شیعه نیوز | نشریه اکونومیست در گزارشی علمی- پزشکی این پرسش را مطرح کرده که آیا واقعا همان‌طور که ادعا می‌شود، روزه‌داری یا یک رژیم غذایی مبتنی بر کم‌خوری می‌تواند انسان را به راحتی به صد سالگی برساند؟ این نشریه در ادامه در پاسخ به این پرسش از یک پزشک ایتالیایی نقل قول کرده- که می‌گوید روزه‌داری قطعا چنین مزایایی می‌تواند به همراه داشته باشد- و در ادامه نیز رژیم غذایی منحصر به‌فردش را برای مخاطبان اکونومیست مطرح می‌کند.
به گزارش «شیعه نیوز»، در یک عصر گرم جولای سال ۲۰۲۲، ساکنان شهر کوچکی در جنوب ایتالیا به نام واراپودیو برای یک جشن گرد هم آمدند. یک گروه موسیقی داشتند در مقابل کلیسای شهر که با صدها چراغ رنگارنگ تزئین شده بود، آهنگ‌های کلاسیک را می‌نواختند. وقتی شهردار داشت با خوشحالی با مهمانانی که بهترین لباس‌های روز یکشنبه‌شان را پوشیده بودند، دست می‌داد، کشیش به طور رسمی ایستاده و جام نقره‌ای آب مقدس را به دست گرفته بود.
این مهمانی به افتخار والتر لونگو دانشمند ایتالیایی برپا شده بود که به دلیل تحقیقاتش در مورد فواید روزه‌داری مشهور است. لونگو که نیمی از روزهای سال را در میلان در مؤسسه انکولوژی مولکولی کار می‌کند و نیمی دیگر را در موسسه «طول عمر» در لس‌آنجلس، یک مرد لاغر و خوش‌اندام ۵۶ ساله با موهای آشفته قهوه‌ای است که در روز جشن شلوار جین و پیراهنی مشکی با آستین‌های بالازده پوشیده بود. لونگو با خنده روبان جشن را برید و در اوج تشویق تماشاچیان و مهمانان، کشیش او را با آب مقدس تبرک داد. پس از آن هم مدعوین به آرامی به سمت میدان شهر رفتند تا به سخنرانی لونگو- که قرار بود راز داشتن عمر طولانی را با آن‌ها در میان بگذارد- گوش دهند.
لونگو آن روز برای این به زادگاه خانوادگی‌‌اش آمده بود تا سوژه‌هایی را برای مطالعه جدیدش در مورد تأثیر روزه‌داری بر طول عمر انسان پیدا کند. ایتالیایی‌ها در طول تاریخ همیشه نسبت به مردم دیگر کشورهای ثروتمند غربی از امید به زندگی بالاتری برخوردار بوده‌اند. میانگین طول عمر یک ایتالیایی ۸۳ سال است- که در قیاس با انگلیسی‌ها دو سال در مقایسه با میانگین عمر آمریکایی‌ها شش سال بیشتر است و تنها دو سال کمتر از متوسط عمر ژاپنی‌هاست. نکته جالب این که زادگاه خانوادگی لونگو در ایتالیا به دلیل تعداد زیاد مردمان صدساله‌اش مشهور است و در بیست سال گذشته این شهر سه برابر بیشتر از میانگین ملی ایتالیا افراد صدساله به خود دیده است.
لونگو اما اولین چیزی که در برابر جمعیت یادآوری کرد، این بود که زندگی در شهری که مردمانش عمر طولانی دارند، تضمینی برای زندگی طولانی بقیه مردمان آن شهر نیست. امروز نزدیک ۸ درصد از بزرگسالان در مناطق جنوبی ایتالیا از دیابت رنج می‌برند- که اکثر موارد ابتلا به این بیماری با چاقی مرتبط است. یک سوم کودکان و نوجوانان این منطقه نیز اضافه وزن دارند یا چاق به شمار می‌آیند. طبق گزارش سال ۲۰۲۲ یک سازمان پزشکی-بهداشتی غیردولتی، کالابریایی‌ها انتظار می‌رود که فقط تا اواسط ۵۰ سالگی‌شان زندگی سالم و سلامتی داشته باشند- و این در حالی است که بقیه ایتالیایی‌ها حداقل ده سال بیشتر آرامش و سلامتی را تجربه می‌کنند و البته سوئدی‌ها هم تقریباً ۲۰ سال بیشتر از این. تصور می‌شود یکی از دلایل این امر افزایش مصرف غذاهای فوق فرآوری‌شده باشد.
لونگو بیشتر دوران کاری خود را وقف تلاش برای اثبات این موضوع کرده که روزه‌داری می‌تواند عمر افراد را افزایش داده و سلامت آن‌ها را بهبود بخشد. تحقیقات دانشمندان همکار او نشان داده است که روزه‌داری یا زندگی بدون غذای زیاد در کوتاه‌مدت می‌تواند سلول‌های بنیادی را- که تنها سلول‌های بدن هستند که می‌توانند انواع سلول‌های مختلف بسازند- فعال کرده و باعث اتوفاژی شود که به فرآیندی اطلاق می‌شود که در جریان آن سلول‌ها قسمت‌های آسیب‌دیده خود را بازیافت کرده و جوان‌سازی می‌کنند. لونگو عقیده دارد که می‌توان از این فرآیندها برای کاهش سرعت پیری و کمک به درمان بیماری‌هایی مانند سرطان، دیابت و آلزایمر استفاده کرد.
او تحقیقات خود را در چهار کتاب ارائه داده- که یکی از آن‌ها ایده‌های بحث‌انگیز او را در مورد نقش روزه‌داری در پیشگیری و شکست سرطان شامل است. رژیم غذایی پنج روزه او شامل یک سری غذاهای آماده بسته‌بندی شده که به دلیل کالری کمی که دارند، بدن را فریب می‌دهند تا فکر کند روزه است، شهرت و محبوبیت زیادی برای لونگو به وجود آورده است. این رژیم که به عنوان رژیم غذایی شبه‌روزه شناخته می‌شود، تمام مزایای شهرت، از حضور در پارتی‌ها و مهمانی‌های هالیوودی تا گواهی‌نامه‌های افراد مشهوری مانند پاریس هیلتون، اوا لونگوریا و جنیفر آنیستون و حتی دعوت‌نامه پاپ برای حضور در یک جشن در واتیکان را برای لونگو به ارمغان آورده است. و البته بدبینی و بدگویی دانشمندان دیگر نیز یکی دیگر از پیامدهای طبیعی چنین شهرتی است که لونگو از این نیز بی‌بهره نمانده است.
این دانشمند در آخرین مطالعه خود دست به اندازه‌گیری این موضوع زده که چگونه «نشانگرهای پیری» از قبیل کلسترول و عوامل خطر بیماری (مفهومی که وجودش هنوز توسط بسیاری از دانشمندان مورد بحث است) می‌توانند تحت تأثیر یک رژیم غذایی شبه‌روزه قرار گیرند.
در روز جشن هم در حالی که کلیسای قرن هجدهمی آن شهر کوچک ایتالیا در نور عصرگاهی می‌درخشید، لونگو ایستاده بود و در حالی که با صبر و حوصله داشت به سوالات مردم درباره کلسترول و فشار خون بالا و سکته‌های مغزی جواب می‌داد، هر از گاهی هم این موضوع را یادآوری می‌کرد که راه حل مشکلات پزشکی آن‌ها ممکن است روزه باشد!