاه ببینم، قبلا گمراه بودم و الان هدایت شدم. این برادر سیک هدایت شد و مکتب اهل بیت(ع) را پذیرفت و دکترهای زیادی این گونه هدایت شدند.
شخص دیگری بود که کتابخانه بزرگی را در شهر سائوپوئول، مدیریت می کرد، ما کتاب نهج البلاغه به زبان پرتغالی را پس از ترجمه به او اهدا کردیم، او پس از دریافت کتاب نهج البلاغه و مطالعه آن گفت که من این چیز را از آسمان طلب می کردم، ولی از زمین برایم آمد. او پس از دریافت کتاب نهج البلاغه در هر هر زمان و شرایطی مشغول مطالعه این کتاب بود که جای خوشحالی داشت.
برزیلی ها به صورت عام، انسان های بی شیله و پیله ای هستند که در بین آنها، اساتید و فرهیختگان و پژوهشگرانی وجود دارند که برای رسیدن به حقیقت، تلاش می کنند. به عنوان مثال یک شخص برزیلی ایتالیایی تبار نزد من آمد و گفت که من ۲۳ سال در جستجوی اسلام بودم، اما آن را نیافتم. به او گفتم که مسیری که طی کردی، مسیر اشتباهی بود. تو اسلام را در بین مسلمانان جستجو می کردی، در حالی که باید قرآن و اسلام و اندیشه نبوی و احادیث رسول اکرم(ع) و اهل بیت(ع) را مطالعه می کردی، و او این گونه راه که ۲۳ سال پیدا نکرده بود را در دو ساعت، شناخت.